ΘΕΑΤΡΟ

Έχει περάσει παραπάνω από μήνας κι εγώ συνεχίζω να σκέφτομαι Εκείνη την παράσταση. Θυμάμαι τον εαυτό μου να βγαίνει από το θέατρο Σταθμός με δάκρυα στα μάτια κι ένα βάρος στην καρδιά. Διαπραγματεύομαι το ίδιο θέμα στη δική μου ζωή, ενώ καταγράφω τις σκέψεις, τις συνειδητοποιήσεις, σημεία από την έρευνά μου στις ρίζες, αποδείξεις μιας ζωής ευτυχισμένης των προηγούμενων...

Όταν έχεις παρακολουθήσει πολλές και διαφορετικές παραστάσεις, φτάνεις στο σημείο που από λίγες μόνο πληροφορίες, από δυο τρεις φωτογραφίες ακόμη, ξεχωρίζεις εκείνες που: είναι για σένα, δεν είναι τόσο για σένα, είναι για κάποιον αγαπημένο σου που ξέρεις ότι λατρεύει το θέατρο, είναι για εκείνον που αγαπά το θέατρο αλλά έχει πολύ περιορισμένο γούστο ή για τον άλλον φίλο...

Μετά από ένα σερί sold out παραστάσεων εντός και εκτός των Αθηναϊκών τειχών η Άννα Μπουρμά και τα «Τα 5 Στοιχεία» επιστρέφουν για μία μοναδική παράσταση στο Μέγαρο Γκύζη στη Σαντορίνη, 21 Οκτωβρίου. Μέσα από μία μίξη μουσικής, χορού και θεάτρου, "Τα 5 Στοιχεία" πήραν το ρίσκο, ανέβηκαν στη σκηνή και αγαπήθηκαν από το κοινό μέσα από την ιδιαιτερότητά τους. Ουσιαστικά πρόκειται για μία performance που κινείται σε...

«ο Γάιος είναι άνθρωπος, οι άνθρωποι είναι θνητοί, άρα ο Γάιος είναι θνητός» Τρίτη βράδυ και το πρόγραμμα είχε θέατρο. Αν κατέβεις στη στάση Κεραμικός και κατηφορίσεις την Πειραιώς προς Πειραιά, θα βρεις στην απέναντι όχθη τα πρώτα θέατρα. Λίγο πιο κάτω, στην παράλληλη της Πειραιώς οδό Αλκμήνης στον αριθμό 8, το θέατρο Αλκμήνη, χαρίζει για χρόνια στο φιλοθεάμον κοινό ευρηματικές...

«Ονομάζομαι Μάρθα … Ο σύζυγός μου ήταν ερμηνευτής ονείρων. Το έργο του τάραξε τις ζωές των ανθρώπων.» Η Μάρθα ήταν η γυναίκα του Σίγκμουντ Φρόυντ, πατέρα της σύγχρονης ψυχανάλυσης, και ενός από τους πιο βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα. Μόλις 21 χρόνων, η Μάρθα συναντά τον Εβραίο γιατρό Σίγκμουντ. Ερωτεύονται παράφορα. Εκείνος την παρακαλεί διακαώς να τα παρατήσει όλα και να...

Βρέθηκα, Σάββατο βράδυ, στους δρόμους του Μεταξουργείου. Περπατώντας προς το θέατρο Άλμα, αναρωτιέμαι, αλήθεια, πόσο καιρό έχω να βρεθώ σε αυτές τις οδούς με τα πόδια. Η ευκολία του αυτοκινήτου λεηλάτησε την αγάπη μου για περπάτημα. Μέσα στον αγώνα της καθημερινότητας ξεκλέβω λίγες στιγμές χαλάρωσης, όταν όμως ο χρόνος με πιέζει τότε η χαλάρωση, η απόλαυση, περνούν σε δεύτερη...

Σ' αυτόν τον κόσμο γίνεσαι ό,τι έχεις αγαπήσει και παίρνεις προίκα σου στερνή αυτά που 'χες χαρίσει. Το ημερολόγιο έγραφε Σάββατο 23 Νοεμβρίου. Μία ειδοποίηση στο κινητό μου υπενθύμισε ότι η βραδιά ήταν αφιερωμένη στο θέατρο και τη μουσική. Οι αγαπημένοι μου Χαΐνηδες ξεκινούσαν παραστάσεις στο θέατρο Ροές με την ομάδα «Κι όμΩς κινείται». Το όνομα του έργου, ένα από τα χαρακτηριστικά τραγούδια...

Παρκάρουμε ακριβώς έξω από το ΠΛΥΦΑ. Από την πρώτη κιόλας ματιά έρχονται στον νου μου οι Αποθήκες στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Μία βιομηχανική εικόνα και η ενέργεια της τέχνης… Ενώ περιμένουμε να μπούμε στην αίθουσα, χαζεύω την αφίσα του έργου (που είναι και το εξώφυλλο του βιβλίου που κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική). Οι τέσσερις γυναικείες φιγούρες εκπέμπουν αυτοπεποίθηση...

Η Άννυ Σάλιβαν κάνει το θαύμα, ανοίγει σε ένα μικρό παιδί ένα παράθυρο στον κόσμο, όταν για όλη του τη ζωή ζούσε σε ένα τσιμεντένιο κλουβί με σβηστά τα φώτα όντας καταδικασμένη να μεγαλώσει και να πεθάνει εκεί. Σάββατο βράδυ και βρίσκομαι σε μια από τις πιο αγαπημένες μου θεατρικές οδούς της Αθήνας, στην οδό Ακαδήμου στο Μεταξουργείο, έχοντας αριστερά...

Κυριακή απόγευμα, τέλος Νοέμβρη. Ο καιρός έχει αρχίσει (επιτέλους) να θυμίζει χειμώνα. Είναι λες και το κρύο παρακαλά για θέατρο. Λίγο πριν μπει, λοιπόν, ο χειμώνας επίσημα, τα βήματά μας μας οδηγούν στο BIOS. Ένας industrial χώρος, κάπως σκοτεινός, με έντονη ενέργεια και πολλές επιγραφές τύπου neon. Τα σήματα της Ολυμπιακής και της AEROLFLOT μού θυμίζουν όλα τα ταξίδια...