Κυριακή απόγευμα, τέλος Νοέμβρη. Ο καιρός έχει αρχίσει (επιτέλους) να θυμίζει χειμώνα. Είναι λες και το κρύο παρακαλά για θέατρο. Λίγο πριν μπει, λοιπόν, ο χειμώνας επίσημα, τα βήματά μας μας οδηγούν στο BIOS. Ένας industrial χώρος, κάπως σκοτεινός, με έντονη ενέργεια και πολλές επιγραφές τύπου neon. Τα σήματα της Ολυμπιακής και της AEROLFLOT μού θυμίζουν όλα τα ταξίδια...
“Ο Χρόνος ας κάνει ό,τι νομίζει. Θα κάνω κι εγώ ό,τι μπορώ. Δεν είναι ο χρόνος φίλος μου, είναι το όριό μου.” Χριστίνα Σουγιουλτζή | 9.25 από την ομάδα...
Ελίζα Σουφλή - 2 Έχω μόλις δει την παράσταση 9.25 στο θέατρο ΡΟΕΣ, από μία αγαπημένη μου χορο-θεατρική ομάδα, κι όμΩς κινείται. Έχω ολοκληρώσει το άρθρο μου για την παράσταση και η ένταση είναι εδώ, στο στομάχι, στο σώμα μου, στο κεφάλι μου (σίγουρα στον νου!) όπως ακριβώς σε κάθε λεπτό που πέρασα στο θέατρο ΡΟΕΣ. Κλείνω το άρθρο με το παρακάτω: Με πιάνει...
Είναι 2008, εγώ ετών 19 στα 20 δευτεροετής φοιτήτρια Νομικής στο ΑΠΘ. Ένα από τα μαθήματα επιλογής που αποφασίζω να συμπεριλάβω στον οδηγό σπουδών μου είναι η Εγκληματολογία. Εκεί, έχω την τύχη και τη χαρά να συναντήσω και να μαθητεύσω σε μία σπουδαία καθηγήτρια και άνθρωπο, την κα Αρχιμανδρίτου. Η εργασία μας θα έπρεπε να μελετά το έγκλημα μέσα...
"Οι άνθρωποι που αγαπάμε, μένουν πάντα μακριά."
Διάβασα το Τάλγκο πριν περίπου μία δεκαετία. Είχα ήδη έρθει σε επαφή με τον Βασίλη Αλεξάκη από το βιβλίο του Η πρώτη λέξη που είναι μέχρι σήμερα στη λίστα με τα πέντε πιο αγαπημένα μου βιβλία. Το Τάλγκο με βρήκε σε μία περίοδο που αναζητούσα τον έρωτα, αυτό το συναίσθημα που δεν γνωρίζει όρια, που σε κάνει...
Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν στο θέατρο Μεταξουργείο: η επιμονή φέρνει την ελπίδα και η επαφή την επικοινωνία
Ελίζα Σουφλή - 0 Η Άννυ Σάλιβαν κάνει το θαύμα, ανοίγει σε ένα μικρό παιδί ένα παράθυρο στον κόσμο, όταν για όλη του τη ζωή ζούσε σε ένα τσιμεντένιο κλουβί με σβηστά τα φώτα όντας καταδικασμένη να μεγαλώσει και να πεθάνει εκεί.
Σάββατο βράδυ και βρίσκομαι σε μια από τις πιο αγαπημένες μου θεατρικές οδούς της Αθήνας, στην οδό Ακαδήμου στο Μεταξουργείο, έχοντας αριστερά...
Σ' αυτόν τον κόσμο γίνεσαι ό,τι έχεις αγαπήσει
και παίρνεις προίκα σου στερνή αυτά που 'χες χαρίσει.
Το ημερολόγιο έγραφε Σάββατο 23 Νοεμβρίου. Μία ειδοποίηση στο κινητό μου υπενθύμισε ότι η βραδιά ήταν αφιερωμένη στο θέατρο και τη μουσική. Οι αγαπημένοι μου Χαΐνηδες ξεκινούσαν παραστάσεις στο θέατρο Ροές με την ομάδα «Κι όμΩς κινείται». Το όνομα του έργου, ένα από τα χαρακτηριστικά τραγούδια...
Για ένα πράγμα πάλευε η Ρένα μια ζωή, να είναι ελεύθερη. Και ξέρει καλά, τώρα στα 100, ως "παλιά πουτάνα" τι θα πει ελευθερία: Να αγαπάς και να αγαπιέσαι, και στο κρεβάτι και την καρδιά σου να κάνεις κουμάντο μόνο εσύ!
Ήμουν στην Πράγα όταν ανακοινώθηκε η έναρξη παραστάσεων της Ρένας του Αύγουστου Κορτώ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το πόστερ, το...
Πόσο προετοιμασμένος μπορεί να είναι κανείς όταν έρχεται αντιμέτωπος με την τραγική ιστορία ενός κοριτσιού που η ζωή της εκλάπη χωρίς επιστροφή;
Μπήκε ο Σεπτέμβρης και το πρώτο πράγμα που ερχόταν στο μυαλό μου ήταν οι θεατρικές παραστάσεις της νέας σεζόν. Με τη ζέστη ακόμα καλά να κρατεί έφτασα στο Faust στην Αθηναΐδος. Ένας πολύ αγαπημένος χειμωνιάτικος χώρος που για λίγες ημερομηνίες...
Λωξάντρα στο Κατράκειο θέατρο Νίκαιας: η αγάπη είναι το μυστικό υλικό για κάθε επιτυχημένη συνταγή
Ελίζα Σουφλή - 0 Για τη Λωξάντρα η ζωή είναι ένα γλέντι, ένα τραπέζι φορτωμένο με πεσκέσια, ένας αγώνας να κρατηθεί αναμμένη η φλόγα στην καρδιά.
Ήμουν στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου όταν έπιασα στα χέρια μου τη Λωξάντρα. Λίγα ήξερα για την Πόλη, ελάχιστα για τους ανθρώπους της και τα βάσανα όλων εκείνων που έφτασαν στο λιμάνι του Πειραιά μετά το '22. Ένας διαγωνισμός...
Ένας αγώνας ενάντια στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, τη μοναξιά και την απομόνωση. Η ανάγκη για συντροφικότητα.
Μόλις το προηγούμενο βράδυ ήρθε στο email μου η πρόσκληση για μία ακόμη πρεμιέρα. Ο Πύργος του Franz Kafka θα ανέβαινε στη σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου στο Γκάζι σε διασκευή της Έλσας Ανδριανού και σκηνοθεσία Ορέστη Τάτση. Ο αγαπημένος μου συγγραφέας θα έπαιρνε σάρκα και οστά....