Αν μπορούσα να διαλέξω να παρακολουθήσω μία μόνο προβολή στο σινεμά σίγουρα θα διάλεγα αυτήν την ταινία, χίλιες φορές.
Μετεφρασμένο ως “Ο Καλύτερός μου Φίλος”, το “A dog’s purpose”, προβάλλεται εδώ και κάποιες μέρες στους κινηματογράφους.
Φτάνουμε αισίως στην 6η Ημέρα του Ημερολογίου προβολών και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου στη σκέψη των τετράποδων πρωταγωνιστών… Κάνε scroll down!
Ημέρα 6η: Ο Καλύτερός μου Φίλος (A dog’s purpose), Lasse Hallström ~ 2017
Μεσημεριανή προβολή
Ο Σουηδός σκηνοθέτης Lasse Hallström μετά τις ταινίες Chocolat (2000), What’s Eating Gilbert Grape (1993), The 100-Foot Journey (2014) και φυσικά Hachi: A Dog’s Tale (2009), επιστρέφει εν έτει 2017 και αγγίζει βαθιά τις ψυχές μας αφηγούμενος τον σκοπό ενός σκύλου. Πρόκειται για το ομώνυμο μυθιστόρημα του συγγραφέα W. Bruce Cameron.
Μια ταινία που δέχτηκε μεγάλη επίθεση, μάλλον πόλεμο θα έλεγε κανείς ορθότερα, με κίνδυνο να αποκλειστεί από τις αίθουσες. Αναμφίβολα, το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει η όποια επιτροπή κινηματογράφου, θα ήταν να αποκλείσει αυτήν την ταινία από τα μάτια όλων όσων – με βουρκωμένα βλέμματα – την παρακολούθησαν και θα την παρακολουθήσουν. Μετά το A dog’s Porpuse / Ο Καλύτερός μου Φίλος θα θελήσεις να τρέξεις και γονατιστός να αγκαλιάσεις τον σκύλο σου ψιθυρίζοντάς του στο αυτί ευχαριστώ ή θα αρχίσεις να προγραμματίζεις την υιοθεσία ενός νέου χνουδωτού φίλου…
ΠΛΟΚΗ
Τι γίνεται, λοιπόν, όταν η ψυχή ενός σκύλου ονόματι Bailey – ή πιο σωστά Bailey Bailey Bailey – μετενσαρκώνεται σε άλλους σκύλους; Ο Bailey μέσα από τις διαφορετικές ζωές που ζει και τους διαφορετικούς ιδιοκτήτες του, προσπαθεί να βρει το νόημα της ζωής του, τον σκοπό της ύπαρξής του και κυρίως τον τρόπο να ομορφύνει τις ζωές των εκάστοτε συντρόφων του.
Όλα άλλαξαν, όπως διηγείται ο πρωταγωνιστής και σκυλοαφηγητής μας, όταν γνώρισε ένα αγόρι, τον Ethan.
Οι ιδιοκτήτες και η ποιότητα της ζωής του εναλλάσσονται. Η οικογενειακή ατμόσφαιρα με τα διάφορα στάδια που περνά δίνει τη σειρά της στη δύσκολη και μοναχική ζωή ενός αστυνομικού με το σύντροφο και συνεργάτη του σκύλο Ellie, μετά έρχεται η γλυκιά φοιτήτρια Maya, που τον υπερλατρεύει ως μικρόσωμο Tino, και τέλος μία κακή μεταχείριση που φέρνει τον Buddy σε επανασύνδεση με το πρώτο του και πιο αγαπημένο αφεντικό, τον Ethan.
Πώς ένας σκύλος μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός παιδιού;
Πόσο διαφορετικός είναι ένας άνθρωπος που έχει αγαπήσει έναν σκύλο από εκείνον που δεν έχει γνωρίσει αυτό το είδος του δεσμού ποτέ;
Όπως είχε, πολύ εύστοχα σχολιάσει και ο Anatole France:
“Until one has loved an animal a part of one’s soul remains unawakened.”
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ & Trivia
Δ Ε Ι Τ Ε Τ Η Ν ! ! !
