Καλύτερα να δίνεις παράσταση μπροστά σε άδειες καρέκλες παρά μπροστά σε άδεια πρόσωπα.
Alec Guinness, 1914-2000, Βρετανός ηθοποιός
Δεν ήξερα πώς να προλογήσω έναν μήνα που αποχαιρετά το φθινόπωρο και μας εισάγει στο χειμώνα…
Με το κρύο να εισβάλει δειλά-δειλά στην πόλη, τα θέατρα να αντικαθιστούν τα θερινά σινεμά, όπως ακριβώς τα χειμωνιάτικα ρούχα τα καλοκαιρινά στις ντουλάπες μας, κι εμείς να βιώνουμε εντονότερα την κρίση, την έλλειψη, αλλά και τη συντροφικότητα, το χέρι που μας δίνει βοήθεια και το χέρι που εμείς βοηθάμε να σηκωθεί.
Τα περιθώρια στενεύουν. Κάπως έτσι γινόμαστε λίγο πιο επιφυλακτικοί, μα και λίγο πιο επιλεκτικοί, και με τους ανθρώπους που μένουν όταν ο κλοιός στενεύει γινόμαστε πιο δοτικοί από ποτέ και μοιραζόμαστε ερωτήματα, προβληματισμούς, ανάγκες, όνειρα κι επιθυμίες.
Αυτό ας επιλέξουμε γι’αυτόν τον μήνα να είναι το κοινό μας, το Ουσιαστικόν. Κι ας είναι τα υπόλοιπα καθίσματα κενά σε άδεια αίθουσα, μα τα μάτια που μας κοιτούν εκφραστικά γεμάτα. Απόλαυσέ τα, ρούφα τους χυμούς που σου προσφέρουν.
Καλό μας μήνα!
Ε.Σ.
Υ.Γ: Πήγαινε σε εκείνη την πειραματική σκηνή που σου πρότειναν στην Κυψέλη. Μην αναζητάς απεγνωσμένα προσκλήσεις ή ξοδεύεις μεγάλα ποσά σε “βροντερές” παραστάσεις. Αναρωτήσου, τι μπορεί να σου δώσει αυτός ο μονόλογος του “άγνωστου” ηθοποιού που “ματώνει” επί σκηνής… Μήπως τελικά είσαι εσύ;
Και στο τέλος του μήνα θα έχεις πάει σε 2-3 παραστάσεις ουσίας αντί για εκείνη τη μία, όπου οι Ελλην-άρες ακόμη τσακώνονται στην ουρά.
*Η φωτογραφία του editorial ανήκει στην Κωνσταντίνα Σταυροπούλου από την ομάδα του Facebook “Φίλοι της Φωτογραφίας”. Στείλτε μας τη δική σας φωτογραφία στο info@artharbour.gr.
