Ασχολήθηκα πρώτη φορά με το Art Therapy το 2015. Αναζητώντας απαντήσεις, λύσεις σε όλες μου τις σκέψεις και τις αδυναμίες έκφρασης, εκείνη η μέρα σε μία πολυκατοικία στο Θησείο, σε έναν χώρο με ξύλινα πατώματα και όμορφους ανθρώπους, έγινε μάλλον το σημείο έναρξης για μία σειρά συνειδητοποιήσεων που ακολούθησαν. Ήμουν μέλος μίας ομάδας. Γνώριζα την ψυχοθεραπεία μέσω της Τέχνης.
Σύντομα κατάλαβα, ότι το Art Therapy, με κάποια μορφή, το αναζητούσα ήδη στη ζωή μου: μπορεί να μην είχα καταφέρει να ξεκλειδώσω το “skill” συναισθηματικής έκφρασης σε κοινωνικό επίπεδο, όμως, τις στιγμές που ένιωθα τα αδιέξοδα να πληθαίνουν πάντα έπαιρνα ένα στιλό ή ένα μολύβι και χαρτί και έγραφα χωρίς σταματημό. Αυτά τα κείμενα της «πρώιμης» συγγραφικής μου ζωής, που τελικά κατάλαβα ότι ήταν μέρος μιας προσωπικής Art Therapy διαδρομής, έγιναν στη συνέχεια μέρος του βιβλίου μου «σκέψεις σε παρένθεση».
Σκέφτηκα, λοιπόν, τι μαγικό, να έχεις μέσω της τέχνης τη δυνατότητα να μιλήσεις εκεί που δεν τολμάς ή δεν μπορείς ή ακόμη δεν έχεις κατανοήσει καλά-καλά ότι θέλεις να μιλήσεις. Έτσι, η διαδρομή της ψυχανάλυσης που ξεκίνησα είχε πάντα πλάι της το Art Therapy, γιατί κατάλαβα ότι ο δικός μου κόσμος θα ξεκλειδωνόταν πιο εύκολα με χρώματα, πινέλα, χαρτιά και λαδοπαστέλ, σύμβολα και λέξεις σκόρπιες πάνω σε επιφάνειες που γίνονται δρόμοι και οδηγούν στις βαθύτερες προσωπικές μου διαδρομές, με τους δικούς μου ρυθμούς – για τους οποίους, ομολογώ, τις περισσότερες φορές δεν είχα γνώση. Ήταν μάλλον ένας τρόπος να μιλήσω με τον εαυτό μου πρώτα και μετά με τον κόσμο έξω από μένα. Και μέσα σε όλα αυτά, τι τύχη να γνωρίζεις έναν άνθρωπο να σε καθοδηγεί σε αυτό το ταξίδι, να σε βοηθάει να ανακαλύπτεις εργαλεία και μεθόδους απαραίτητες για το ταξίδι στην αυτογνωσία, την αυτοσυμπόνοια και την εξέλιξη της ίδιας της νόησης (γιατί, πραγματικά, αυτό καταφέρνεις με την ψυχοθεραπεία).
Στο ART.harbour, ξέρετε ήδη, ότι από το 2015 (κοίτα σύμπτωση!) μιλάμε για τέχνη σε κάθε της μορφή. Σήμερα, λοιπόν, θέλω να σας συστήσω αυτόν τον άνθρωπο, τη Νόρα Κοντοστεργίου, και ένα υπέροχο project που γεννήθηκε στο Θησείο, το ArtConnect, Ηλία Πουλοπούλου 21. Η Νόρα Κοντοστεργίου, Ψυχολόγος-Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια, και ο Αλέξανδρος Χριστοδουλόπουλος, Καλλιτεχνικός Φωτογράφος-Εικαστικός Θεραπευτής, φέρνουν στο Θησείο έναν υπέροχο φωτεινό χώρο τέχνης και θεραπείας ψυχής. Με πολύτιμους συνεργάτες στο πλάι τους δημιουργούν έναν συμπεριληπτικό χώρο όπου όλες, όλοι και όλα είμαστε ευπρόσδεκτα να γεννήσουμε στιγμές και σύμβολα μέσω της δημιουργικής διαδικασίας της Τέχνης.
