Το βιβλίο Ο Φυσικός μου Εαυτός αποτελεί μία ποιητική συλλογή, μέσα από την οποία η ποιήτρια Αρίτα Νταμπουρά προσδοκά να μεταφέρει στους αναγνώστες την φυσική υπόσταση των ανθρώπων.
Μέσα από μεταφορές και παρομοιώσεις, η συγγραφέας καταφέρνει να μας δείξει πόσο συγγενική είναι η σχέση του ανθρώπου με τη φύση και παρομοιάζει μέσα από την ιδιαίτερη γραφή της τον άνθρωπο με τα στοιχεία της φύσης, αλλά και τα φυσικά φαινόμενα με τις ανθρώπινες σχέσεις.
Η Αρίτα Νταμπούρα ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η ενασχόλησή της με τη λογοτεχνία και την ποίηση εκτείνεται πέραν της συγγραφής, καθώς ασχολείται επίσης με τη μετάφραση λογοτεχνικών βιβλίων. Ενώ εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, είναι επίσης ποιήτρια, συγγραφέας διηγημάτων, θεατρικών έργων και κινηματογραφικών σεναρίων. Ταινίες μικρού μήκους των οποίων είναι σεναριογράφος έχουν διακριθεί στο Φεστιβάλ Δράμας και σε άλλα διεθνή φεστιβάλ.
Ο άνθρωπος κατά την αρμονική του συμβίωση με τη φύση επηρεάζεται βαθιά από αυτήν, αλλά και την επηρεάζει. Η σχέση ανθρώπου και φύσης μοιάζει να μη διαφέρει από τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων. Φύση και άνθρωπος θα πρέπει να είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Ο άνθρωπος έχει ως χρέος να φροντίζει και να αγαπά το περιβάλλον του.
Ο Φυσικός μου Εαυτός είναι μία ποιητική συλλογή γεμάτη εικόνες και συναισθήματα για τον αναγνώστη. Αποτελεί ένα είδος αφύπνισης και έμπνευσης, το οποίο αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις της ποίησης και μη. Το σίγουρο είναι ότι σε κάθε περίπτωση θα εκτιμηθεί.
Ανατριχιαστικό φιλί της βροχής ξυπνά από λήθαργο τη σάρκα υπόσχεται πελάγη ηδονής με την πλάση αν κάνεις έρωτα
(Στίχοι από το ποίημα Το φιλί της βροχής)
Το βιβλίο κυκλοφορεί μαζί με DVD με τα ποιήματα της συλλογής από τις εκδόσεις Κέδρος.
Κείμενο: Μαρία Νάστου
Ο Φυσικός μου Εαυτός
(Ο άνθρωπος ως στοιχείο της φύσης)
Αρίτα Νταμπούρα
Μετάφραση: Φίλιππος Χρυσόπουλος
Είδος: Ποίηση
Εκδόσεις: Κέδρος, 2017
Περιπλανήθηκα για πρώτη φορά στο Λιμάνι των Τεχνών δοκιμάζοντας την αίσθηση ότι έχω ξαναπεράσει από αυτά τα γνώριμα λημέρια της λογοτεχνίας, των εικαστικών τεχνών, του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Η τέχνη πάντα θα μου θυμίζει κάτι από το παρελθόν, θα ξυπνά συγκινήσεις στο παρόν που θα γίνουν προκλήσεις στο μέλλον. Σαν ομφάλιος λώρος διατρέχει την πορεία της ζωής μου. Γιατί πάνω απ’ όλα είναι έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων που μας κατακλύζουν και αναζητούν διέξοδο προς τα έξω. Κι επειδή τα μοιραζόμαστε όλα αυτά με τους άλλους είναι έκφραση αγάπης προς τους ανθρώπους. “Τhere is nothing more truly artistic than to love people.” Την εμπνευσμένη φράση τη διάβασα καθώς διέσχιζα τις αποβάθρες του λιμανιού και βεβαιώθηκα ότι βρίσκομαι στο σωστό μέρος.
