"Οι άνθρωποι που αγαπάμε, μένουν πάντα μακριά."
Διάβασα το Τάλγκο πριν περίπου μία δεκαετία. Είχα ήδη έρθει σε επαφή με τον Βασίλη Αλεξάκη από το βιβλίο του Η πρώτη λέξη που είναι μέχρι σήμερα στη λίστα με τα πέντε πιο αγαπημένα μου βιβλία. Το Τάλγκο με βρήκε σε μία περίοδο που αναζητούσα τον έρωτα, αυτό το συναίσθημα που δεν γνωρίζει όρια, που σε κάνει...
Για ένα πράγμα πάλευε η Ρένα μια ζωή, να είναι ελεύθερη. Και ξέρει καλά, τώρα στα 100, ως "παλιά πουτάνα" τι θα πει ελευθερία: Να αγαπάς και να αγαπιέσαι, και στο κρεβάτι και την καρδιά σου να κάνεις κουμάντο μόνο εσύ!
Ήμουν στην Πράγα όταν ανακοινώθηκε η έναρξη παραστάσεων της Ρένας του Αύγουστου Κορτώ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το πόστερ, το...
«ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο των μεταμορφώσεων»
Η περασμένη Τετάρτη μου δε θύμιζε σε τίποτα μια καθημερινή Τετάρτη στο μέσο της εβδομάδας. Ως η επόμενη μέρα των Χριστουγέννων, όφειλε να είναι κάτι ξεχωριστό· έτσι κι έγινε. Ξεκίνησε με πρωινή βόλτα στο πάρκο με τη Σάββυ και μετά το πρόγραμμά μου με ήθελε στο μετρό Κεραμεικός με κατεύθυνση προς το Από Μηχανής...
Σε μία εποχή που η χώρα μας – και όχι μόνο – υποφέρει από κρίσεις, κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, ανθρωπιστική, κρίση αξιών, οι παραστάσεις που σχετίζονται με την «αδηφάγο» εξουσία έχουν την τιμητική τους. Αυτός ο «Ένας» προστάτης/ Μεσσίας που εμφανίζεται με ένα καλάθι υποσχέσεις και καταλήγει να μοιράζει στο λαό τίποτα και να του αρπάζει τα πάντα, είναι...
Τι κοινό έχουν το σούσι, το διάστημα, οι γήινοι, ένα λούτρινο αρκουδάκι, ένα σουτιέν και ένα αβγό;
Μα φυσικά τον Jeronimo! Ο Τζερόνιμο Μένσουες Καλτσώνης απόγονος του Νιρβάνιο Μπέκερ Καλτσώνη Αντεμαγιόρ και της Σαγιόλα Παππά Νταρντάνε Μένσουες, μαζί με την παρέα του θα σε κάνει να πέσεις από την καρέκλα σου από τα γέλια. Και ενώ θα κλαις γελώντας θα εύχεσαι να μην τελειώσει...
Έχω πάντα πολύ ιδιαίτερη διάθεση όταν πρόκειται να παρακολουθήσω μια παράσταση κάπου στην περιοχή Κεραμεικός-Μεταξουργείο. Μάλλον είναι πολλοί οι παράγοντες που συντελούν σ' αυτό: σίγουρα η τοποθεσία, που είναι πολύ εύκολα προσβάσιμη, αλλά και οι μικροί και ενδιαφέροντες πολιτιστικοί χώροι που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή. Αυτήν τη φορά βρέθηκα στο ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39. Παρκάρω αρκετή ώρα νωρίτερα στη Σπύρου...
Κυριακή απόγευμα, τέλος Νοέμβρη. Ο καιρός έχει αρχίσει (επιτέλους) να θυμίζει χειμώνα. Είναι λες και το κρύο παρακαλά για θέατρο. Λίγο πριν μπει, λοιπόν, ο χειμώνας επίσημα, τα βήματά μας μας οδηγούν στο BIOS. Ένας industrial χώρος, κάπως σκοτεινός, με έντονη ενέργεια και πολλές επιγραφές τύπου neon. Τα σήματα της Ολυμπιακής και της AEROLFLOT μού θυμίζουν όλα τα ταξίδια...
Για τη Λωξάντρα η ζωή είναι ένα γλέντι, ένα τραπέζι φορτωμένο με πεσκέσια, ένας αγώνας να κρατηθεί αναμμένη η φλόγα στην καρδιά.
Ήμουν στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου όταν έπιασα στα χέρια μου τη Λωξάντρα. Λίγα ήξερα για την Πόλη, ελάχιστα για τους ανθρώπους της και τα βάσανα όλων εκείνων που έφτασαν στο λιμάνι του Πειραιά μετά το '22. Ένας διαγωνισμός...
Τα κρύσταλλα και οι δαντέλες, το βαθύ χρώμα του ξύλου και η μυρωδιά του, τα βυσσινιά χαλιά με τις μπεζ λεπτομέρειες και δυο μπουκάλια του λικέρ με τα κρυστάλλινα ποτήρια τους προσεκτικά στολισμένα σε ένα γωνιακό τραπεζάκι...
Ποιος θα πιει μαζί σου...
Ποιος θα τσουγκρίσει...
Ποιος θα ευχηθεί...
8 του Μάρτη, η ημέρα της Γυναίκας και η Αρετή γιορτάζει τα γενέθλιά της, γιορτάζει τη...
Πόσο προετοιμασμένος μπορεί να είναι κανείς όταν έρχεται αντιμέτωπος με την τραγική ιστορία ενός κοριτσιού που η ζωή της εκλάπη χωρίς επιστροφή;
Μπήκε ο Σεπτέμβρης και το πρώτο πράγμα που ερχόταν στο μυαλό μου ήταν οι θεατρικές παραστάσεις της νέας σεζόν. Με τη ζέστη ακόμα καλά να κρατεί έφτασα στο Faust στην Αθηναΐδος. Ένας πολύ αγαπημένος χειμωνιάτικος χώρος που για λίγες ημερομηνίες...
