Σκεφτόμουν πώς να περάσω την πρώτη μέρα της νέας μου χρονιάς. Σε κάθε γενέθλια δίνεις υπόσχεση να κάνεις περισσότερα πράγματα, να περνάς καλύτερα, να γίνεσαι πιο δυνατός… Έτσι, λοιπόν, με την επόμενη μέρα για τα φετινά μου γενέθλια να είναι Κυριακή, αποφασίσαμε με τον Σ. να κάνουμε μία μεσημεριανή επίσκεψη σε έναν χώρο μοναδικό για τον πολύ απλό λόγο, ότι έχει μία εξαιρετικά σημαντική και ιερή αποστολή: να βρει σπίτι και οικογένεια σε εγκαταλελειμμένες τετράποδες ψυχούλες.
Ίσως θυμάστε την επίσκεψή μας με το ART.harbour στο ΦΑΖΑ, στην Αίγινα – αν όχι, μπορείτε να βρείτε το σχετικό βίντεο εδώ. Θέλησα, λοιπόν, να προβάλουμε κι άλλες τέτοιες ενέργειες και έτσι βρέθηκα να συνομιλώ με την Ιωάννα στο Instagram του @emptythecages_athens. Αφορμή ήταν το post με τα δύο ταλαιπωρημένα και πολύ φοβισμένα σκυλάκια που ανέβηκε στη σελίδα της ομάδας και το κάλεσμα για χάδια και τρυφερότητα.
Έτσι, λοιπόν, Κυριακή ακριβώς μία η ώρα, βρέθηκα στην πύλη ενός καταφυγίου στον Βοτανικό, με την ομάδα του Empty The Cages Athens, να ανοίγει τις πόρτες του και να μας υποδέχεται – τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα κατά του κορωνοϊού – μαζί με άλλους φιλόζωους που ήθελαν να δώσουν λίγα χάδια και μια βόλτα στις φατσούλες που βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα.
Ήθελα, όμως, να μάθω περισσότερα για την ομάδα, τις δυσκολίες, αλλά και τις μικρές και μεγάλες στιγμές χαράς που βιώνουν οι εθελοντές-μέλη της ομάδας του Empty The Cages Athens. Έτσι ζήτησα από τους ίδιους να κάνουμε μία κουβέντα για όλα αυτά που θέλω να μάθω και να σας επικοινωνήσω.
* * *
Καλησπέρα παιδιά. Χαίρομαι πολύ που γνωριστήκαμε και μπορούμε και κάνουμε αυτήν την κουβέντα!
Καλησπέρα, Ελίζα!
Με σύνθημα την ελπίδα όλων μας, να αδειάσουμε τα κλουβιά, το Empty The Cages Athens ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια και έχει ήδη βοηθήσει πολλές τετράποδες μουσούδες να βρουν το σπιτάκι τους. Πείτε μας λίγα πράγματα για το πώς ιδρύθηκε η ομάδα και από ποιους…
Όλα ξεκίνησαν το 2014 όταν γνωριστήκαμε (κάποιες κοπέλες της ομάδας) τυχαία στον δρόμο, στην Ακαδημία Πλάτωνος, οπού φροντίζαμε αδέσποτα σκυλάκια και γατάκια μόνες μας σε διάφορα σημεία στην περιοχή. Η καθεμία σίτιζε αδεσποτάκια γύρω από το σπίτι της μέχρι που έτυχε κι ήμασταν παρούσες σε περιστατικό κακοποίησης ενός αδέσποτου όπου τρέξαμε όλες να βοηθήσουμε. Έτσι γνωριστήκαμε, και γρήγορα γίναμε ομάδα – η οποία απαριθμούσε αρχικά περί τα 5 μόνο άτομα! Καταλάβαμε σύντομα πως ο στόχος ήταν κοινός για όλες, να βοηθήσουμε τα αδέσποτα να βρούν μια οικογένεια, και αποφασίσαμε να το κάνουμε πράξη.
Θέσαμε ως στόχο να βρεί κάθε αδέσποτο ένα σπίτι δικό του!
Στα μέσα του 2018, και αφού είχε γίνει γνωστή η δράση μας από στόμα σε στόμα, η ομάδα μεγάλωσε κι είχε πλέον περίπου 10-15 ενεργούς εθελοντές, όμως, ήμασταν και πάλι λίγοι για να καλύψουμε τις ανάγκες της περιοχής μας. Κάναμε καθημερινά ότι μπορούσαμε, και όπως λένε, κάθε αρχή και δύσκολη!
