Ενώ γέμιζα τον σκληρό μου δίσκο με πολύτιμο κινηματογραφικό υλικό πολλών δεκαετιών, συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά το μεγαλείο της 7ης Τέχνης. Ο Κινηματογράφος διδάσκει.
Ο Κινηματογράφος μάς διδάσκει για την ιστορία, τις ανθρώπινες σχέσεις, την κοινωνία, τα στερεότυπα και τις κάστες, τους οικογενειακούς δεσμούς και πολλά πολλά άλλα.
Έτσι, λοιπόν, και ενώ ήρθα αντιμέτωπη με 190GB ταινίες, τις περισσότερες από τις οποίες δεν είχα δει, αποφάσισα να αφιερώνω μία ώρα τη μέρα – ή και παραπάνω – στον πολύτιμο αυτόν δάσκαλο που ακούει στο όνομα Κινηματογράφος.
Ξεκινάμε συνεπώς εδώ στο ART.harbour ένα random “αφιέρωμα” στο Σινεμά, έναν μαραθώνιο ταινιών ας πούμε καλύτερα, καλούμενο Ημερολόγιο Προβολών με στόχο να ενημερώνεται (σχεδόν) καθημερινά.
Πόσες από αυτές τις ταινίες έχετε παρακολουθήσει; Περιμένω με χαρά τα σχόλιά σας!
Ημέρα 1η: Ο Κανένας (Mr. Nobody), Jaco Van Dormael ~ 2009
Νυχτερινή προβολή
You have to make the right choice. As long as you don’t choose, everything remains possible.
Nemo (9years old)
Αυτή ήταν ίσως η πιο χαρακτηριστική φράση του πρωταγωνιστή Νήμο σε ηλικία μόλις 9 χρονών. Όταν οι επιλογές πρέπει να γίνουν γρήγορα. Όταν οι επιλογές είναι δύο με κοινή συνισταμένη την αλλαγή ζωής, όταν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες και είσαι μόλις 9 ετών… Μέχρι που μπορείς να προβλέψεις άραγε τις συνέπειες κάθε επιλογής; Εσύ αλήθεια τί θα έκανες; Ποιον από τους δύο γονείς σου θα ακολουθούσες σε κάτι τόσο οριστικό, όπως η πορεία της ζωής σου; Αν δεν μπορείς να επιλέξεις δεν το κάνεις, μας διδάσκει το έργο. Ή ακόμα καλύτερα το κάνεις… εις διπλούν!
Στην ταινία Mr. Nobody η πραγματικότητα μπλέκεται με το όνειρο. Τα όνειρα που είναι άλλοτε μαγικά και άλλοτε εφιαλτικά βασανίζουν τον ήρωα που είναι χαμένος στον χρόνο, χαμένος ουσιαστικά μέσα στην ίδια του τη ζωή.
Στην ερώτηση «Τί θα γινόταν αν…» – «Ας δούμε!», απαντάει το έργο.
Πρόκειται για μία πολύ καλή ταινία, που ενώ πατώντας το play έχεις την πεποίθηση ότι πρόκειται για κάτι “ανάλαφρο”, καταλήγει να σε καθηλώσει για 1ώρα και 50 λεπτά περίπου μπροστά από μία οθόνη προσπαθώντας να ξεμπλέξεις τα νήματα μιας ζωής που δεν είναι καν δική σου!
Εξαίρετη σκηνοθεσία και σενάριο από τον Jaco Van Dormael, που θυμίζει έναν σύγχρονο David Lynch. Το όνειρο συνδέεται άψογα με την πραγματικότητα, όπως και οι διάφορες πραγματικότητες μεταξύ τους, οι εποχές, το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Οι χαρακτήρες ταιριάζουν στους ηθοποιούς, ενώ ακόμα και οι μικροί ηθοποιοί που παριστάνουν τους ήρωες στην παιδική τους ηλικία υποδύονται άψογα τους ρόλους τους.
Το soundtrack είναι αρκετά προσεγμένο, με τον μελαγχολικό ήχο της κιθάρας του Pierre Van Dormael να σε ταξιδεύει και τον “Mr. Sandman” των The Chordettes να σηματοδοτεί τις πιο κρίσιμες αλλαγές των σκηνών κάνοντας το έργο να φαντάζει παιδικό και ανάλαφρο εντείνοντας έτσι την αγωνία και την αίσθηση του απρόσμενου. Το γνωστό “Where is my mind” σημάδεψε τον εφηβικό έρωτα του Νήμο με την Άννα, μάλλον την μεγαλύτερή του αγάπη.
Με όλες τις ζωές που έρχονται αναρωτιέσαι τελικά τι κάνει ο Νήμο. Ο ενήλικας Νήμο (Jaret Leto) συζεί με την Άννα (Diane Kruger) ή την Τζιν (Linh Dan Pham) ή με την Ελίζ (Sarah Polley); Συζεί με όλες και με καμία ταυτοχρόνως. Οι αναμνήσεις του Mr. Nobody σε ηλικία -αλήθεια πόσο είναι πλέον;- δεν βγάζουν μία άκρη, αλλά πολλές.
Εν έτει 2092 ο Νήμο ζει ακόμα σε ηλικία 34, 16, 9… ετών. Με την βοήθεια ενός δημοσιογράφου ξετυλίγεται σιγά-σιγά η ιστορία της ζωής του Κυρίου Κανενός. Θα λυθεί τελικά το μυστήριο;
Young journalist: “Everything you say is contradictory. You can’t have been in one place and another at the same time. Of all those lives, which one is the right one? ” … “I’m sorry, I don’t understand. Did you stay with your father or go with your mother?”.
, Jaco Van Dormael ~ 2009 Κριτική Ελίζα Σουφλή. Εκεί που η πραγματικότητα μπλέκεται με το όνειρο.){kind=link}