W T F ?
Πού ήταν αυτή η ταινία όταν τη χρειαζόμουν τη στιγμή που πρωτοξεκίνησα να βλέπω zombiemovies; Όταν έχεις βαρεθεί το TWD, όταν το FearTWD είναι απλώς ένα prequel και έχεις δει όλες τις κλασικές και αγαπημένες ζομποταινίες (που btw μπορείς να τσεκάρεις τις γνώσεις σου κάνοντας κλικ εδώ), τότε ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ BUSAN! Βρες το, λάτρεψέ το, αποθέωσέ το, γιατί ΑΥΤΗ είναι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΟΜΠΟΤΑΙΝΙΑ που έχεις δει τα τελευταία χρόνια. Σου παρουσιάζω το πιο kickass (Korean) zombie flick που έχεις δει!
PLAY
Ημέρα 14η: Train to Busan (Busanhaeng), Sang-ho Yeon ~ 2016
Πρωινή προβολή
Δεν ξέρω πραγματικά πώς να ξεκινήσω την παρουσίαση αυτής της ζομποταινίαρας. Μετά από τόσα epic fails σ’ αυτόν τον χώρο, το αυθεντικό, το αιματηρό, το ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ το zombiemovie μάς έρχεται από τη Βόρεια Κορέα, και είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Το Train to Busan (Busanhaeng) έχει ακριβώς όσα ψάχνει ένας ζομπολάτρης σε μία ζομποταινία, αλλά έχει και κάτι παραπάνω· έχει έναν φοβερό συνδυασμό δράση-ζομπομάχες+ανάπτυξη χαρακτήρων. Ο Sang-ho Yeon δεν αφήνει ΤΙΠΟΤΑ να πέσει κάτω, εκμεταλλεύεται και το τελευταίο δάχτυλο του πίσω δεξιά κρυμμένου ζομπιού για να κάνει την ταινία έναν κλειστοφοβικό ζομποεφιάλτη στον δρόμο για το Busan, όπως παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Άρρωστο; ΤΡΟΜΕΡΟ.
Η ταινία(-ρα) βγήκε τον Ιούλιο του 2016 και στην Ελλάδα έφτασε μόλις πριν λίγες ημέρες στις 9 Αυγούστου 2018. Μία φοβερή Κορεάτικη παραγωγή που υπόσχεται να σε κάνει να νιώσεις σα να βλέπεις ζόμπια για πρώτη φορά στην οθόνη. Με διάρκεια 1ω και 58λ – με κάθε δευτερόλεπτο να σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό – το Train to Busan αποτελεί την πρώτη ταινία του Sang-ho Yeon – ο οποίος είχε ασχοληθεί μόνο με animation – από τη Βόρεια Κορέα που έσπασε ταμεία και έφτασε τις 11.000.000 προβολές το 2016!
ΠΛΟΚΗ
Ο επιτυχημένος, διαζευγμένος (και ΠΟΛΥ γοητευτικός μεταξύ μας) Seok-woo (Yoo Gong) είναι πατέρας της μικρής αξιολάτρευτης Su-an (Su-an Kim) για την οποία, όμως, σπάνια βρίσκει χρόνο λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας. Ο ίδιος, η μητέρα του και η μικρή Su-an ζουν στη Seoul. Στα γενέθλιά της, το μόνο που θέλει είναι να δει τη μητέρα της, έτσι ο πατέρας της τής υπόσχεται πάση θυσία να την πάει στην πόλη Busan, όπου μένει η μαμά της. Καθώς επιβιβάζονται στο τρένο KTX για το Busan η ζομποκατάσταση έχει ΗΔΗ ξεκινήσει με το φοβερό πλάνο της Su-an να κοιτάζει από παράθυρο του τρένου ζόμπια να επιτίθενται σε περαστικούς στον σταθμό. Ο μεταδοτικός ιός που έχει ξεσπάσει ολοένα και εξαπλώνεται μετατρέποντας τους μολυσμένους σε σαρκοφάγα τρομακτικά ζόμπι, ενώ το τρένο συνεχίζει την πορεία του προς το Busan. Οι επιβάτες παλεύουν να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους, ενώ crazy running zombies κατακλύζουν τα βαγόνια του τρένου.
