Εγώ είχα κατατρομάξει κι έκανα ώρα να συνέλθω∙
και σκέφτηκα: «Αλήθεια είν’ αυτό που είδα, όχι όνειρο∙
τα όνειρα είναι απάτες της φαντασίας, αλλά αυτό εδώ,
ω, ναι, το παραδέχομαι γι’ αληθινό και ας με πουν προληπτικό».
ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ Το κλασικό θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε μία εκδοχή πολύ πέρα από τα όρια του κλασικού. Μία εκδοχή που συμβαδίζει με την digital εποχή που...
Σε μία εποχή που η χώρα μας – και όχι μόνο – υποφέρει από κρίσεις, κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, ανθρωπιστική, κρίση αξιών, οι παραστάσεις που σχετίζονται με την «αδηφάγο» εξουσία έχουν την τιμητική τους. Αυτός ο «Ένας» προστάτης/ Μεσσίας που εμφανίζεται με ένα καλάθι υποσχέσεις και καταλήγει να μοιράζει στο λαό τίποτα και να του αρπάζει τα πάντα, είναι...
Έχει περάσει παραπάνω από μήνας κι εγώ συνεχίζω να σκέφτομαι Εκείνη την παράσταση. Θυμάμαι τον εαυτό μου να βγαίνει από το θέατρο Σταθμός με δάκρυα στα μάτια κι ένα βάρος στην καρδιά. Διαπραγματεύομαι το ίδιο θέμα στη δική μου ζωή, ενώ καταγράφω τις σκέψεις, τις συνειδητοποιήσεις, σημεία από την έρευνά μου στις ρίζες, αποδείξεις μιας ζωής ευτυχισμένης των προηγούμενων...
Γιατί τώρα; Γιατί αν όχι τώρα, πότε; Γιατί δεν έχει σημασία το πότε. Η σιωπή είναι ακόμη μία στάση «αποδεκτή». Η κακοποίηση, όταν δεν έχει τις συνήθεις μορφές, δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμη. Οι γνωστές μορφές της, όμως, (σωματική, λεκτική βία) είναι μόνο η μύτη του παγόβουνου. Η κακοποίηση έχει πολλά πρόσωπα. Κακοποίηση δεν είναι μόνο η ενέργεια, είναι και η αδράνεια, είναι...
Περπατώ προς το μετρό. Σκέφτομαι ότι υποτίμησα τη βραδιά από θέμα κρύου και υγρασίας και δεν ντύθηκα καλά. Από την ώρα που είδα την ανακοίνωση για αυτήν την παράσταση, αποφάσισα ότι θα την έβλεπα. Είναι Πέμπτη, έχω τελειώσει πριν δύο ώρες τη δουλειά, είμαι αρκετά κουρασμένη και έχω μια ημικρανία που με ταλαιπωρεί από χθες. Είμαι ήδη αρκετά φορτισμένη,...
Ξεκίνησα για το Μεταξουργείο. Η διαδρομή είναι πολύ μικρή από το σπίτι. Το θέατρο Σταθμός βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το σημείο όπου με αφήνει το λεωφορείο. Έφτασα αρκετά νωρίς. Παρατηρώ ότι, παρά τη γενική συνέπειά μου, τον τελευταίο καιρό δεν υπολογίζω σωστά τον χρόνο. Άλλες φορές καθυστερώ κι άλλες φτάνω στον προορισμό μου πολύ νωρίτερα. Σκέφτομαι πως αυτό...
Έχω πάντα πολύ ιδιαίτερη διάθεση όταν πρόκειται να παρακολουθήσω μια παράσταση κάπου στην περιοχή Κεραμεικός-Μεταξουργείο. Μάλλον είναι πολλοί οι παράγοντες που συντελούν σ' αυτό: σίγουρα η τοποθεσία, που είναι πολύ εύκολα προσβάσιμη, αλλά και οι μικροί και ενδιαφέροντες πολιτιστικοί χώροι που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή. Αυτήν τη φορά βρέθηκα στο ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39. Παρκάρω αρκετή ώρα νωρίτερα στη Σπύρου...
Σ' αυτόν τον κόσμο γίνεσαι ό,τι έχεις αγαπήσει
και παίρνεις προίκα σου στερνή αυτά που 'χες χαρίσει.
Το ημερολόγιο έγραφε Σάββατο 23 Νοεμβρίου. Μία ειδοποίηση στο κινητό μου υπενθύμισε ότι η βραδιά ήταν αφιερωμένη στο θέατρο και τη μουσική. Οι αγαπημένοι μου Χαΐνηδες ξεκινούσαν παραστάσεις στο θέατρο Ροές με την ομάδα «Κι όμΩς κινείται». Το όνομα του έργου, ένα από τα χαρακτηριστικά τραγούδια...
Είναι 2008, εγώ ετών 19 στα 20 δευτεροετής φοιτήτρια Νομικής στο ΑΠΘ. Ένα από τα μαθήματα επιλογής που αποφασίζω να συμπεριλάβω στον οδηγό σπουδών μου είναι η Εγκληματολογία. Εκεί, έχω την τύχη και τη χαρά να συναντήσω και να μαθητεύσω σε μία σπουδαία καθηγήτρια και άνθρωπο, την κα Αρχιμανδρίτου. Η εργασία μας θα έπρεπε να μελετά το έγκλημα μέσα...
"Οι άνθρωποι που αγαπάμε, μένουν πάντα μακριά."
Διάβασα το Τάλγκο πριν περίπου μία δεκαετία. Είχα ήδη έρθει σε επαφή με τον Βασίλη Αλεξάκη από το βιβλίο του Η πρώτη λέξη που είναι μέχρι σήμερα στη λίστα με τα πέντε πιο αγαπημένα μου βιβλία. Το Τάλγκο με βρήκε σε μία περίοδο που αναζητούσα τον έρωτα, αυτό το συναίσθημα που δεν γνωρίζει όρια, που σε κάνει...
