Dusk – Αυγή Πλατανίδη: Ζει, μοιράζεται ταξίδια, στιγμές και μουσική με τους ανθρώπους

Γνώρισα την Αυγή Πλατανίδη, κατά κόσμον Dusk, ως δημοσιογράφος στο Metropolis Free Press. Ακολούθησαν συναυλίες που κάναμε μαζί για καλό σκοπό, στην Αθήνα και την επαρχία, συζητήσεις και φυσικά μουσικές της. Εσείς μάλλον τη γνωρίσατε από το μελαγχολικό “What Are The Chances”.

Η Αυγή, από την αρχή, μου έδωσε την αίσθηση ενός πλάσματος σκοτεινού, αλλά ταυτόχρονα αέρινου, που κινείται διάφανα μέσα στον χωροχρόνο.

Τώρα η Dusk επιστρέφει με ένα νέο μουσικό ταξίδι, μέσω του 2ου single της “Chronos” (κυκλοφόρησε 1ο το “Yenesis”) που προμηνύει και το καινούριο της EP.

Το “Chronos” είναι γυρισμένο… σε μια απόκρυφη παραλία έξω από το Λουτράκι. Όσο για backstage πολλά διάφορα, αστεία και δύσκολα. Οι συνθήκες ήταν πολύ αντίξοες όταν φτάσαμε για το γύρισμα, αλλά με λίγη πίστη και επιμονή βγήκε το αποτέλεσμα που θέλαμε. Μαζί με τη φωτογράφο μου μείναμε εκεί από το μεσημέρι έως το επόμενο πρωί και κάπου μέσα στο άγχος των γυρισμάτων περάσαμε ένα μυστικιστικό σχεδόν βράδυ κάτω από τα αστέρια χωρίς φως ανταλλάζοντας αλήθειες και γέλια… Από τις ημέρες που πάντα θα θυμάμαι με αγάπη.

Γενικά έφερα πάντα, κάπως βαρέως και με ευθύνη, την επίγνωση του χρόνου. Βρέθηκα σε μια περίοδο όπου η ζωή μου ήταν – ή μου φαινόταν – κενή νοήματος. Αυτό, σε συνδυασμό με την παρατήρηση κοντινών μου ανθρώπων, που κατ’ εμέ φυσικά, σπαταλούσαν τον χρόνο τους σε ένα ατελείωτο κυνηγητό αυτοπραγμάτωσης μέσα από τη δουλειά, τα χρήματα και τη διαχείρισή τους, δίχως να δίνουν Χρόνο στην ουσία της Ζωής  – η οποία για εμένα έχει ουσία όταν πραγματικά τη μοιράζεσαι – με οδήγησαν να γράψω αυτό το κομμάτι.

Με αγχώνει πάρα πολύ ο χρόνος… Θέτει τον εαυτό μου προ των ευθυνών μου. Τον σέβομαι και νιώθω άσχημα όταν τον σπαταλάω, ενώ σχεδόν θυμώνω όταν μου τον χαραμίζουν. Ο χρόνος μπορεί να είναι φίλος και εχθρός. Αναλόγως πώς θα τον διαχειριστείς και πόσο θα τον σεβαστείς.

Θεωρώ ότι η μουσική λειτουργεί πάντα ως soundtrack στις στιγμές της ζωής μας. Ήθελα επίσης να γράψω soundtrack για θέατρο ή ταινία… οπότε αποφάσισα να τα συνδυάσω. Όσο για την απαγγελία… βρίσκομαι σε μια περίοδο που προτιμώ να εκφράζομαι πιο άμεσα, οπότε αποφάσισα να μετριάσω τον μανδύα του αγγλικού στίχου –  που μου επιτρέπει να «κρύβομαι» λίγο σε πρώτη επαφή – και να τον συνδυάσω με «άμεσες επιστολές» στην ελληνική γλώσσα.