TAGLINE: Life-or-death survival begins.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ & TRIVIA
Και τώρα το αγαπημένο μου: ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ & TRIVIA. Τι να πρωτοσχολιάσω γι’ αυτήν τη ζομποταινία. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά ξεκινώντας από τη γέννηση. Ο πλέον αγαπημένος μου Sang-ho Yeon το 2016 δημιουργεί το animated film Seoulyeok, το οποίο θα αποτελέσει prequel της αγαπημένης εν λόγω ταινίας Train to Busan (aka Busanhaeng) που θα βγει αργότερα το 2016 και θα είναι ολοζώντανη zombie movie. Ο σκηνοθέτης – και σεναριογράφος μαζί με τον Joo-Suk Park – μεγαλουργεί και υπόσχεται να σε κρατήσει σε αναμμένα κάρβουνα για 2ω παρά 2λ.
Το Τρένο για το Busan είναι μία καλογυρισμένη, καλογραμμένη και φοβερά προσεγμένη σε όλο το φάσμα της ταινία, που δεν πρόκειται να αφήσει αδιάφορο κανέναν – είτε είναι ζομποφάν είτε όχι. Σκηνοθεσία, φωτογραφία, σενάριο, ΚΑΣΤ και ερμηνείες, όλα συνωμoτούν για να απολαύσεις ως θεατής-επιβάτης αυτήν την τρελή πορεία του KTX από τη Σεούλ στη Μπουσάν.
Η υπεροχή της ταινίας φαίνεται στα πρώτα λεπτά, όταν σκηνοθέτης και σεναριογράφος μπαίνουν απευθείας στο θέμα βάζοντας ένα χτυπημένο ελάφι να μετατρέπεται σε ζομποελάφι στη μέση του δρόμου. ΖΩΟ-ΖΟΜΠΙ! WTF? (το 1ο) Ναι! Πόσο καιρό περίμενα γι’ αυτό. Τα ζώα σε σκηνικό apocalypse δεν είναι μόνο θηράματα, μπορούν κάλλιστα να είναι και κυνηγοί. Και ο σκηνοθετάρας εδώ, βάζει ένα αγαπημένο ντελικάτο συμπαθέστατο και φιλικό ζώο, όπως το ελάφι, να γίνεται αδηφάγο ζόμπι και να μας εισάγει με χάρη στις προθέσεις του: Αν νομίζεις ότι θα δεις ένα χλιαρό ζομποταινιάκι, γελάστηκες. ΘΑ ΠΕΣΟΥΝΕ ΚΕΦΑΛΙΑ. Και… πραγματικά.
Το Train to Busan (Busanhaeng), από το trailer κιόλας, υπόσχεται αγωνία, δράση, ζόμπια, θανάτους, συγκινήσεις, υποσχέσεις που εκπληρώνει στο φουλ! Μέσα στα πρώτα 3λ έχει γίνει η εισαγωγή στο θέμα – θα μιλήσουμε για kickass ΖΟΜΠΙΑ – ενώ στα πρώτα 13λ έχουν ΗΔΗ ξεκινήσει οι επιθέσεις σε civilians. Μα τι καλύτερο από αυτό! Στο πρώτο τέταρτο ξέρεις ήδη ότι πρόκειται για μία αυθεντική ταινία χωρίς παρενθέσεις και φλυαρίες, με αιματοχυσία και horror, όπως αρμόζει στον χαρακτηρισμό ζομποmovie. Η συγκεκριμένη ταινία, όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Τα μικρά χρονικά διαλείμματα ανάπαυσης του θεατή από ζομποφαγώματα χρησιμοποιούνται άρτια για την ανάπτυξη των χαρακτήρων που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πλάθονται, εξελίσσονται, γίνονται δικοί μας άνθρωποι ένα πράγμα!