Το 2019 αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε λογαριασμό στα social media, κάτι το οποίο γνωστοποίησε την παρουσία μας στον κόσμο, βοηθώντας μας να γνωρίσουμε ανθρώπους που μας ακολούθησαν και θέλησαν να βοηθήσουν. Κι έτσι πλέον η ομάδα μας αριθμεί περίπου 30 σταθερούς εθελοντές και μεγαλώνει κάθε εβδομάδα! Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως ενώ είμαστε όλοι διαφορετικοί χαρακτήρες, λειτουργούμε ομαδικά, διότι μας ενώνει μια κοινή επιθυμία από την οποία προήλθε και το όνομα της ομάδας μας: να αδειάσουμε τα κλουβιά!
Ο χώρος πώς βρέθηκε και διαμορφώθηκε ως έχει; Είναι παραχώρηση του Δήμου;
Ο χώρος είναι στον Βοτανικό και ανήκει στον Δήμο Αθηναίων. Το κομμάτι της διαχείρισής του δεν έχει σχέση με την ομάδα μας. Εμείς είμαστε εκεί για να βοηθάμε τα σκυλάκια να έχουν μια όσο το δυνατόν καλύτερη διαμονή όσο αναζητάμε μια οικογένεια να τα υιοθετήσει και να τα αγαπήσει για πάντα. Πρόκειται για έναν χώρο προσωρινής παραμονής αδέσποτων, ο οποίος ακόμα είναι σε διαδικασίες ανακατασκευής.
Εμείς ελπίζουμε σε ένα μέλλον χωρίς καταφύγια. Θέλουμε τα ζώα να υιοθετούνται και όχι να παραμένουν σε κλουβιά, διότι η ζωή δεν μπορεί να είναι ευχάριστη σε ένα κλουβί, όσο καλοφτιαγμένο κι αν είναι αυτό! Βέβαια, η ανακατασκευή του χώρου έχει ήδη βοηθήσει τα σκυλάκια, καθώς υπάρχει χώρος να τρέξουν ελεύθερα – κάτι που έχουν πολλή ανάγκη μιας και περνάνε τον περισσότερο χρόνο τους μέσα σε ένα κλουβί.
Η ομάδα μας βοηθάει εθελοντικά κάθε Κυριακή, βγάζουμε βόλτα τα σκυλάκια, παίζουμε μαζί τους, καλούμε τον κόσμο να τα γνωρίσει, να υιοθετήσει κ.α.
Το Empty The Cages Athens, λοιπόν, διασώζει και φροντίζει τα αδέσποτα σκυλάκια προωθώντας την υιοθεσία τους. Πώς γίνονται οι διασώσεις και πώς οι υιοθεσίες;
Η ομάδα μας αναλαμβάνει περιστατικά με 2 τρόπους. Η πρώτη περίπτωση είναι να αναλάβουμε εξ ολοκλήρου τη διάσωση, φιλοξενία και περίθαλψη αδέσποτων. Σε αυτήν την περίπτωση ο χώρος φιλοξενίας είναι το σπίτι μας και τα έξοδα καλύπτονται από εμάς. Η δεύτερη περίπτωση αφορά αδέσποτα τα οποία υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων κάνουν τις απαραίτητες κτηνιατρικές επισκέψεις (στείρωση, εμβολιασμό, τοποθέτηση microchip). Οπότε εμείς, ανάλογα με τις δυνατότητές μας τη δεδομένη στιγμή, είτε αναλαμβάνουμε οι ίδιοι το περιστατικό είτε απευθυνόμαστε στον Δήμο με τον οποίο έχουμε άψογη συνεργασία.
Όσον αφορά τις υιοθεσίες, όταν εκδηλώνεται ενδιαφέρον από κάποιον υποψήφιο για κάποιο από τα σκυλάκια που φροντίζουμε τις Κυριακές, τον καλούμε αρχικά σε συνάντηση ώστε να τον γνωρίσουμε και να διαπιστώσουμε αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι διατεθειμένος να προσφέρει στο ζώο τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, αν είναι ικανός να ανταπεξέλθει στις ευθύνες που του αναλογούν εφ’ όρου ζωής του ζώου, και αν τρέφει σεβασμό για τις ανάγκες του. Είναι απαραίτητη η από προσώπου συνάντηση για να προχωρήσει μια υιοθεσία. Όταν είμαστε μαζί του προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιο από τα σκυλάκια θα ταίριαζε στον χαρακτήρα, τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής του – μιας και πολλοί άνθρωποι δεν έρχονται για συγκεκριμένο σκυλάκι, θέλουν να τα γνωρίσουν όλα και να δουν τη σύνδεσή τους.
Έπειτα, εφόσον αποφασίσει να προχωρήσει σε υιοθεσία, τον παραπέμπουμε στην αστική πανίδα του Δήμου Αθηναίων, στην οποία ολοκληρώνεται η διαδικασία της υιοθεσίας, αφού συμπληρώσει το ειδικό έγγραφο πράξης υιοθεσίας, όπως ορίζει ο νόμος. Οι οικογένειες που έχουν υιοθετήσει γατάκια και σκυλάκια από εμάς μάς στέλνουν συχνά φωτογραφίες και βίντεο, κάτι το οποίο μας δίνει δύναμη και μας γεμίζει χαρά.
