Η Δέσποινα Ντάση στη πρώτη της συγγραφική απόπειρα μας κινητοποιεί να αισθανθούμε: «Η αγάπη αρχίζει πώς φοβάμαι».
Η μελωδική κραυγή της συγγραφέως μάς καλεί με ένα μοναδικό τρόπο να επαναφέρουμε στους εαυτούς μας και στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους τον αγνό ρομαντισμό, τον αλτρουισμό και την αληθινή αγάπη.
Περιγράφοντας τη σημερινή επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και τον φόβο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, παρατηρούμε το πώς οι άνθρωποι καταλήγουν να ασφαλίζουν όλες τις διόδους ουσιαστικής επαφής.
Μιλά, φωνάζει «Παντού κουτιά» προσπαθώντας να ανακαλέσει μέσα μας όλα εκείνα που κλειδώθηκαν, θάφτηκαν σε περίτεχνα κουτιά ή ακόμα και χαρτόκουτα προκειμένου να νιώσουμε ασφαλείς.
Μα ασφαλείς από τι?
Από συναισθήματα, βλέμματα, πράξεις, στάσεις ζωής. «Παντού κουτιά». Μας καλεί να τα ανοίξουμε ώστε να ανακαλύψουμε ξανά την ομορφιά του εαυτούς μας και να νιώσουμε, να ζήσουμε, να προσφέρουμε.
Το βιβλίο μας καλεί να μην ξεχάσουμε πως είμαστε ζωντανοί και ας μοιάζουμε φοβισμένοι, κλειστοί και ευάλωτοι. Αρκεί να ζούμε τη ζωή μας σε όλες τις πτυχές της…
Κι αν λαβωθώ αν αίμα στάξει θα πω λαβώθηκα, μα ζούσα ζωντανή.
Έτσι λοιπόν, μέσα σε αυτήν τη μαγευτική ποιητική συλλογή θα βρούμε υπέροχα ποιήματα, διδάγματα ζωής, τροφή για σκέψη και «Ξέφωτα.. ένα για σένα, ένα για μένα, ένα…».
Η Δέσποινα Ντάση μας έκανε την τιμή να μάς παραχωρήσει μια μικρής έκτασης μα περιεκτική συνέντευξη, και να μας πει δυο λόγια για τον εαυτό της, τη συγγραφική της δουλειά και τα σχέδιά της για το 2018. Σ’ ευχαριστούμε πολύ Δέσποινα!!
Δέσποινα τί είναι για εσένα η ποίηση;
Αγαπώ τις λέξεις, μα ποίηση είναι κάτι περισσότερο από λέξεις·
μου αρέσει ο ρυθμός, μα ποίηση είναι κάτι βαθύτερο από ρυθμός…
Είναι τρόπος ζωής και αντίληψη της ζωής,
είναι εκείνο το πριν/ κατά τη διάρκεια/ και το μετά από ένα βίωμα,
είναι η μεταγραφή μίας στιγμής, ενός συναισθήματος, μιας σκέψης…
Ποίηση για μένα είναι μία φωτογραφία, ένας πίνακας, μια μουσική, με λέξεις.
Πριν καταλήξεις να γράφεις ποίηση, υπήρχε κάποια άλλη μορφή τέχνης μέσω της οποίας εξέφραζες όσα ήθελες;
Από την αρχή ήταν η ποίηση, η γραφή. Ο χορός ως τρόπος έκφρασης ήρθε πολύ αργότερα. Από την παιδική μου ηλικία με θυμάμαι να εκφράζω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου μέσα από τον γραπτό λόγο. Θυμάμαι στο δημοτικό κρατούσα ημερολόγιο και αλληλογραφούσα με φίλες μου που ήταν μακριά· αργότερα, στην εφηβεία, ήρθε η ποίηση και παρέμεινε έως σήμερα ως κύριος τρόπος έκφρασης.
