Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι.
Albert Camus, 1913 – 1960, Γάλλος συγγραφέας
Λίγο πριν μπει ο μήνας είχα τη χαρά να ταξιδέψω στην Πράσινη Πόλη ή όπως τη χαρακτηρίζω εγώ, την πόλη της σκιάς και του φωτός, την πόλη της απελευθέρωσης. Το Βερολίνο – σε αντίθεση με την Αθήνα – είχε ήδη υποδεχθεί το φθινόπωρο.
Μαθαίνουμε από μικροί να αγαπάμε, και κάτι περισσότερο, να λατρεύουμε, το καλοκαίρι γιατί αυτό μάς χαρίζει τις διακοπές, την ξεγνοιασιά, το μακριά-από-το-σχολείο. Το φθινόπωρο ήταν πάντοτε συνδεδεμένο με τη φράση “τα κεφάλια μέσα”. Μεγαλώνοντας, όμως, μα κυρίως ταξιδεύοντας, αρχίζεις να δένεσαι με τα πεσμένα φύλλα. Τα κίτρινα, κόκκινα, πορτοκαλί χρώματα σε ζεσταίνουν και γλυκαίνουν την καρδιά σου, ενώ οι πρώτες βροχές είναι καθαρτήριες.
Έτσι κι εγώ, ταξιδεύοντας, αγάπησα το φθινόπωρο, και στο εξής, είπα, θα κάνω ένα ταξίδι τους τρεις εκείνους μήνες της εποχής, σε μία περιοχή που θα με φέρνει πιο κοντά στη φύση.
Δέξου ό, τι έχει να σου δώσει ο Οκτώβρης, που φέρνει μαζί του για τα καλά τον φθινοπωρινό καιρό. Και ταξίδεψε, ταξίδεψε, ΤΑΞΙΔΕΨΕ! Βγες από το τετράγωνο που είσαι κλεισμένος. Πήγαινε στην Ευρώπη, σε πόλεις που δεν έχεις ξαναδεί ή στην Ελλάδα σε ορεινά χωριά που σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις.
Η φύση μάς χαρίζει τα ομορφότερα, πιο ζεστά της χρώματα, κι από μας το μόνο που ζητά είναι να τα παρατηρούμε.
Δε θα μιλήσω για τέχνη, για βιβλία ή μουσική, γιατί η φύση είναι μόνη της πολιτισμός αν το σκεφτείς. Μας δίνει και μουσική με τους ήχους της και τοπία σαν πίνακες ζωγραφικής, και αν την παρατηρήσεις, είναι το καλύτερο αλφαβητάρι.
Καλό Μήνα με την ευχή να ταξιδεύουμε όπου τραβάει η ψυχή μας!
Ε.Σ