Τα ζωάκια που φιλοξενούνται στο καταφύγιο είναι εμβολιασμένα και στειρωμένα;
Τα σκυλάκια τα οποία βρίσκονται στον χώρο που πηγαίνουμε τις Κυριακές είναι όλα φροντισμένα ιατρικά μέσω του Δήμου. Όλα τα είναι εμβολιασμένα, στειρωμένα – εάν βρίσκονται στην κατάλληλη ηλικία – έχουν τοποθετημένο microchip, είναι αποπαρασιτωμένα και έχουν κάνει εξετάσεις αίματος. Διατηρείται για το καθένα ένα αρχείο, ένα ιστορικό στο οποίο αναγράφονται όλες οι ιατρικές τους πράξεις.
Όλα αυτά οργανώνονται από τον Δήμο Αθηναίων. Όταν κάποιος υιοθετεί ένα σκυλάκι από τον χώρο τού παρέχεται και ο ιατρικός φάκελος του σκύλου.
Ποιος είναι ο μέσος χρόνος που μένουν τα σκυλιά στον χώρο μέχρι να υιοθετηθούν;
Ο χρόνος που παραμένουν τα σκυλάκια στον χώρο ποικίλει. Υπάρχουν κάποια τυχερά σκυλάκια που υιοθετούνται άμεσα και υπάρχουν δυστυχώς και κάποια που ο κόσμος δεν τα παρατηρεί – κυρίως σκυλάκια μαύρα-καφέ μεγάλου μεγέθους ή ώριμα σε ηλικία, τα οποία μένουν χρόνια στο κλουβί. Είναι στενάχωρο στην εποχή μας ο κόσμος να υιοθετεί ένα σκυλάκι με βάση την εικόνα του, χωρίς να του δίνει τον χρόνο να του δείξει την αγάπη και τον χαρακτήρα του, αλλά αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι ένα μεγαλόσωμο σκυλάκι δε χρειάζεται απαραίτητα αυλή, ένα ενήλικο σκυλάκι μπορεί να σου προσφέρει απέραντη χαρά, όπως θα έκανε ένα κουτάβι, κι ένα μαύρο σκυλάκι είναι εξίσου όμορφο με ένα λευκό!
Ποιος είναι το ζωάκι εκείνο που έχει μείνει τον περισσότερο καιρό στο καταφύγιο;
Το σκυλάκι που έχει μείνει περισσότερο στο καταφύγιο είναι ο Ζαχαρίας και τα φιλαράκια του. Είναι μια παρέα μουσούδων ώριμης ηλικίας, 12 σκυλάκια στο σύνολο (7 έως 14 ετών) τα οποία είναι «αόρατα»! Όλα τα κλουβιά έχουν αδειάσει κι έχουν ξανά γεμίσει κι έχουν ξανά αδειάσει, όλα εκτός από τα δικά τους, που μένουν ανέπαφα και τα χρόνια περνούν. Είναι δύσκολο να διαλέξει κάποιος ένα σκυλάκι μεγαλύτερο σε ηλικία, αλλά εμείς ελπίζουμε ότι θα έρθει η μέρα που θα φύγουν για το σπιτάκι τους.
Οι αόρατοι
Ξέρουμε 12 σκυλάκια τα οποία είναι αόρατα. Κόσμος έρχεται… Κόσμος φεύγει. Αυτά εκεί. Δε φαίνονται άραγε; Τα κουτάβια είναι «φανταχτερά», και μια ολόκληρη ζωή υπάρχει μπροστά τους, το ξέρουμε.
Τί γίνεται όμως με όσους δεν είχαν την τύχη να βρεθούν στα χέρια μας κουτάβια αλλά ήδη ενήλικα σκυλάκια;
Ξέρετε πως είναι να τρέχεις να προλάβεις τον χρόνο; Να προλάβεις να μη φύγει κανένα πριν πάει σπίτι του; Να προλάβεις να φύγει από το κλουβί και να ζήσει έστω μια μέρα «σπιτίσια» ησυχία, κρεβατάκι, θαλπωρή;
Εάν δεν μπορείτε να υιοθετήσετε ένα τέτοιο σκυλάκι, αλλά θέλετε να βοηθήσετε, μπορείτε να αφιερώσετε λίγο χρόνο κάνοντάς τους παρέα! Χαίρονται πολύ – κάποια κατουριούνται πάνω τους από χαρά όταν μας δουν! – έχουν αγάπη μέσα τους… όμως δεν έχουν που να τη δώσουν!