Πριν περάσουμε, όμως, σε χαρακτήρες και ζόμπια, να πούμε εδώ ότι η φωτογραφία της ταινίας, τα σκηνικά και γενικότερα το στήσιμο είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ και μάς κάνουν σίγουρα να ανυπομονούμε είτε για Train to Busan 2 (ίσως μία παράλληλη διαδρομή στο ίδιο σκηνικό αποκάλυψης) είτε για μία νέα horror movie από τους δημιουργούς αυτής της Κορεάτικης επιτυχίας. Μιλώντας για σκηνικά, στο making of της ταινίας εμφανίζονται όλα τα σκηνικά, καθώς και η πλατφόρμα που έχει μετατραπεί σε βαγόνι τρένου για τα γυρίσματα της ταινίας. Τα φοβερά πλάνα σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις των ηθοποιών (ζομποηθοποιών και ηρώων) προκαλούν κλειστοφοβία, νευρικότητα και φυσικά αγωνία, ακόμα κι αν το σκηνικό αλλάζει συγκεκριμένες φορές στη μέση και στο τέλος.
Και πάμε στους ήρωες. WTF? (το 2o) Εδώ μιλάμε για κάποιους φοβερά badass χαρακτήρες και θα εξηγήσω λεπτομερώς το γιατί. Εκεί που ο Ντέρεκ και η Μισόν έκαναν τα μαγικά τους και ήταν πραγματικά badass, εδώ οι ήρωες καθαρίζουν ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ! Αυτό κι αν είναι κάτι. Τα όπλα που θα δεις είναι μόνο κάποια ρόπαλα του baseball και μια ασπίδα – well – και αυτά δε χρησιμοποιούνται από όλους τους πρωταγωνιστές. Οι ήρωες του Busanhaeng χρησιμοποιούν τα χέρια τους (ΝΑΙ! Καλά άκουσες!), ενώ σκέφτονται τεχνάσματα ώστε να αποτρέψουν τα ζόμπια από την αιματοχυσία, να τα αποφύγουν ή να τα προσπεράσουν όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα. Κάτι τέτοιο κάνει αυτό το zombie filck αρκετά αληθοφανές δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας εκτυλίσσεται στα βαγόνια ενός τρένου, όπου προφανώς τα όπλα είναι απόντα.
Εκτός από το badass κομμάτι συγκεκριμένων χαρακτήρων – των κεντρικών ηρώων βασικά, γιατί η πλειοψηφία γίνεται χίλια κομμάτια – έχουμε δυναμική, προσωπικότητες που εξελίσσονται, όπως και σχέσεις και ισχυρούς δεσμούς. Ακόμα κι αν οι μακρόσυρτοι διάλογοι λείπουν – και ποιος θα ήθελε μπλα μπλα σε μια ζομποταινία – οι γραμμές των ηθοποιών χρησιμοποιούνται επιδέξια ώστε να συσφίξουν τις σχέσεις, να δυναμώσουν τον χαρακτήρα τους και να μας κάνουν να δεθούμε μαζί τους.
Στο κέντρο φυσικά τίθεται η σχέση πατέρα – κόρης, Seok-woo – Su-an, των δύο κεντρικών πρωταγωνιστών θα λέγαμε. Ο Yoo Gong -ο οποίος μάλιστα γεννήθηκε στο Busan – παίζει εξαίσια τον πατέρα, ενώ μετατρέπεται από εντελώς απαθής εργασιομανής στον ήρωα της μονάκριβής του κόρης – κι εδώ έχουμε μία μεγάλη ομοιότητα με το Cargo που είχαμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο, μιλάμε ουσιαστικά για το ίδιο κίνητρο. Η χημεία του ηθοποιού με τη μικρή συμπρωταγωνίστριά του Kim Su-an είναι πολύ δυνατή και βοηθάει ιδιαίτερα στο να δοθεί ένας έντονος δραματικός τόνος στο έργο. Συγκεκριμένα η Su-an Kim, αν και μόλις 10 χρονών, βρίσκεται ήδη 5 χρόνια στον χώρο της ηθοποιίας, ενώ παίζει εξαιρετικά καλα παρουσιάζοντας το παράπονό της για την παραμέλησή της από τον πατέρα της, αλλά και την απέραντη αγάπη της για ‘κείνον και την ευγνωμοσύνη της για όσους την προσέχουν· αντιπροσωπεύει φυσικά την αθωότητα και την ατόφια καλοσύνη ενός παιδιού. Με τη δική της μοναδική παρουσία και τον χαρακτήρα της ουσιαστικά καθορίζει την εξέλιξη της ταινίας, τις σχέσεις των ηρώων, και τέλος την προσωπική της επιβίωση (δε λέω περισσότερα γιατί δε θέλετε spoilers).