Με μία σειρά από Events, Σεμινάρια, Workshops και Ομιλίες, θα γνωρίσουμε τη θεραπευτική πλευρά της Τέχνης και, κυρίως, τη θέση μας σε έναν κόσμο όπου νιώθουμε αποδεκτοί και ενθαρρυνόμαστε να δημιουργήσουμε, όχι για το αποτέλεσμα, μα για το ταξίδι.
Με χαρά έλαβα το πρώτο Newsletter στο ART.harbour για το πρώτο αυτό ταξίδι του ArtConnect, με την Ομάδα που ξεκινά τον Απρίλιο.
Εικαστική διάδραση και Self Compassion – Αυτοσυμπόνια και Φροντίδα Εαυτού
Τι σημαίνουν για σένα αυτές οι λέξεις;
Και πώς, άραγε, μπορεί η Τέχνη να μας βοηθήσει να τις εξερευνήσουμε παραπάνω;
Διαβάζω στο ΔΤ της ανακοίνωσης έναρξης της ομάδας:
«Κατανόηση – Φροντίδα – Αποδοχή, έννοιες που ακούμε καθημερινά αλλά πόσο εύκολο είναι να τις εντάξουμε στην καθημερινή, γεμάτη ταχύτητα και απαιτήσεις ζωή μας;
Ένας εικαστικός, ασφαλής, θεραπευτικός χώρος που θα προσφέρει δημιουργικότητα, εργαλεία, τεχνικές για την διερεύνηση του εαυτού.
Σας καλούμε σε ένα ταξίδι εξερεύνησης με εφόδια μας τα εικαστικά υλικά, τις τεχνικές αναπνοής, mindfulness, τη θεραπευτική αναλυτική προσέγγιση, την αγάπη μας για τον άνθρωπο και τη φροντίδα του!
Μία βιωματική ομάδα 6, 2ωρων συναντήσεων που θα περάσει από 3 βασικά σημεία: Κατανόηση – Φροντίδα – Αποδοχή, για να μπορέσει να γίνει ένα ακόμα μέσο σύνδεσης και φροντίδας εαυτού.»
Πρώτη φορά γνώρισα το Mindfulness σε μία προσπάθεια να βρω εργαλεία να με βοηθήσουν να διαχειριστώ την κατάσταση του εγκλεισμού το 2020. Γνώρισα, έτσι, τον κόσμο του Jon Kabat-Jinn και τη μέθοδο Mindfulness που παρουσιάζεται στο βιβλίο του “The Mindfulness Way Through Depression” – για το οποίο σας έχω μιλήσει εκτενώς στο παρελθόν. Και, πράγματι, «δούλεψε». Και όχι μόνο «δούλεψε», αλλά σιγά-σιγά με υπομονή και επιμονή για μία ζωή καλύτερη και μία Ελίζα πιο «παρούσα» σε όσα συμβαίνουν, το Mindfulness έγινε το απαραίτητο εργαλείο για την ισορροπία στην καθημερινότητα και την επίτευξη αυτών των σκοπών. Είναι δύσκολο να διακρίνεις την ομορφιά μέσα σε τόση δυσκολία, μέσα σε τόση πληροφορία! Όταν, όμως, δίνεις χώρο και χρόνο στον εαυτό σου να θυμηθεί πώς αναπνέουν φυσικά, βαθιά και απολαυστικά, τότε έρχεσαι, κατάλαβα, πιο κοντά στο τώρα και σε μία πιο αρμονική ζωή.
Συντονίστριες της ομάδας η Νόρα Κοντοστεργίου και η Μαριλένα Ρωμυλίου.
Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα, θα βρεις όλες τις πληροφορίες παρακάτω.
Και εύχομαι καλή εξερεύνηση!