Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η !
Μην αυταπατάστε από έναν πιασάρικο τίτλο. Πρώτα ενημερωθείτε για το cast και την υπόθεση. Διαφορετιά κινδυνεύετε να χάσετε… 1 ώρα και 49 λεπτά από τη ζωή σας για παράδειγμα.
Ημέρα 8η: In Time, Andrew Niccol ~ 2011
Βραδινή προβολή
Και κάπως έτσι, στη δεύτερη ημέρα προβολής του Ημερολογίου Προβολών, πάτησα play – αγνοώντας πλήρως τι επρόκειτο να δω εκτός από τίτλο και χρονολογία – στο In Time του κατά τα άλλα συμπαθή Νεοζηλανδού σκηνοθέτη και σεναριογράφου, Andrew Niccol. Από τον ίδιο θυμόμαστε τα Lord of War (2005), The Terminal (2004), The Truman Show (1998). Αλλάζοντας τον χαρακτηρισμό “συμπαθής” σε μάλλον αδιάφορος, κάπως έτσι θα χαρατηριζόταν και η εν λόγω ταινία.
Φυσικά αν γνώριζα ότι ενώνουν τις δυνάμεις τους ο Justin Timberlake και η – πολύ πολύ γλυκιά και συμπαθής εκτός κινηματογράφου – Amanda Seyfried, θα μου ήταν πιο εύπεπτο το υλικό. Έπεσα, όμως, στην παγίδα του τίτλου που ανέφερα νωρίτερα.
ΠΛΟΚΗ
Κάπου στο μέλλον οι άνθρωποι, όταν φτάσουν τα 25 χρόνια ξεκινούν έναν αγώνα χρόνου. Πιο συγκεκριμένα, ενεργοποιείται αυτόματα το προσωπικό τους χρονόμετρο, σύμφωνα με το οποίο έχουν ακριβώς έναν χρόνο ζωής. Ωστόσο, μπορούν να εξαγοράσουν χρόνο ζωής στην πορεία και να αγγίξουν την αθανασία.
Ουσιαστικά πρόκειται για την κινηματογράφηση της φράσης Ο χρόνος είναι χρήμα. Και μάλλον αυτό αποτελεί και το – μοναδικό – ενδιαφέρον που κρύβει η ταινία. Το γεγονός δηλαδή ότι πράγματι ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και το πόσο κρίσιμο είναι κάθε λεπτό που σπαταλάμε.
Στη συνέχεια, αγόρι αλητάκος συναντά κορίτσι, κορίτσι ερωτεύεται αγόρι, αγόρι εκμεταλλεύεται κορίτσι για να ξεφύγει από την αστυνομία, αγόρι ερωτεύεται κορίτσι. Κλάσικ.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ & TRIVIA
Δε θα επακταθώ, γιατί η ταινία δε μου άρεσε. Οπότε ας πούμε κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα, όπως το ότι η υπόθεση εκτυλίσσεται το 2169, κάτι που αυτομάτως σε κάνει να σκέφτεσαι πραγματικά πώς θα έχουν καταλήξει τα πράγματα τόσα χρόνια μετά…
Να, π.χ. το ότι ο Timberlake και η Seyfried ισχυρίστηκαν ότι η ταινία είχε πολύ περισσότερο τρέξιμο και από τις ταινίες Run Lola Run (Lola rennt) (1998) & Forrest Gump (1994), μου δίνει τρομερή πάσα για να σκοράρω προτείνοντάς σας να δείτε οπωσδήποτε τη Λόλα να τρέχει, αν δεν το έχετε κάνει ήδη – μία από τις πολύ αγαπημένες μου ταινίες.
O Harlan Ellison έκανε μήνυση στην New Regency και τον σκηνοθέτη της ταινίας Andrew Niccol, ισχυριζόμενος ότι η πλοκή ήταν σχεδόν αντιγραφή της δικής του μικρού μήκους ταινίας που ακούει στο όνομα “Repent Harlequin! Said the Ticktockman”. Τελικά κανείς δεν πήρε χρήματα από την υπόθεση, αφού κάπου στη μέση η υπόθεση μπήκε στο αρχείο.
Κάτι άλλο που σίγουρα δε σας ενδιαφέρει, αλλά θα σας το πω για να κλείσω φαντασμαγορικά αυτήν την Ημέρα Ημερολογίου… Ο Rachel Salas γεννήθηκε το 2119, ο Philippe Weis το 2059, ο Henry Hamilton το 2065, ο Fortis το 2094, ο Will Salas το 2141 και η Sylvia Weis το 2142, κι εγώ το 1989.
