Μάιος 2021

Και στο τέλος, όποια παπαρούνα κι αν ανοίξουμε, όποιο χρώμα κι αν μας λάχει, θα υπάρχει πάντα ευτυχία. Καλό Μήνα και Καλό Πάσχα!

6678

Πρώτη Μαΐου κι απ’ τη Βαστίλη
ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες
Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος

τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν’ το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πρώτη Μαΐου (απόσπασμα), Κώστας Βάρναλης

Κώστας Βάρναλης, 1884 – 1974, Έλληνας Ποιητής

Photo by Matty Seymour
Πρωτομαγιά κι Ανάσταση, Πρωτομαγιά και Πάσχα… Θυμάμαι στο χωριό στον Παρνασσό γυρνούσαμε στα λιβάδια με τον πατέρα και παίζαμε το παιχνίδι με τις παπαρούνες.

“Τούρκος ή Έλληνας;”, ο ένας ρωτούσε κρατώντας ένα μπουμπούκι παπουρούνας και με τα δυο χέρια. “Έλληνας”, έλεγες εσύ ελπίζοντας το μπουμπούκι όταν ανοίξει να είναι ροζ γλυκό σαν σύννεφο ονείρου. Μα τις πιο πολλές φορές κατακόκκινα πετάγονταν τα φύλλα της παπαρούνας από μέσα. “Τούρκος…” απαντούσε ο άλλος, και με βαθιά θλίψη ήξερες πως είχες ηττηθεί.

Συλλογίζομαι ένα έθνος που αγωνίζεται επ’ άπειρον, εμείς οι Έλληνες. Και ποιος λαός δεν αγωνίζεται; Ποια κοινωνία είναι τόσο τέλεια δομημένη που δε χρειάζεται αγώνες; Και σκέφτομαι κάθε Πρωτομαγιά, όχι τα στεφάνια που φτιάχναμε στο χωριό, αλλά τις Πρωτομαγιές που μας έβρισκαν στην Αθήνα, με τον παππού μου τον αγωνιστή κι αντάρτη να μελαγχολεί σκεπτόμενος όχι τις περασμένες δόξες, μα γιατί ακόμη τίποτα δεν έχει κριθεί.

Έτσι, λοιπόν, όσο οι Πρωτομαγιές περνούν κι εγώ μετρώ πιο πολύ κάθε χρονιά την απουσία του παππού μου, υπόσχομαι στον εαυτό μου και στις γενιές που θα ‘ρθουν να πάρουν τη θέση μας στην ιστορία να μην αφήσω καμία Πρωτομαγιά χωρίς “Φωνή”, χωρίς “Ζήτω”, χωρίς Δικαιώματα.

Γιατί η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη, κατάλαβα νωρίς από τη Σχολή κιόλας, ότι δεν πρέπει ποτέ να θεωρούνται δεδομένες, γιατί πάντα στη γωνία θα υπάρχει κάποιος (μικρός ή μεγάλος) έτοιμος να καταστρατηγήσει όλα αυτά που χρειάστηκαν χρόνιους αγώνες για να κατακτηθούν. Κι έτσι, αυτόν τον Μάιο και κάθε Μάιο, ας ενώνουμε τις φωνές μας μέσα από συζητήσεις, μέσα από τις σκέψεις και τις πράξεις μας, μέσα από την Τέχνη, κι ας υπερασπιζόμαστε όσα μας ανήκουν, όσα ανήκουν στον διπλανό μας, τον Τούρκο και τον Έλληνα.

Και στο τέλος, όποια παπαρούνα κι αν ανοίξουμε, όποιο χρώμα κι αν μας λάχει, θα υπάρχει πάντα ευτυχία.
Καλό Μήνα και Καλό Πάσχα!

Ε.Σ

Υ.Γ: Κι ένα podcast μουσικά και θεματικά πολύ ταιριαστό με τις συνθήκες.

Εγγραφείτε στο newsletter του ART.harbour

Δεν στέλνουμε spam! Διαβάστε την πολιτική απορρήτου μας για περισσότερες λεπτομέρειες.

Kindle Χωρίς διαφημίσεις

Εσύ τι λες;

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