Και φτάσαμε στο σημείο του σχολιασμού. Και ενώ μία τεράστια πινακίδα neon ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ αναβοσβήνει ρυθμικά πάνω από το άρθρο, ας μιλήσουμε για την ουσία της ταινίας.
Προσπαθώντας να μάθω περισσότερα σχετικά με την ταινία και το πώς γυρίστηκε, ήρθα αντιμέτωπη με τον κιτρινισμό. Η κουτσομπολίστικη ιντερνετική φυλλάδα TNZ δημοσίευσε ένα video – το οποίο φυσικά και έγινε viral – όπου ένας εκπαιδευτής, κατά τα γυρίσματα της ταινίας, προσπαθεί να βάλει τον Γερμανικό Ποιμενικό Hercules στο τρεχούμενο νερό, ενώ ο σκύλος δείχνει να αντιστέκεται.
Παρά το ότι κανένα μέλος της Αμερικανικής Οργάνωσης Προσπασίας των Ζώων που παρακολουθούσε τα γυρίσματα για τη διασφάλιση των καλύτερων συνθηκών για τα ζώα, δεν θεώρησε ότι υπήρξε περιστατικό κακοποίησης, το περιοδικό διέδωσε το video ως κακοποιητικό και βάσει αυτού η PETA (People for the Ethical Treatment of Animals) απαίτησε να θεωρηθεί το φιλμ ακατάλληλο και φυσικά να ακυρωθεί η όποια προβολή του.
Φυσικά, τελικά το βίντεο αποδείχθηκε “πειραγμένο” και η ταινία προβλήθηκε κανονικά μετά, όμως, από την ακύρωση της προγραμματισμένης πρεμιέρας στις ΗΠΑ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση κακοποιητικο θα θεωρείτο μάλλον το να μην προβληθεί μία τέτοια ταινία. Η PETΑ αναμφίβολα δεν είχε ιδέα περί τίνος πρόκειται, καθώς το μόνο σίγουρο είναι πως ο, Lasse Hallström, ο άνθρωπος δηλαδή που με τόση αγάπη είχε σκηνοθετήσει το Hachi θα επέτρεπε ποτέ στο πλατώ των γυρισμάτων του τέτοιες συμπεριφορές.
Νόημα, ουσία, ανθρώπινες σχέσεις, γλυκύτατα τετράποδα, χιούμορ, μοναξιά και αγάπη, μα πάνω απ’ όλα ένα βαθύ δέσιμο που μόνο ο νθρωπος που έχει αποκτήσει σκύλο μπορεί να καταλάβει.
Ένα πολύ σημαντικό σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι το πόσο έντονο είναι το στοιχείο της πίστης και της αφοσίωσης του Bailey – και κατ’ επέκταση ενός σκύλου – στο πρώτο αφεντικό του, αφήνωντας να εννοηθεί ότι ίσως ο τελικός σκοπός του να ήταν η επανένωση με τον λατρεμένο του Ethan. Οι ζωές διαδέχονται η μία την άλλη, όπως αλλάζουν και οι ουρές και το τρίχωμα του σκυλοπρωταγωνιστή μας. Λέξεις όπως βοήθεια, συμπαράσταση, γέλιο, παρέα, συγκίνηση, κατανόηση, θα μπορούσαν να περιγράψουν τις σκηνές και τα συναισθήματα που εναλλάσσονται.
Δεμένη και άρτια η σκηνοθεσία του Hallström σε κάνει να ακολουθείς μέσα από τα μάτια του Bailey τη ζωή του. Εκπληκτική φωτογραφία, φυσικά τοπία και όμορφα στιγμιότυπα σκύλου και ανθρώπου και μουσική επιμέλεια που εντείνει τα σημεία συγκίνησης και χαράς.
Στο κομμάτι του σεναρίου ελάχιστα σημεία αλλάχτηκαν, ενώ διατηρήθηκε ο βασικός κορμός των ιστοριών. Ουσιαστικά οι αλλαγές αφορούν τη ζωή του Bailey ως Ellie και Tino. Κάτι που δεν θα αποκαλύψουμε, ωστόσο, προς αποφυγή spoiler.