Γιατί ποίηση και όχι κάποια άλλη μορφή δημιουργικής γραφής;
Για να απαντήσω σ’ αυτήν την ερώτηση θα χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα της Virginia Woolf από το βιβλίο της Γράμμα σε έναν νέο ποιητή: “Στον βυθό του νου σου, λοιπόν, ο ρυθμός χτυπάει ασταμάτητα – αυτό δεν είναι που σε κάνει ποιητή; Μερικές φορές φαίνεται να εξασθενεί και να σβήνει εντελώς· σε αφήνει να φας, να κοιμηθείς, να μιλάς σαν κανονικός άνθρωπος. Ύστερα πάλι δυναμώνει και σηκώνεται σαν κύμα και πάει να παρασύρει ό,τι έχεις στο μυαλό σου σε έναν κυρίαρχο χορευτικό ρυθμό.”
Οι λέξεις μού έρχονται πάντα με ρυθμό, σαν να τις συνοδεύει κάποια μουσική. Ακόμα και τις φορές που προσπάθησα να γράψω σε πεζό λόγο υπήρχε από πίσω ρυθμός, μου ήταν αδύνατον. Ίσως επίσης και να “φταίει” ότι αγαπώ τον συμπυκνωμένο λόγο, την απόδοση του νοήματος με λίγες λέξεις.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ποιητής; Τι αγάπησες σε αυτόν;
Παλαιότερα θα μπορούσα να σου απαντήσω με μεγαλύτερη ίσως ευκολία. Θα σου έλεγα πως αγαπώ την ποίηση του Καβάφη, του Σεφέρη, του E.E.Cummings, του Ελύτη, του Rainer Maria Rilke, του Βρεττάκου ή του Λειβαδίτη, μα όσο περισσότερη ποίηση διαβάζω τόσο καταλήγω στο ότι δεν έχω αγαπημένο ποιητή ― επειδή έχω τόσους πολλούς αγαπημένους ποιητές ― παλαιότερους και σύγχρονους, Έλληνες και ξένους. Η ποίηση στις μέρες μας, στη χώρα μας, καθώς και έξω από αυτήν, ανθεί! Πέρασαν και υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι ποιητές, καθένας με το αξιοθαύμαστο δικό του ύφος που δεν μπορώ πια να ξεχωρίσω έναν!
Αν έπαιρνες συνέντευξη από κάποιον ποιητή ποιός θα ήταν και γιατί;
Θα ήθελα να είχα ζήσει στην εποχή του Κωνσταντίνου Καβάφη, να τον είχα συναντήσει κάποιο βράδυ και να μου δινόταν η ευκαιρία όχι να τον ρωτήσω, μα να τον παρατηρήσω σιωπηλά· να διαισθανόμουν όσα αγγίζαν την ψυχή του και τον έκαναν να γράψει στίχους τόσο διαχρονικούς, βαθιά ανθρώπινους και πάντα επίκαιρους.
Τί θα ήθελες να αλλάξεις στον κόσμο;
Όλη αυτήν την απληστία, που δεν έχει πλέον όρια και όρους. Θα ήθελα περισσότερη ευγνωμοσύνη, απλότητα και ανθρωπιά.
Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το 2018;
Έχω διάφορα δημιουργικά σχέδια για το 2018 που προετοιμάζω, συγγραφικά και μη. Το πιο κοντινό είναι ότι αυτόν τον καιρό τελειώνω τη δεύτερη ποιητική μου συλλογή και σύντομα θα την παραδώσω στον Κέδρο για να εκδοθεί, οπότε προς ώρας έχω εστιάσει την προσοχή και την ενέργειά μου σ’ αυτό και τα υπόλοιπα έρχονται…
Κείμενο: Σμαράγδα Πιτσιλίδου
Φωτογραφία: Χάρης Κανελλόπουλος
Όλα τα μη του κόσμου
Δέσποινα Ντάση
Είδος: Ποιητική Συλλογή
Εκδόσεις: Κέδρος, 2017
[…] http://www.artharbour.gr/sinenteukseis/ola-ta-mi-tou-kosmou-despoina-ntasi-kritiki-kai-synenteyksi-m… […]
[…] […]