Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις.
Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996, Έλληνας ποιητής
Κάπως έτσι μάς βρίσκει η άνοιξη, με χρώματα περισσότερο σκοτεινά, παρά φωτεινά και ανοιξιάτικα. Ένας Απρίλης που μπήκε άψυχα στις ζωές μας, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε στην καρδιά της όμορφης εποχής που όλα ανθίζουν.
Βλέπω παντού γραμμένα μηνύματα αισιοδοξίας και θετικής ενέργειας, πώς να “απολαύσουμε” τον εγκλεισμό. Μα τι λέτε, πώς γίνεται να απολαύσεις μία τόσο τραγική κατάσταση; Όσο κι αν αγαπάς το σπίτι σου, αν είσαι αναγκαστικά κλεισμένος σε αυτό, σίγουρα θα το αγαπάς λιγότερο. Αυτό, λοιπόν, το editorial δεν έχει σκοπό να σας πει “χαρείτε μένοντας σπίτι” ή “πώς να εκμεταλλευτείτε τον χρόνο αυτό για να γεμίσετε τις μπαταρίες σας” και “να βρείτε την ισορροπία σας”. Όχι, αυτό πιστεύω είναι μάλλον αδύνατον.
Αυτό που θα σας προτρέψω είναι να οπλιστείτε με υπομονή – είναι πράγματι αρετή, όπως έλεγε η γιαγιά μου – γιατί αυτό ακριβώς χρειάζεται. Η κατάσταση αυτή μάλλον θα κρατήσει, κι εμείς βρισκόμαστε ακριβώς στο μάτι του κυκλώνα. Θα σας πω, να μην αρνείστε τι συμβαίνει, να δείτε γύρω σας και να πείτε “ναι, αυτό που ζούμε είναι όντως θλιβερό και τροματικό, μα θα το περάσουμε, μαζί”. Γιατί αυτό που ζούμε θα περάσει, είναι παροδικό, ακόμη κι αν έχει διάρκεια μεγαλύτερη από αυτή που – φανταζόμαστε – ότι μπορούμε να αντέξουμε. Κι όμως, θα αντέξουμε.
Κι αν κάποιες μέρες σας παίρνει από κάτω, δεν πειράζει, φυσιολογικό είναι, κι αν δεν αντέχετε άλλο το σπίτι σας, κι αυτό επίσης φυσιολικό είναι. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, είμαστε πλασμένοι για κουβέντες, γέλια, και αγκαλιές, και συναθροίσεις άνω των 10 ατόμων. Όμως είναι παρήγορο, πώς έχουμε ακόμη τρόπους πολύ ζωντανούς να ζήσουμε και τις κουβέντες και τα γέλια, και τα κλάματα φυσικά.
Και η Τέχνη περισσότερο από ποτέ είναι τώρα βοηθός· είναι ένα εργαλείο που μπορεί να μας βοηθήσει να παραμείνουμε σώφρονες. Και δε χρειάζεται να είμαστε κάθε στιγμή παραγωγικοί και δημιουργικοί. Και ως παθητικοί ακροατές και παρατηρητές της τέχνης, μπορούμε να της επιτρέψουμε να πετύχει τον σκοπό της.
Ταινίες, ντοκιμαντέρ, σεμινάρια, ακόμη και βόλτες σε μουσεία μπορούμε να κάνουμε διαδικτυακά. Βρες την ηρεμία ακούγοντας τα αγαπημένα σου τραγούδια για μια ώρα στον καναπέ ή το κρεβάτι με κλειστά μάτια ονειροπολώντας, δοκίμασε διαλογισμό (βρες το σχετικό βιβλίο που κληρώνουμε στα social του ART.harbour)… Ή ακόμη, άκου κάποια από τα τόσα δωρεάν podcast που κυκλοφορούν εκεί έξω. Όπως για παράδειγμα τη σειρά ART.podcast που ξεκινήσαμε με το ART.harbour το προηγούμενο ΣΚ και θα τρέχει ένα νέο επεισόδιο κάθε Κυριακή. Το πρώτο μας αφιέρωμα έγινε στον Jackson Pollock, και μπορείς να το ακούσεις εδώ, ενώ ακολουθεί ο αγαπημένος μου Rothko.
Θέλω να πω, τα πρέπει και τα θα έπρεπε, δε χωρούν σε καταστάσεις όπως αυτή που βιώνει όλος ο πλανήτης αυτή τη στιγμή. Υπομονή, λοιπόν, και εύχομαι όταν ελευθερωθούμε, να έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι μπορούμε να πετάξουμε όσο μακριά κι όσο ψηλά θέλουμε, αρκεί να το τολμησούμε. Και να το τολμήσουμε.
Καλό μήνα!
Ε.Σ
–
Υ.Γ: Κι αν θέλεις να δεις μια φωτεινή πλευρά, υπάρχει. Ναι, ακόμη και σ’αυτό. Όταν βγούμε απ’ όλα αυτό, η Γη θα είναι σίγουρα λίγο πιο καθαρή, θα έχει ανασάνει, έστω για λίγο. Ίσως κι αυτή, μαζί με μας, πάρει κουράγιο για να συνεχίσουμε καλύτερα από πριν.
*
Να και η λίστα του μήνα. Καλή ακρόαση!