Και από το “Chronos” στη “Yenesis” ή αντίστροφα… Η Yenesis σηματοδοτεί την αρχή του EP που ετοιμάζω και την αρχή όλων μας άλλωστε. Η Ελευθερία από την αρχή που γεννιόμαστε έρχεται με πόνο. Το Οξυγόνο που μετέπειτα μας γίνεται απαραίτητο κάθε ώρα και στιγμή, σε πρώτη φάση μας καίει τα σωθικά, εξ ου και το πρώτο κλάμα ενός μωρού. Αγαπάμε την ομοιόσταση γενικά – είναι στη φύση μας – αλλά κάποιες φορές πρέπει όλα να αλλάξουν καθολικά, ακόμα και αν πονάει θα βρούμε το Φως. Το Chronos είναι το τέταρτο «στάδιο» από το EP που ετοιμάζω, αλλά ηχογραφήθηκε πρώτο και δεν άντεχα να το κρατάω άλλο στα ηχεία μου

Το ODYSSEY… στο σύνολο του πραγματεύεται την πορεία του ανθρώπου στη ζωή, από τη δική μου σκοπιά φυσικά και με γνώμονα τα στάδια, που σε αυτήν την περίοδο της ζωής μου φαίνονται πιο σημαντικά. Έχω παραλείψει πολλά σημαντικά στάδια, όπως για παράδειγμα τη μητρότητα, και θα μπορούσαν να γραφούν άπειρα κομμάτια με θεματικό κέντρο τη Ζωή, αλλά εγώ επέλεξα αυτά που, προς το παρόν τουλάχιστον, «αναβοσβήνουν» μέσα μου.

Για τη μουσική μου… δεν έχω ορισμό πραγματικά. Πέρα από το ότι σαν πυρήνας έχει τη δική μου γραφή και «οπτική» του κόσμου. Οι μουσικές περιοχές που θέλω να εξερευνήσω είναι άπειρες και εύχομαι αυτό να μη σταματήσει ποτέ.

Όταν δεν ασχολούμαι με τη μουσική… προσπαθώ να Ζω, να μοιράζομαι ταξίδια και στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπώ… και κάτι αλλά διαδικαστικά πλην αναγκαστικά που θα ήθελα πολύ να παραλείψω όχι μόνο από τη συνέντευξη αλλά από τη ζωή μου κυρίως.

Περνώ χρόνο στα social media… αναλόγως την εποχή. Βρίσκω τον εαυτό μου να μην τους δίνει πολλή σημασία όταν Ζω πραγματικά. Ωστόσο, αντίθετα με πολλούς εναλλακτικούς ανθρώπους, τα βρίσκω θαυμάσια για την επικοινωνία με ανθρώπους που δεν έχουμε στην καθημερινότητα μας αλλά με τους οποίους θέλουμε να μοιραζόμαστε διάφορα. Φυσικά και για την προώθηση της δουλειάς μου είναι απαραίτητα. Αλλά είναι λυπηρό όταν η πραγματική μας στιγμή αντικαθίσταται από μια στιγμή στο internet.

Αυτήν την περίοδο βρίσκομαι στην παραγωγή του EP μου… εν μέσω της ζωής που τρέχει και γράφω προς το παρόν σπίτι μου, όπου νιώθω την έμπνευση και τη ζεστασιά που χρειάζομαι για να “ανοιχτώ”.

Ακολουθεί το καθιερωμένο μουσικό παιχνίδι του ART.harbour! Ένας καλλιτέχνης (συγκρότημα/τραγουδιστής) κι ένα κομμάτι!

Amber Run: Fickle game & I found

alt+J: Adeline

SOHN: Rennen

Holy Monitor: The vine

The Vails: Swimming with crocodiles

The Black Angels: Half believing

Zanias: Follow the body

The National: Guilty party

The Away Days: Less is more

Thom Yorke: Ingenue

Jorja Smith: Don’t watch me cry

Mani Deum: I feel the vibrations of Earth

Chelsea Wolfe: 16 Psvche

Krakow loves Adana: Never quite right

Για την DUSK μπορείς να μάθεις και κυρίως να ακούσεις:

YouTube

Facebook

Bandcamp

Κείμενο: Νάντια Σουφλή

Παρακαλούμε αφήστε αυτό το πεδίο κενό

Εγγραφείτε στο newsletter του ART.harbour

Δεν στέλνουμε spam! Διαβάστε την πολιτική απορρήτου μας για περισσότερες λεπτομέρειες.

Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο ενημερωτικό μας δελτίο!