Ο Ματζίντ Ματζίντι στην ταινία του The Color of Paradise καταφέρνει να φανερώσει τη σοβαρότητα, τους φόβους και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας μέσα από την ιστορία ενός τυφλού αγοριού. Ο θεατής γίνεται συνταξιδιώτης στο συναισθηματικό ταξίδι ενός παιδιού που ποθεί να “δει” τον Θεό.
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τον οκτάχρονο Μωχάμαντ (Mohsen Ramezani) ο οποίος έχει γεννηθεί εκ γενετής τυφλός και φοιτεί σε ένα οικοτροφείο για τυφλά παιδιά στην ιρανική πρωτεύουσα. Είναι η τελευταία μέρα στο σχολείο και εκείνος καρτερεί τον πατέρα του Χασέμ (Hossein Mahjoub) να τον πάρει από το σχολείο για να πάνε μαζί στο χωριό του και να περάσει τις καλοκαιρινές του διακοπές με τη γιαγιά του και τις δυο του αδερφές.
Όλοι στην οικογένεια αποδέχονται τον Μωχάμαντ εκτός από τον χήρο πατέρα του, ο οποίος ντρέπεται για εκείνον. Πιστεύει ότι αποτελεί καταλυτικό εμπόδιο στο να χτίσει μια ευτυχισμένη ζωή, καθώς θέλει να ξαναπαντρευτεί και φοβάται ότι αν μάθει η υποψήφια νύφη ότι έχει έναν τυφλό γιο θα αρνηθεί την πρότασή του.
Γι’ αυτό αποφασίζει να στείλει τον γιο του σε ένα άλλο χωριό για να πάει να ζήσει ως μαθητευόμενος στο κατάλυμα ενός τυφλού ξυλουργού, παρά την θέληση του.
Ωστόσο, ο θάνατος της μητέρας του Χασέμ ανατρέπει τα σχέδιά του, καθώς η οικογένεια της υποψήφιας νύφης ακυρώνει τον γάμο θεωρώντας τον θάνατό της ως κακό οιωνό. Ο Χασέμ τότε αποφασίζει να πάρει τον γιο του από τον ξυλουργό και να επιστρέψουν μαζί στο χωριό τους. Το τέλος της ταινίας, συγκινητικό και καθηλωτικό.
Ο Ματζίντι έχει σκιαγραφήσει άρτια τον κάθε χαρακτήρα της ταινίας. Ο Χασέμ είναι ένας απελπισμένος και αποπροσανατολισμένος άνθρωπος, ο οποίος δεν ξέρει πώς να αναθρέψει τον γιο του. Είναι βουτηγμένος στη μιζέρια του αδυνατώντας να εκτιμήσει όλα όσα έχει.
Το τέλος της ταινίας, συγκινητικό και καθηλωτικό.
Ο Μωχάμαντ γνωρίζει ότι ο πατέρας του δεν τον αποδέχεται και αυτό είναι το μεγάλο αγκάθι στη ζωή του. Ο θεατής από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ταινίας συνειδητοποιεί αυτήν την πικρή αλήθεια, καθώς όταν οι γονείς των συμμαθητών του έρχονται για να πάρουν τους γιους τους, ο Μωχάμαντ είναι το μόνο παιδί που περιμένει στο προαύλιο τον πατέρα του που έχει αργήσει τόση ώρα.
Ο Μωχάμαντ είναι υπέροχος, όπως όλα τα παιδιά. Διακατέχεται από αγνότητα, ευφυΐα και περιέργεια για τον κόσμο γύρω του. Το γεγονός ότι δεν μπορεί να βλέπει δεν του στερεί τη δυνατότητα να μαθαίνει και να εξερευνά με τις υπόλοιπες αισθήσεις του και προπάντων με την καρδιά του. Ενθουσιάζεται και εκτιμάει το κάθε τι μικρό.
Αισθάνεται και ψηλαφεί οτιδήποτε τον περιβάλλει. Στην ταινία βλέπουμε να αφουγκράζεται τους ήχους των ζώων και να τους μιμείται. Επιδεικνύει μια ιδιαίτερη σχέση με τη φύση, καθώς φαίνεται να αντιλαμβάνεται τους ρυθμούς και τις υφές της σα μια μορφή γλώσσας.
Ο Ματζίντι δημιούργησε συνετά μια ποιητική δραματική ταινία χωρίς να νιώθει ο θεατής ότι είναι μια ηθική παραβολή. Η ταινία είναι γυρισμένη με ανθρωπιά και αβρότητα.
Η σαγηνευτική σκηνοθεσία και ο ήχος της ταινίας αιχμαλωτίζουν τις αισθήσεις του θεατή, καθώς μας παρουσιάζουν πώς ο μικρός ήρωας βιώνει το μεγαλείο και την εκθαμβωτική ομορφιά της φύσης. Οι ήχοι της ταινίας –τα κελαηδήματα, τα βήματα, τα κύματα- καθώς και η φωτογραφία των πλάνων είναι τόσο ρεαλιστικοί σαν να βρίσκεται ο θεατής εκεί.
Η ταινία The Color of Paradise (Το Χρώμα του Παραδείσου) έχει βραβευτεί σε διάφορα φεστιβάλ απ’ όλο τον κόσμο μεταξύ των οποίων στο Montreal World Film Festival και στο San Diego Film Critics Society Awards.
Κείμενο: Παρασκευή Ελ Μαγκούτ
, Majid Majidi ~ 1999. Κριτική του ντοκιμαντέρ από την Παρασκευή Ελ Μαγκούτ. Διαβάστε εδώ...){kind=link}