Οι βασικοί συμπρωταγωνιστές του λατρεμένου μας Bailey είναι οι Dennis Quaid (adult Ethan), Peggy Lipton (adult Hannah), KJ Apa (teen Ethan), Britt Robertson (teen Ethan), Bryce Gheisar (Ethan – 8 Years Old), John Ortiz (Carlos), Kirby Howell-Baptiste (Maya). Ενώ, για τον ρόλο του πρωταγωνιστή τη φωνή του χαρίζει ο Josh Gad, που για 5η φορά δανείζει τη φωνή του σε πρωταγωνιστικό χαρακτήρα. Αξιόλογες ερμηνείες, με την εκφραστικότητα της φωνής φυσικά του Josh Gad να μας κερδίζει. Ένα ακόμη σημείο άξιο αναφοράς σχετικά με το cast είναι ότι πρόκειται για τις λίγες ταινίες, όπου οι ηθοποιοί που επιλέχθηκαν για τις διάφορες ηλικίες του Ethan και της Hannah μοιάζουν εκπληκτικά μεταξύ τους!
Τα τετράποδα φυσικά είναι όλα λατρεμένα και δείχνουν και σε κάνουν να θέλεις να τα πάρεις αγκαλιά, να παίξεις μαζί τους και να τους δώσεις κρυφά λίγο μπέικον… Γκάφες, αυθόρμητες σκηνές και αυτοσχεδιασμός σε πολλές περιπτώσεις διατηρούνται και μετά το μοντάζ!
Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως πρόκειται για μία πραγματική σκυλόταινία, που δείχνει μέσα σε δύο ώρες – χωρίς καμία αίσθηση βαρεμάρας – μερικές από τις πιο πιθανές εκδοχές μιας σκυλίσιας ζωής από την αρχή μέχρι το τέλος της. Το ζεστό οικογενειακό περιβάλλον που μετατρέπεται σε βίαιο και νοσηρό, τα ηρωικά Σκυλιά Διασώστες της αστυνομίας, για τα οποία επιτέλους βρέθηκε χώρος και χρόνος για προβολή, όλα εκείνα τα ζώα που ανήκουν σε ανίκανους ιδιοκτήτες, είναι μερικά από τα θέματα που θίγονται. Η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα είναι μοναδική. Το δέσιμο συγκεκριμένα του ανθρώπου με τον σκύλο του είναι όχι μόνο μοναδικό, αλλά και παντοτινό. Τα μηνύματα που περνά η ταινία είναι τόσο βαθιά και τόσα πολλά…
Πώς ένας σκύλος μπορεί να βοήθησει στην κοινωνικοποίηση του ατόμου, πώς ένα παιδί που ζει σε ένα νοσηρό ενδοοικογενειακό περιβάλλον μπορεί να βρει παρηγοριά στον καλύτερό του – τριχωτό – φίλο. Τα ζώα δεν είναι αντικείμενα, χρειάζονται συνεχή φροντίδα και αγάπη – μάλλον οι μόνες ανάγκες που θα πρέπει να τους καλύψει ο ιδιοκτήτης τους όσο είναι στη ζωή του, κ.α. Και πάνω απ’ όλα ο σκύλος δεν είναι τσάντα, δεν είναι μπλούζα, δεν είναι αμάξι, μην τον διαλέγεις από τη βιτρίνα για βιτρίνα και μην του φέρεσαι σαν αντικείμενο.
Συνάντησέ τον, κοίταξέ τον στα μάτια και πες του ότι θα του χαρίσεις τα πιο όμορφα χρόνια όσο είναι μαζί σου, γιατί εκείνος είναι γεννημένος γι’ αυτό, για να κάνει τη ζωή σου καλύτερη μέσα από γέλιο και αγάπη. This is A Dog’s Porpuse!
Bailey: So, in all my lives as a dog, here’s what I’ve learned. Have fun, obviously. Whenever possible, find someone to save, and save them. Lick the ones you love. Don’t get all sad-faced about what happened and scrunchy-faced about what could. Just be here now.
Adult Ethan: [throws the flattened football] Go! Okay, go get it.
Bailey: Be – here – now. That’s it. That’s a dog’s purpose.
Καλή απόλαυση!
 κριτική της ταινίας από την Ελίζα Σουφλή.){kind=link}