Γιατί αυτό που ήταν αρχικά αναπόφευκτο – η ανάγκη να γράφω για να δώσω μια άλλη διάσταση σε όσα μου συμβαίνουν, ξεχωριστά και μη – τώρα δε μου είναι πια αρκετό. Θέλω να βρω συμμάχους σ’ αυτή την πάλη με τη ρουτίνα της καθημερινότητας και να τη μεταμορφώσουμε μαζί. Με βαραίνει το μαγικό ραβδί της Μούσας Καλλιόπης. Αγγίζω μ’ αυτό το σύμπαν και το μεταπλάθω αλλά δεν υπάρχει άλλη ψυχή κοντά, για να το απολαύσει. Είναι μια εγωιστική πράξη που με γεμίζει ενοχές.
Η Μαρία Νάστου κατάφερε να τις απαλύνει λίγο. Διείσδυσε στους στίχους του “Φυσικού μου εαυτού” και άφησε τα διακριτικά ίχνη της παρουσίας της εμψυχώνοντας τα τοπία μου. Άνθρωπος και φύση είναι μια αδιαίρετη ενότητα. Όπως παρατήρησε εύστοχα για μένα η σχέση του ανθρώπου με τη φύση μοιάζει πολύ με τις ανθρώπινες σχέσεις. Η φύση λειτούργησε ως κάτοπτρο μέσα στο οποίο αντίκρισα το αληθινό είδωλό μου βιώνοντας έντονα την αίσθηση της αφύπνισης. Χαίρομαι που θεωρεί πως οι στίχοι μου θα έχουν τον ίδιο αντίκτυπο και στον αναγνώστη. Αυτή ήταν εξαρχής η πρόθεσή μου.
Όσοι γράφουν γνωρίζουν πόσο υπέροχο είναι να διαβάσει ο αναγνώστης ανάμεσα από τις γραμμές, να ανακαλύψει και συχνά να αποκαλύψει και στον δημιουργό τους τι κρύβεται πίσω από αυτές. Όταν αποφάσισα να δημοσιεύσω τα ποιήματά μου θεώρησα πως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να πάψω να στραγγαλίζω τη φωνή μου σ’ ένα συρτάρι.
Παρ’ όλο που οι ποιητικές φωνές ακούγονται πάντα λίγο και ψιθυριστά η Μαρία – χάρη και στο Art.harbour – έδωσε μεγαλύτερη πυγμή στη φωνή μου . Ελπίζω ν’ ακουστεί λίγο περισσότερο έστω και μόνο στα αυτιά που αφουγκράζονται να διακρίνουν τους ήχους πίσω από τις κραυγές της εποχής μας οι οποίες καλύπτουν τα πάντα. Θα αφουγκράζομαι κι εγώ να μη μου διαφύγουν αυτά που θεωρείτε αξιόλογα και αξιοπρόσεκτα.
Ελίζα, στο σπίτι σου – όπως αποκαλείς το Art.harbour – ένιωσα άνετα και οικεία όπως στο δικό μου. Θα το επισκέπτομαι συχνά με πραγματικό ενδιαφέρον και γλυκιά προσμονή αλλά και με ενθουσιασμό, για να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου για τα πολιτιστικά δρώμενα.
Αγαπητή Αρίτα,
Ήταν πραγματικά τεράστικα η χαρά μου να δω το σχόλιό σου απόψε και φυσικά να το μοιραστώ και με τη Μαρία, την αρθρογράφο αυτής της δημοσίευσης.
Δεν έχω τι να πω αλήθεια για τα τόσα όμορφα λόγια και τις σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μας. Για μένα πολιτισμός είναι επικοινωνία και χαίρομαι πολύ να πετυχαίνουμε αυτό ακριβώς μέσα από κοινές αναζητήσεις και διαλόγους.
Εύχομαι καλή και δημιουργική συνέχεια!
Ε.Σ