Μία αναφορά στους κυρίως πρωταγωνιστές: ΤΑ ΖΟΜΠΙΑ! WTF? (το 3o) Τα ζόμπια του Train to Busan είναι ΠΡΟΤΥΠΟ ζομπιών! Είναι γρήγορα, είναι αιμοβόρα, είναι merciless, είναι φονιάδες, είναι ανατριχιαστικά και είναι ΑΠΕΙΡΑ! Αν θέλεις να χορτάσεις ζόμπια, αυτή είναι η ταινία που θα απολαύσεις. Η πιο σοκαριστική σκηνή – που μάλλον θα πρέπει να περάσουν πολλές ταινίες, και πολλές καλές σκηνές από μπροστά μου για να ξεπεράσω – είναι εκείνη στις κυλιόμενες σκάλες όπου ένας ΣΤΡΑΤΟΣ – Ω ΝΑΙ! – από ζόμπια με γυρισμένες πλάτες ετοιμάζεται για επίθεση. Τα zombies εδώ θα καταλάβουν πόλεις, τρένα, σταθμούς σε δευτερόλεπτα, στη μία δαγκωνιά πάνε στο επόμενο θύμα και γενικά στόχος είναι η εξάπλωση και όχι μόνο ο κατευνασμός της πείνας. Τα ζόμπια εδώ είναι κυνηγοί!
Σε αυτό το σημείο φυσικά αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη επιτυχία των ζομποηθοποιών, οι οποίοι είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟΙ. Σχετικά αθόρυβοι, με κοφτές κινήσεις – σχεδόν χορευτικές – και εκφράσεις που πραγματικά σε κάνουν να γείρεις προς τα πίσω, ηθοποιοί και κασκαντέρ – καθώς σε κάποιες σκηνές ΔΕ χρησιμοποιούνται εφέ και οι ζομποηθοποιοί πέφτουν ΟΝΤΩΣ ο ένας πάνω στον άλλον – είναι φοβερά εκφραστικοί και είναι ξεκάθαρο πως μεγαλύτερη βάση έχει δοθεί στην κινησιολογία παρά στα εφέ και το makeup. Με τη λέξη zombie να ακούγεται μια φορά μονάχα στην ταινία, η κατάσταση εντός και εκτός τρένου είναι πραγματικά frenzy· τα ζόμπια δε χαρίζουν, όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε, κι άλλες τέτοιες φράσεις είναι χαρακτηριστικές του είδους αυτών των ζομπιών. Η μάχη για την επιβίωση ΞΕΚΙΝΗΣΕ! Bring it on!
Ένα από τα πιο σημαντικά (+) της ταινίας είναι αυτό το οποίο οι περισσότερες ζομποταινίες – ΚΑΙ ΤΟ TWD – παραλείπουν, και δεν είναι άλλο από την αρχή του κακού. Πώς ξεκίνησαν όλα; Πώς ξαφνικά γέμισε ο κόσμος ζόμπια και κυρίως: ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ; Στο Train to Busan, λοιπόν, δίνεται η απάντηση στο πώς ξεκίνησαν όλα κι αυτό μέσα στους θανάτους και στις ζομποδαγκωνιές είναι πέρα για πέρα ικανοποιητικό. Ακόμα κι αν έχεις δει δεκάδες ζομποταινίες αυτή η ταινία θα σε κάνει να αγαπήσεις τα ζόμπια από την αρχή, να εκπλαγείς με τους apocalypse survivors και φυσικά να τρομοκρατηθείς! Κρατήσου καλά από τη θέση του, και πάτα το PLAY!
Γιατί να τη δεις;
Αν και ελπίζω να την έχεις ΗΔΗ δει, σε περίπτωση που ανήκεις σε εκείνους – όπως κι εγώ δηλαδή – που κάπως σου ξέφυγε, η θεαματική σκηνή με τον στρατιωτικό λόχο που ξαφνικά βγαίνει από στενό με STOP βράδυ χωρίς φώτα, θα σε κάνει πολύ απλά να μην ξανά χρησιμοποιήσεις ποτέ κυλιόμενες σκάλες. Παραδέξου το, ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ!
