Η πρώτη θεατρική παράσταση του φθινοπώρου με οδήγησε στη Δάφνη στο όμορφο και προσεγμένο θέατρο Radar. Ο Danny Boodman T. D. Lemon 1900 μετά από το καλοκαιρινό ταξίδι του στην Αντίπαρο, τη Σαντορίνη και το Λαύριο, άραξε σε Αθηναϊκά εδάφη με σκοπό να μας αφηγηθεί την απίστευτη ιστορία του με έναν εντελώς μοναδικό τρόπο.
Το Lemon βασίζεται στο έργο Novecento. Un monologo του διάσημου Ιταλού συγγραφέα Alessandro Baricco. Το 1994 ο Baricco διηγήθηκε την ιστορία ενός ταλαντούχου πιανίστα που γεννήθηκε, μεγάλωσε και πέθανε σε ένα υπερωκεάνιο ονόματι Virginian. Σε μία εποχή που η Αμερική κατακλύζεται από μετανάστες που οραματίζονται μία καλύτερη ζωή κυνηγώντας το όνειρο, ένα μωρό εγκαταλείπεται πάνω στο πιάνο του πλοίου Virginian. Ο Danny Boodman T. D. Lemon 1900, παιδί μεταναστών, εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του μέσα σ’ ένα χάρτινο κουτί για λεμόνια, αγκαλιάστηκε και αγαπήθηκε από τον Danny έναν εργάτη του πλοίου, και αγάπησε όσο τίποτα το πιάνο και τη μουσική.
Όταν ο αγαπημένος του πατέρας Danny φεύγει από τη ζωή, ο νεαρός 1900 καλείται να επιβιώσει, ορφανός πια και μόνος. Η μουσική για χρόνια θα αποτελέσει την καλύτερη συντροφιά του· θα τον συνοδεύσει σε καταιγίδες και φουρτούνες, θα του προσφέρει χαρές και θα τον ταξιδέψει σε φαντασιακά τοπία. Κλείνοντας τα μάτια, ο Χιλιαεννιακόσια, χτυπώντας ρυθμικά τα πλήκτρα του ξύλινου πιάνου θα καταφέρει να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο, ακόμα κι αν δεν έχει αγγίξει ποτέ τη στεριά. Ζώντας στην αφάνεια, θα παλέψει τους φόβους, τις ανασφάλειές του, θα αναζητήσει λόγο ύπαρξης, θα αναρωτηθεί για τη ζωή του, για τους άλλους με σκοπό να νικήσει ή να νικηθεί. Ο φίλος του και συνοδοιπόρος Tim Tooney τον συντροφεύει, τον θαυμάζει και τον παρακινεί να ζήσει έξω από τις λαμαρίνες του Virginian. Στο τέλος, πάντα, η απόφαση είναι καθαρά προσωπική.
Η Γεωργία Τσαγκαράκη διασκευάζει με μεγάλη επιτυχία το έργο του Ιταλού συγγραφέα τιτλοφορώντας το ως Lemon, σε μετάφραση Σταύρου Παπασταύρου. Το έργο του Baricco – όπως και άλλα μυθιστορήματά του – έχει βραβευθεί, ενώ το 1998 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με τίτλο La leggenda del pianista sull’oceano (Ο Θρύλος του Χιλιαεννιακόσια) σε σκηνοθεσία Guiseppe Tornatore με πρωταγωνιστές τους Tim Roth, Pruitt Taylor Vince και Mélanie Thierry. Η ταινία – ακριβώς όπως και το βιβλίο – απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και υποψηφιότητες, ενώ ιδιαίτερα ξεχώρησε το soundtrack του μοναδικού ταλαντούχου μουσικοσυνθέτη Ennio Morricone.
Η ομάδα Experimento – ιδρύθηκε το 2018 από τον Μελαχρινό Βελέντζα και τη Νατάσα Τσιντικίδη – παρουσιάζει με φρεσκάδα το έργο, φέρνοντας το 1900 στη σκηνή του μικρού, αλλά πολύ φιλόξενου θεάτρου Radar. Σκηνοθεσία, σκηνογραφία, κινησιολογία και ερμηνείες δένουν απόλυτα σε ένα πλέγμα σημασιών που καθιστά το φαντασιακό για το οποίο μιλά ο Καστοριάδης, το φαντασιακό που δίνει νόημα και αξία στον κόσμο και την κοινωνία· αυτό ακριβώς που είναι η μουσική για τον νεαρό Danny Boodman T. D. Lemon 1900.
Ο Χιλιαεννιακόσια δεν είχε ακουμπήσει ποτέ το πόδι του στη στεριά.
Κι όμως, ήταν σα να τα είχε δει όλα.
