Η Δέσποινα Ντάση στη πρώτη της συγγραφική απόπειρα μας κινητοποιεί να αισθανθούμε: «Η αγάπη αρχίζει πώς φοβάμαι».
Η μελωδική κραυγή της συγγραφέως μάς καλεί με ένα μοναδικό τρόπο να επαναφέρουμε στους εαυτούς μας και στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους τον αγνό ρομαντισμό, τον αλτρουισμό και την αληθινή αγάπη.
Περιγράφοντας τη σημερινή επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και τον φόβο να εκφράσουν...
…και τελοσπάντων το είχα περίπου επιτύχει να σε αντιμετωπίζω αρκετά ψύχραιμα μέχρι τη στιγμή που είδα από κοντά το πρόσωπό σου, που μου χαμογέλασες, οπότε κατέρρευσε το αμυντικό μου σύστημα, κατέβασε τις κρεμαστές γέφυρες, άνοιξα τις πύλες και σε παρότρυνα σιωπηλά να σπεύσεις με το στράτευμά σου και να βιάσεις τον πληθυσμό.
Κι όταν θα πάψω να είμαι ερωτευμένη μαζί...
Πριν από περίπου 4 χρόνια έπιασα στα χέρια μου την Παγωμένη Πριγκίπισσα της Camilla Lackberg. Δώρο από μία πολύ καλή μου φίλη στην pocket έκδοση του Μεταίχμιου - οι pocket εκδόσεις που έκτοτε έγιναν και οι αγαπημένες μου σύντροφοι στο μετρό, το τρένο, τα ταξίδια. Αυτή ήταν η τρίτη συνάντησή μου με την αστυνομική συγγραφή μετά την αγαπημένη μου Agatha Christie...
Ο ασβός Πιτ εδώ δεν είναι απλώς ένα ζώο· συμβολικά η Gravett δίνει με έναν πιο απαλό και φιλικό τρόπο στην παιδική αυτή ιστορία τη θέση του ανθρώπου στο περιβάλλον, που άλλωστε μην ξεχνάμε ότι είναι κι αυτός μέρος του ζωικού βασιλείου.
Έτσι, λοιπόν, θέτει για πρωταγωνιστή ένα ζωάκι που παραστράτησε...
Πριν από λίγο καιρό, και όταν άρχισε να δηλώνει - επιτέλους! -...
«Γενικά δε μου αρέσει να προσπερνώ
με ασεβή ταχύτητα
τους αγρούς, τα σπαρμένα, ιδίως τα χέρσα»
Ούτε εμένα μου αρέσει να τρέχω, να τρέχω, να τρέχω. Κάποιες φορές χωρίς σκοπό, άλλες με ανούσιο στόχο, κάποτε δικαιολογημένα και να μην προλαβαίνω να σταθώ ούτε στη λύπη ούτε στη χαρά.
Θέλω κι εγώ...
«να προσκυνήσω τις ξεθωριασμένες απ’ τη βροχή
και τους κλαμένους καιρούς
...
Μία μοναδική και ιδιαίτερη ιστορία φονικού μυστηρίου. Ο ντετέκτιβ και αφηγητής της ιστορίας μας, Christopher Boone, είναι ένας 15χρονος νεαρός με σύνδρομο Asperger (μία μορφή αυτισμού).
Φοβερά οργανωτικός, ακολουθώντας αυστηρά συγκεκριμένα μοτίβα, λίστες και με μοναδική οδό του την απόλυτη αλήθεια, μάς οδηγεί σε μία πορεία εύρεσης του ενόχου. Μισεί το κίτρινο και το καφέ, ενώ καθορίζει τις μέρες και καλές και κακές ανάλογα με τη δική...
Σίγουρα, ο καθένας μας θέλει ειδική παραγγελία! Σε μία εποχή που το "παράδειγμα προς μίμηση" είναι πολλές φορές στην πραγματικότητα το "παράδειγμα προς αποφυγή" τείνουμε να χάνουμε, ή καλύτερα να ξεχνάμε, τη μοναδικότητά μας. Κι όταν βρούμε το ζευγάρι παπούτσια που μας κάνει καλύτερα, που όχι μόνο μάς αρέσει, αλλά μας ταιριάζει κιόλας, τότε θα γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι!
Σχεδόν κόντευε χειμώνας θυμάμαι, έβρεχε...
Ανθρώπινες αδυναμίες, επιστήμη και φύση σε μάχη.
Το Οι άνθρωποι στα δέντρα είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Hanya Yanagihara, συγγραφέα του πολύ γνωστού βιβλίου Λίγη ζωή. Πρόκειται για ένα τολμηρό μυθιστόρημα γεμάτο φαντασία και ζωντανές περιγραφές, ικανό να προβληματίσει και ίσως να ενοχλήσει τους αναγνώστες. Το βιβλίο περιγράφει την ιστορία του Νόρτον Περίνα, ενός καταξιωμένου επιστήμονα που μετά από μια λαμπρή...
Αρκούσε ένα άγγιγμα στο κοτσωμένο χάρτινο εξώφυλλο και στο υφασμάτινο κόκκινο δέσιμο στο πλάι, χωρίς ίχνος πλαστικού, για να καταλάβω ότι το Πώς φτιάχνεται ένα παιδικό βιβλίο θα αποκτήσει με σιγουριά μία θέση στη λίστα με τα αγαπημένα μου βιβλία...
Από που να ξεκινήσω και πώς να συνεχίσω με αυτό το υπέρλαμπρο βιβλιαράκι που έφτασε στα χέρια μου από τις...
"Είμαι μονάχα ο δεύτερος έρωτας της ζωής σου. Μα ποιος ηλίθιος θα ζήλευε τη θάλασσα;"
Κοντά μια δεκαετία μετά, αναζήτησα πάλι το Όλα είναι δρόμος του Παντελή Βούλγαρη. Πώς να κατατάξω τις τρεις ταινίες; Με ποια κριτήρια; Ήρθε στον νου μου η αγαπημένη μου τριλογία χρωμάτων του Κισλόφσκι και θυμήθηκα το λευκό. Θυμήθηκα ότι -κοίτα να δεις σύμπτωση!- τις δύο...
