Μόνος καθένας ονειρεύεται τα βράδια.
Όταν κοιμάσαι
δεν ελέγχονται τα όνειρα,
κι είναι βασανιστήριο να πλαγιάζεις
μ’ ένα ανικανοποίητο εγώ.
το εγώ
από την Ποιητική μου συλλογή “στιγμές”
Όμορφο που είναι να αγαπάς και να σ’ αγαπούν, ε; Όλοι το ξέρουν αυτό. Γιατί όμως ενώ όλοι μιλούν για την αγάπη λίγοι μάς μιλούν για τη μεγαλύτερη δυσκολία στην εφαρμογή της· να αγαπήσουμε τον εαυτό μας;
Τελευταία μέρα της Άνοιξης κι εγώ είχα μια και μόνο ανάγκη, να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι “Αγαπώ το σώμα μου”. Το αγαπώ όπως είναι, το αγαπώ όπως μ’ αρέσει να είναι, το αγαπώ και ας είναι, το σέβομαι, το υποστηρίζω, το νιώθω, το προσέχω και το θέλω συμμαχό μου, το αγαπώ και το καθοδηγώ εκεί που νιώθω ότι είμαι περισσότερο ΕΓΩ.
Έτσι, έφτιαξα ένα από τα εβδομαδιαία Reminders του Instagram του ART.harbour. Το μοιράστηκα μαζί σας και τα μηνύματα που έλαβα με συγκίνησαν τόσο πολύ.
Γιατί ένα τόσο απλό μήνυμα, ένα τόσο απλό Reminder, είναι τόσο δύσκολο και πολλές φορές – νιώθουμε – αδύνατον να το θυμόμαστε και να το εφαρμόζουμε;
Κατάλαβα ότι όταν φτάσεις στο σημείο, μετά από αρκετή δουλειά συνήθως – γιατί ως γυναίκες δυστυχώς δεν είμαστε ευνοούμενες των συνθηκών (των ίδιων συνθηκών που αγωνιζόμαστε να ανατρέψουμε για μας και για τις γυναίκες που μεγαλώνουν και γεννιούνται και ανακαλύπτονται κάθε στιγμή) – να πιάσεις τον στόχο της αληθινής αγάπης και αποδοχής του εαυτού σου, τότε καμία άποψη δε θα έχει σημασία. Τότε θα είμαστε ΕΝΑ με το σώμα μας και θα καταλάβουμε τη μαγεία και κυρίως τη ΣΗΜΑΣΙΑ και την επίδραση που ασκεί στη ζωή μας το να νιώθουμε καλά στο σώμα που κατοικούμε…
Ο Ιούνιος σηματοδοτεί την έναρξη του καλοκαιριού, της εποχής που έχει ταυτιστεί με την απελευθέρωση, την ελευθερία, την ξεγνοιασιά. Και μέσα σ’ όλα ΠΡΕΠΕΙ να θυμόμαστε/μάθουμε καλά ότι κάθε διαφήμιση, πρόμο, “συμβουλή”, ΑΠΑΙΤΗΣΗ της κοινωνίας να βιαστούμε για να είμαστε “έτοιμες για παραλία” όταν έρθει η ώρα, είναι μια μεγάλη σάπια ΠΑΤΑΤΑ έτοιμη για τα σκουπίδια. Το μόνο που χρειάζεσαι για να είσαι έτοιμη για παραλία είναι αντηλιακό και μαγιό (και ανάλογα την παραλία, ίσως ούτε και το τελευταίο είναι απαραίτητο!).
Αν μπορούσα να πω κάτι στον νεώτερο εαυτό μου, στα κορίτσια που μεγαλώνουν, στη μητέρα μου, στις φίλες μου, στις φίλες της μητέρας μου, σε όλες τις γυναίκες, θα ήταν αυτή η φράση: ΑΓΑΠΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ!
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι τα ίδια αυτά σώματα στα οποία πολλές φορές βλέπουμε μόνο “ατέλειες” είναι αυτά που μας κρατούν ΖΩΝΤΑΝΕΣ κάθε μέρα, είναι αυτά που αιμορραγούν κάθε μήνα και παραμένουν δυνατά και ακέραια, είναι τα ίδια σώματα που μας κρατάνε δυνατές εν μέσω μιας πανδημίας που δε λέει να τελειώσει.
Και δεν έβαλα πουθενά αρσενικό γένος στα επίθετα και τις μετοχές, γιατί το βάρος αυτό πέφτει πάντα στις γυναίκες, εκείνες που γεννήθηκαν/νιώθουν/ανακαλύπτουν πως/είναι Γυναίκες.
Κι αν μας αγαπήσουμε εμείς περισσότερο, τότε σίγουρα οι “άλλοι” δε θα έχουν καμία σημασία, αλλά και οι “άλλες” θα έρθουν κι αυτές μαζί μας, γιατί θα καταλάβουν κι εκείνες ότι δεν υπάρχει “σαν τις άλλες γυναίκες”, υπάρχουμε ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. ΜΑΖΙ. 🌻
Προσφέρετε μια αγκαλιά και ένα λουλούδι στον εαυτό σας. Και κυρίως μάθετε να του λέτε “δεν πειράζει”.
Ε.Σ
–
Υ.Γ: Κι ένα podcast που θα σε κάνει να θέλεις να τα βρεις με τον εαυτό σου.