Σε μία εποχή που η χώρα μας – και όχι μόνο – υποφέρει από κρίσεις, κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, ανθρωπιστική, κρίση αξιών, οι παραστάσεις που σχετίζονται με την «αδηφάγο» εξουσία έχουν την τιμητική τους. Αυτός ο «Ένας» προστάτης/ Μεσσίας που εμφανίζεται με ένα καλάθι υποσχέσεις και καταλήγει να μοιράζει στο λαό τίποτα και να του αρπάζει τα πάντα, είναι...
“Νάρκισσος & Ηχώ… και άλλες μεταμορφώσεις” στο Από Μηχανής θέατρο: μία παράσταση για τον σεβασμό και την αγάπη
Ελίζα Σουφλή - 0
«ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο των μεταμορφώσεων»
Η περασμένη Τετάρτη μου δε θύμιζε σε τίποτα μια καθημερινή Τετάρτη στο μέσο της εβδομάδας. Ως η επόμενη μέρα των Χριστουγέννων, όφειλε να είναι κάτι ξεχωριστό· έτσι κι έγινε. Ξεκίνησε με πρωινή βόλτα στο πάρκο με τη Σάββυ και μετά το πρόγραμμά μου με ήθελε στο μετρό Κεραμεικός με κατεύθυνση προς το Από Μηχανής...
Παρκάρουμε ακριβώς έξω από το ΠΛΥΦΑ. Από την πρώτη κιόλας ματιά έρχονται στον νου μου οι Αποθήκες στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Μία βιομηχανική εικόνα και η ενέργεια της τέχνης… Ενώ περιμένουμε να μπούμε στην αίθουσα, χαζεύω την αφίσα του έργου (που είναι και το εξώφυλλο του βιβλίου που κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική). Οι τέσσερις γυναικείες φιγούρες εκπέμπουν αυτοπεποίθηση...
“Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς” στο θέατρο Αλκμήνη: το θαύμα του θανάτου εξυμνεί το δώρο της ζωής
Ελίζα Σουφλή - 0
«ο Γάιος είναι άνθρωπος, οι άνθρωποι είναι θνητοί, άρα ο Γάιος είναι θνητός»
Τρίτη βράδυ και το πρόγραμμα είχε θέατρο. Αν κατέβεις στη στάση Κεραμικός και κατηφορίσεις την Πειραιώς προς Πειραιά, θα βρεις στην απέναντι όχθη τα πρώτα θέατρα. Λίγο πιο κάτω, στην παράλληλη της Πειραιώς οδό Αλκμήνης στον αριθμό 8, το θέατρο Αλκμήνη, χαρίζει για χρόνια στο φιλοθεάμον κοινό ευρηματικές...
Μετά από ένα σερί sold out παραστάσεων εντός και εκτός των Αθηναϊκών τειχών η Άννα Μπουρμά και τα «Τα 5 Στοιχεία» επιστρέφουν για μία μοναδική παράσταση στο Μέγαρο Γκύζη στη Σαντορίνη, 21 Οκτωβρίου.
Μέσα από μία μίξη μουσικής, χορού και θεάτρου, "Τα 5 Στοιχεία" πήραν το ρίσκο, ανέβηκαν στη σκηνή και αγαπήθηκαν από το κοινό μέσα από την ιδιαιτερότητά τους. Ουσιαστικά πρόκειται για μία performance που κινείται σε...
Το Χειμωνιάτικο Παραμύθι σε σκηνοθεσία Τώνιας Ράλλη: Η αποδόμηση ενός κλασικού έργου και η επανατοποθέτησή του επί σκηνής στα όρια της performance
Ελίζα Σουφλή - 0
Εγώ είχα κατατρομάξει κι έκανα ώρα να συνέλθω∙
και σκέφτηκα: «Αλήθεια είν’ αυτό που είδα, όχι όνειρο∙
τα όνειρα είναι απάτες της φαντασίας, αλλά αυτό εδώ,
ω, ναι, το παραδέχομαι γι’ αληθινό και ας με πουν προληπτικό».
ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ
Το κλασικό θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε μία εκδοχή πολύ πέρα από τα όρια του κλασικού. Μία εκδοχή που συμβαδίζει με την digital εποχή που...
Jeronimo Space: το κυνήγι των Σούσι: ή αλλιώς πώς να καταπολεμήσεις την ανία σε διαστημικό περιβάλλον
Ελίζα Σουφλή - 0
Τι κοινό έχουν το σούσι, το διάστημα, οι γήινοι, ένα λούτρινο αρκουδάκι, ένα σουτιέν και ένα αβγό;
Μα φυσικά τον Jeronimo! Ο Τζερόνιμο Μένσουες Καλτσώνης απόγονος του Νιρβάνιο Μπέκερ Καλτσώνη Αντεμαγιόρ και της Σαγιόλα Παππά Νταρντάνε Μένσουες, μαζί με την παρέα του θα σε κάνει να πέσεις από την καρέκλα σου από τα γέλια. Και ενώ θα κλαις γελώντας θα εύχεσαι να μην τελειώσει...
Γηγενής
(αρχαία λέξη γηγενής < γῆ + -γενής)· ομόρριζα: γένος, γενεά, γένεσις, γίγνομαι, γόνος, γεννῶ κ.ά. ομοιοπαράγωγα : ευ-γενής, α-γενής, ιθα-γενής,συγ-γενής κ.ά.
= αυτός που κατοικεί στον ίδιο τόπο όπου έχει γεννηθεί, αυτόχθων
Ξένος
(αρχαία ελληνική ξένος)
= αυτός που προέρχεται από άλλο τόπο/ που προέρχεται από ή ανήκει σε ή χαρακτηρίζει άλλη χώρα/ που δεν μου ταιριάζει ή δεν είμαι εξοικειωμένος μαζί του/ που ανήκει σε κάποιον άλλο
Σε μία καθημερινότητα που κυριολεκτικά χτίζει τις μέρες...
“Ο Χρόνος ας κάνει ό,τι νομίζει. Θα κάνω κι εγώ ό,τι μπορώ. Δεν είναι ο χρόνος φίλος μου, είναι το όριό μου.” Χριστίνα Σουγιουλτζή | 9.25 από την ομάδα...
Ελίζα Σουφλή - 2
Έχω μόλις δει την παράσταση 9.25 στο θέατρο ΡΟΕΣ, από μία αγαπημένη μου χορο-θεατρική ομάδα, κι όμΩς κινείται. Έχω ολοκληρώσει το άρθρο μου για την παράσταση και η ένταση είναι εδώ, στο στομάχι, στο σώμα μου, στο κεφάλι μου (σίγουρα στον νου!) όπως ακριβώς σε κάθε λεπτό που πέρασα στο θέατρο ΡΟΕΣ. Κλείνω το άρθρο με το παρακάτω:
Με πιάνει...
Διασχίζω την Αθηνάς προς την πλατεία Ομονοίας. Είναι Τετάρτη απόγευμα γύρω στις έξι και κάτι, και η πόλη δεν έχει μπει ακόμη σε βραδινούς ρυθμούς – ούτε καν σε εορταστικούς θα έλεγα, είναι πιο δύσκολες οι φετινές γιορτές από τις υπόλοιπες: ο κόσμος έχει αγανακτήσει, βαριανασαίνει. Είναι σχεδόν χειμώνας για τα ελληνικά δεδομένα και ένας ζεστός καφές με συντροφεύει,...