Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ
έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ‘ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου
μπροστά μου,
πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά.
Να σ’αγναντεύω, θάλασσα
Κώστας Βάρναλης, 1884-1974, Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, δημοσιογράφος
Πρωτομαγιά.
Μες στην καρδιά της άνοιξης, κι εγώ αναπόλησα τη θάλασσα και τον Πειραιά όσο ποτέ. Τέσσερα χρόνια που έχω φύγει από τον Πειραιά, μα ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω, ότι μένω μακριά από ‘κείνη. Έχω κι εγώ καταλήξει αυτή τη στιγμή να είμαι μακριά της – γιατί σίγουρα, δεν είναι κάτι που έχω επιλέξει με ευκολία. Αλλά νομίζω, καθένας που γεννήθηκε και μεγάλωσε δίπλα στη θάλασσα, πάντα έχει μέσα του την ελπίδα – όσο μακριά κι αν βρίσκεται απ’ αυτήν – ότι κάποια στιγμή θα καταφέρει να την ξανά αντικρίζει από το μπαλκόνι του.
Λίγο περίμενα να φτιάξει ο καιρός, και ξεκινούσα με το ποδήλατο γύρω-γύρω στο λιμάνι, από τον ΟΛΠ ως τη Δραπετσώνα και πίσω. Ανέκαθεν, οι αγαπημένες μου ώρες στην πόλη ήταν νωρίς το ξημέρωμα ή το απόγευμα, κατά τη δύση του ηλίου. Ένα απ’ αυτά τα απογεύματα, και ενώ είχα αράξει με το ποδήλατό μου στο αγαπημένο μου σημείο – εκεί στο τέρμα του λιμανιού, που αράζουν τα καράβια για Χίο και Μυτιλήνη – είχα ένα πολύ ευχάριστο τηλεφώνημα από έναν άνθρωπο που μού έλειπε πολύ. Ανέβηκα στο ποδήλατο με λαχτάρα να γυρίσω πίσω να τον συναντήσω. Λίγα μέτρα πιο κάτω, όμως, μου έσκασε το λάστιχο· θα έκανα όλη αυτή τη διαδρομή με τα πόδια σέρνοντας δίπλα μου το ποδήλατο.
Δεν μπόρεσα τελικά να πάω να τον συναντήσω εγώ, αλλά με συνάντησε εκείνος, στην πρώτη πύλη του λιμανιού για να φτάσουμε παρέα μέχρι την τελευταία, ενώ πια είχαν ανάψει τα φώτα και ο ήλιος είχε δύσει.
Μέσα στον Μάη, η πόλη θα προσπαθήσει δειλά-δειλά να ανακτήσει τους φυσιολογικούς ρυθμούς της. Ένα πείραμα είναι κι αυτό, αφού ο ιός είναι ακόμη ανάμεσά μας.
Ένα άλλο ευχάριστο πείραμα, όμως, είναι να μην αφαιρέσουμε από την καθημερινότητά μας αυτή τη ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ 6, που τόσο μαγικά κατάφερε να μας κρατήσει ισορροπημένους σε μία τόσο δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση. Το τρέξιμο δίπλα στο πάρκο, το ποδήλατο στο λιμάνι, το περπάτημα στα στενά της πόλης με έναν καφέ στο χέρι, παρέα με μια μπίρα στην πλατεία, ή πλάι-πλάι σε μια ταράτσα με θέα την Ακρόπολη.
Στο χέρι μας είναι, λοιπόν, να μην ξεκινήσουμε από ‘κει που αφήσαμε τις ζωές μας πριν τον ιο, αλλά να ξεκινήσουμε από την αρχή. Να ζούμε κάθε στιγμή απολαμβάνοντας την ελευθερία μας, αξιοποιώντας την, λατρεύοντας και ρουφώντας κάθε λεπτό που περνάμε δίπλα στη φύση, στους δρόμους που περπατάμε καθημερινά, στα μυρωδάτα σεντόνια μας, στην αγκαλιά των ανθρώπων μας, στα παιχνιδιάρικα βλέμματα των χνουδωτών μας τετράποδων φίλων…
Καλό μήνα, κι ας είναι η ευκαιρία για να ζήσουμε καλύτερα!
Ε.Σ
–
Υ.Γ: Κι αν θέλεις μία μουσική λίστα να σε φέρει πιο κοντά στη θάλασσα, αυτή εδώ είναι η ιδανική. Ελπίζω να σε ταξιδέψει στα πιο ευχάριστα κύματα που έχεις να θυμάσαι.
*
Να και η λίστα του μήνα. Καλή ακρόαση!
