Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του νεαρού Βέλγου σκηνοθέτη Lukas Dhont έχει πάρει έως τώρα διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς. Και όχι τυχαία, καθώς το Girl είναι μια από τις λίγες ταινίες που φέρνει στο προσκήνιο τις δυσκολίες των τρανς ανθρώπων, οι οποίοι από τη μία προσπαθούν να αποδεχτούν τον εαυτό τους και από την άλλη νιώθουν εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα σώμα το οποίο δεν αντιπροσωπεύει την ταυτότητα και το φύλο τους.
Η ταινία πραγματεύεται την ιστορία της Λάρα (Victor Polster), μιας 16χρονης τρανς κοπέλας που μετακομίζει με τον πατέρα της (Arieh Worthalter) και τον μικρό της αδερφό (Oliver Bodart) σε μια νέα πόλη, όπου της δίνεται η ευκαιρία να φοιτήσει σε μία από τις καλύτερες σχολές χορού του Βελγίου, καθώς όνειρο της είναι να γίνει επαγγελματίας μπαλαρίνα. Παράλληλα, προετοιμάζεται για τη σταδιακή αλλαγή φύλου καθώς γεννήθηκε σε αρσενικό σώμα. Το καθημερινό δράμα που βιώνει η πρωταγωνίστρια δεν προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες αλλά από εσωτερικές συγκρούσεις που μαίνονται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της.
Ο Dhont επιλέγει να παρουσιάσει αυτές τις συγκρούσεις κυρίως οπτικά και όχι τόσο μέσω διαλόγων. Η αμηχανία που νιώθει κάθε φορά που συνωστίζεται με κόσμο στο μετρό, το μπλοκάρισμα που νιώθει όταν κάνει πρόβες με τα άλλα παιδιά στη σχολή της και η τοποθέτηση ταινίας στα γεννητικά της όργανα είναι ορισμένες σκηνές που φανερώνουν την αμηχανία και την απέχθεια που νιώθει για το σώμα της.
Ο σκηνοθέτης επιλέγει σκόπιμα να δημιουργήσει ένα υποστηρικτικό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον θέλοντας να θίξει μία άλλου είδους πρόκληση που βιώνουν οι τρανς και που πολύ πιθανόν πολλοί από εμάς να μην λαμβάνουμε υπόψη μας: την αποδοχή του εαυτού τους. Η Λάρα από τη μία είναι δυνατή, αλλά από την άλλη υποφέρει γιατί νιώθει ότι το σώμα της την εμποδίζει από το να είναι κορίτσι. Το γεγονός αυτό βάζει τα αισθήματα της σε αναμονή και την καταδικάζει να μην απολαμβάνει τις καθημερινές χαρές της ζωή της. Πέραν αυτού έχει να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες που φέρνει μαζί της η εφηβεία και να ανταποκριθεί όσο το δυνατόν καλύτερα στις υψηλές απαιτήσεις της σχολής της. «Δε θέλω να είμαι παράδειγμα για τους άλλους, θέλω μονάχα να είμαι κορίτσι» γυρνάει και λέει σε κάποια στιγμή στον πατέρα της, ο οποίος συνεχώς της υπενθυμίζει τη γενναιότητα και την τόλμη της.
Μία σκηνή που μου έμεινε ανεξίτηλη είναι όταν η Λάρα ανοίγει με τον πατέρα της συζήτηση για τα ερωτικά της, όπου η Λάρα δεν του λέει ξεκάθαρα αν της αρέσουν τα αγόρια ή τα κορίτσια. Εδώ ο Dhont εύστοχα θίγει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των εννοιών της σεξουαλικής ταυτότητας και του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Σε αυτήν την ταινία τίποτα δεν είναι περιττό τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά. Η σκηνοθεσία περιλαμβάνει πολλά κοντινά στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας, καθώς ο σκηνοθέτης θέλει να ρίξει όλο το βάρος στην εσωτερική δράση. Γι’ αυτό δεν υπάρχει ούτε ένα γενικό πλάνο στην ταινία. Τέλος, η ερμηνεία του Victor Polster ως Λάρα συναρπάζει και πείθει με το παραπάνω αν αναλογιστεί κανείς ότι ο ίδιος δεν είναι τρανς στην πραγματική του ζωή.
Η ταινία έχει κερδίσει διάφορα βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου μεταξύ των οποίων 4 βραβεία στις Κάννες.
Κείμενο: Παρασκευή Ελ Μαγκούτ
