…και τελοσπάντων το είχα περίπου επιτύχει να σε αντιμετωπίζω αρκετά ψύχραιμα μέχρι τη στιγμή που είδα από κοντά το πρόσωπό σου, που μου χαμογέλασες, οπότε κατέρρευσε το αμυντικό μου σύστημα, κατέβασε τις κρεμαστές γέφυρες, άνοιξα τις πύλες και σε παρότρυνα σιωπηλά να σπεύσεις με το στράτευμά σου και να βιάσεις τον πληθυσμό.
Κι όταν θα πάψω να είμαι ερωτευμένη μαζί...
Η ηρωίδα έχοντας μόλις χάσει τον αδερφό της ξεκινάει ένα ταξίδι-συνέχεια στην ημιτελή έρευνα του αδερφού της, καθηγητή Συγκριτικής Φιλολογίας στο Παρίσι, για να βρει την πρώτη λέξη που ειπώθηκε από τους ανθρώπους...
Λέξεις, όπως "μόλις", "χάσει", "αδερφός", "ανθρώπους" χτύπησαν δυνατά μέσα μου την πρώτη φορά που πήρα στα χέρια το βαρύ βιβλίο με το κατάμαυρο εξώφυλλο. Ήταν ένα μεσημέρι...