Με λιτό σκηνικό – κατασκευής Θωμά Μαριά – ένα πιάνο, έναν παγκόσμιο χάρτη και μία σκάλα που οδηγεί στο παταράκι του θεάτρου, οι ηθοποιοί καταφέρνουν να αξιοποιήσουν στο έπακρον κάθε τετραγωνικό του χώρου δημιουργώντας ένα έντονο κλίμα, σε συνεχή κίνηση, όπως ακριβώς ένα καράβι στη θάλασσα. Μένοντας λίγο ακόμη στο σκηνικό, το πιάνο, με το οποίο ασχολήθηκε η ταλαντούχα Νατάσα Τσιντικίδη, είναι κάτι παραπάνω από ένα κομμάτι της σκηνογραφίας. Το πιάνο θα αποτελέσει το μέσο για το ταξίδι· τόσο το ταξίδι του θεατή στη ζωή του 1900 όσο και τα φανταστικά ταξίδια του ίδιου του πρωταγωνιστή σε μέρη που δεν έχει επισκεφθεί, στιγμές που δεν έχει ζήσει, αναμνήσεις που δεν έχει δημιουργήσει και όλα όσα θα ήθελε, αλλά φοβάται να αγγίξει. Το πιάνο είναι αυτό που τον γεννά, τον βγάζει από το καβούκι του – ίσως όχι αρκετά ώστε να δραπετεύσει από αυτό το μαγικό κουτί όπου έχει εγκλωβιστεί – τον προστατεύει, τον βοηθά και τον λυτρώνει σε στιγμές επώδυνες, ενώ άλλοτε τον ξεμπροστιάζει με ανασφάλειες και φοβίες του που βγαίνουν στην επιφάνεια.
Από πλευράς σκηνοθεσία και κινησιολογίας τα συγχαρητήρια ανήκουν στη Γεωργία Τσαγκαράκη που μας μεταφέρει από τη μια πλευρά του Ατλαντικού στην άλλη πλέοντας πάνω στη σκηνή του θεάτρου Radar με εξαιρετική επιτυχία. Αν και η σκηνή είναι σχετικά μικρή είναι εκπληκτικό το πώς δίνεται η αίσθηση του ευρύχωρου υπερωκεάνιου, και ο θεατής μεταφέρεται από το ένα σημείο στο άλλο πάντα με κεντρικό άξονα το αγαπημένο πιάνο του πιανίστα του Ωκεανού, Danny Boodman T. D. Lemon 1900. Κάθε σημείο της σκηνής αξιοποιείται συντελώντας στο να αφηγηθεί ο πρωταγωνιστής την ιστορία του. Δυνατή και ειλικρινής, ένας συνδυασμός κλασικής σκηνοθεσίας και μιούζικαλ που θυμίζει αμερικανική ταινία του ’50.
Οι φωτισμοί της Μαρίας Αθανασοπούλου και η live μουσική του πιανίστα πρωταγωνιστή Μελαχρινού Βελέντζα ως 1900 δίνουν ζωντάνια στην ιστορία, ενώ σε συνδυασμό με τη συνεχή κίνηση επί της σκηνής δίνεται η αίσθηση ότι κάθε θεατής είναι ένας ακόμη επιβάτης στο Virginian. Το duo Μελαχρινός Βελέντζας & Γιώργος Δρίβας ως Danny Boodman T. D. Lemon 1900 – πιανίστας & Tim Tooney –τρομπετίστας αντίστοιχα, αποτυπώνει άψογα μέσα από τις ερμηνείες των ηθοποιών τον έντονο δεσμό των δύο φίλων. Η παρουσία του Tim στη ζωή του 1900 σηματοδοτεί την κρίσιμη στιγμή που ο μονόλογος του 1900 γίνεται διάλογος. Κατά την αριστοτελική ρήση ο άνθρωπος είναι «φύσει πολιτικόν ζώον», εκείνος που ζει εκτός πολιτικής κοινωνίας είναι είτε θηρίο είτε θεός· αυτήν την κοινωνία προσπαθεί φαντασιακά να δημιουργήσει ο Danny Boodman T. D. Lemon 1900, ενώ από την άλλη ο Tim ως φωνή από την αντίπερα όχθη, προσπαθεί να σπρώξει τον φίλο του να βγει από αυτήν την απομόνωση με τον φόβο ότι θα καταλήξει ένα φοβισμένο θηρίο που δε θα έχει ζήσει ποτέ αληθινά. Η ερμηνεία των δύο ηθοποιών συγκινεί, άλλοτε μελαγχολεί και άλλοτε ξεσηκώνει. Η επαφή των σωμάτων και ο συγχρονισμός τους, η αντίθεση της έντονης κίνησης με την ακινησία στη ζωή του βασικού ήρωα δημιουργεί μία πάλη και εντείνει την υπαρξιακή αγωνία του έργου.
Στα highlights της παράστασης έχουμε μία πολύ δυνατή και δεμένη ομάδα, που φέρνει στη σκηνή ένα δουλεμένο έργο βασισμένο σε ένα πλήρως αξιοποιημένο κείμενο, και φυσικά ζωντανή μουσική – και μάλιστα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές – που δίνει έναν μοναδικό τόνο στην παράσταση με την ώρα να κυλά σαν νερό κατά την αφήγηση της ιστορίας του ανθρώπου που έγινε Μουσική!
Ταυτότητα παράστασης
Διασκευή – Σκηνοθεσία – Κίνηση: Γεωργία Τσαγκαράκη
Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου
Σκηνογραφία: Νατάσα Τσιντικίδη
Κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
Ηχητικός σχεδιασμός: Λευτέρης Δούρος
Σχεδιασμός φωτισμού: Μαρία Αθανασοπούλου
Φωτογραφίες – Trailer: Χάρης Γερμανίδης
Κατασκευή σκηνικού: Θωμάς Μαριάς
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μελαχρινός Βελέντζας, Γιώργος Δρίβας
Μια παραγωγή των Experimento
Θέατρο Radar
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 / 6977773875