Μπορείτε να χτενίσετε την Ήρα, να κάνετε μπάνιο τον Όσκαρ, να παίξετε με τον Μόμο και τον Μπρούνο…
Δώστε μια ευκαιρία σε όσους ατύχησαν και βρέθηκαν αργά!
Τι θα έπρεπε να γνωρίζει κάποιος πριν πάρει τη σημαντική απόφαση της υιοθεσίας ενός σκύλου;
Το πιο σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουν οι υποψήφιοι νέοι «γονείς» πριν την υιοθεσία είναι ότι αυτή η απόφαση φέρει ευθύνη η οποία θα τους ακολουθεί για πολλά ακόμη χρόνια. Πρέπει να είναι ενημερωμένοι σχετικά με τις ανάγκες – σωματικές και ψυχικές – ενός σκύλου, τις οποίες ο εκάστοτε κηδεμόνας οφείλει να είναι σε θέση να καλύπτει. Στην αρχή ενδέχεται να μην είναι όλα ρόδινα, να υπάρχουν δυσκολίες. Υπάρχει άλλωστε μία περίοδος προσαρμογής και γι’ αυτούς, αλλά και για το μικρό τετράποδο, που συνήθως διαρκεί από μια εβδομάδα έως και μερικούς μήνες για ενήλικα κακοποιημένα σκυλάκια.
Είναι επίσης βασικό να ενημερωθεί ο νεός κηδεμόνας για το ιστορικό του σκύλου· εάν παράδειγμα έχει κακοποιηθεί, εάν υπάρχει κάποια κίνηση την οποία φοβάται κ.λπ. Σε περιπτώσεις πρώην κακοποιημένων, είναι καλό να δίνονται κάποιες βασικές συμβουλές εκπαίδευσης προκειμένου η αρμονική συμβίωση ανθρώπου- σκύλου να επέλθει πιο γρήγορα.
Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται χρόνος, ηρεμία, υπομονή και επιμονή για να εδραιωθούν τα θεμέλια μιας σωστής επικοινωνίας και σχέσης. Αν τα διαθέτουν αυτά, το επόμενο βήμα είναι να σκεφτούν τι σκυλάκι θα τους ταιριάζει – όχι βάσει χρώματος, μεγέθους ή ηλικίας! Το κάθε σκυλάκι έχει τη δική του προσωπικότητα και όπως όλοι οι άνθρωποι δεν ταιριάζουν με όλους του ανθρώπους, έτσι και όλα τα σκυλάκια δεν ταιριάζουν σε όλες τις οικογένειες. Πρέπει να γνωρίσουν το καθένα ξεχωριστά, να του δώσουν την ευκαιρία και όταν συναντήσουν το κατάλληλο θα το νιώσουν. Τότε θα ξέρουν ότι είναι η σωστή επιλογή!
Όλα αυτά ίσως ακουστούν κουραστικά και δύσκολα, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κόποι πάντα ανταμείβονται. Υιοθετώντας ένα σκυλάκι ένας άνθρωπος ανταμείβεται με ατελείωτη χαρά και ανιδιοτελή αγάπη δίχως όρια. Ο τρόπος που ένα σκυλάκι κοιτάει στα μάτια τον άνθρωπό του είναι ο ορισμός της αληθινής αγάπης και παντοτινής αφοσίωσης!
Εκτός φυσικά από την υιοθεσία, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε; Υπάρχει για παράδειγμα η δυνατότητα εικονικής υιοθεσίας ή δωρεών;
Η μεγαλύτερη βοήθεια για μάς είναι ασφαλώς οι υιοθεσίες, μιας και υιοθετώντας ένα ζωάκι σώζετε ακόμη ένα, που θα μπορέσει να μείνει ασφαλές στο κλουβάκι του προηγούμενου μέχρι να υιοθετηθεί!
Είναι εξίσου τεράστια βοήθεια να έχουμε νέους εθελοντές. Μπορείτε να γίνετε εθελοντές και να έρχεστε κάθε Κυριακή στη δράση μας για τα σκυλάκια στον Βοτανικό, μπορείτε να μας ενημερώσετε ότι είστε διαθέσιμοι για φιλοξενία σε περίπτωση που χρειαστούμε ένα ασφαλές μέρος για ένα – δυο βράδα, μπορείτε να μας βοηθήσετε μεταφέροντας ένα έκτακτο περιστατικό στον κτηνίατρο…
Ακόμη, μπορεί κάποιος να μας βοηθήσει με κοινοποιήσεις των αγγελιών μας προς υιοθεσία. Ο αγώνας μας για αυτά τα πλάσματα που βρέθηκαν αδέσποτα, άρρωστα ή χτυπημένα γίνεται γνωστός, κι έτσι ο κόσμος ενδιαφέρεται να βοηθήσει εθελοντικά ή να υιοθετήσει ένα αδεσποτάκι! Ενώ, τέλος, όποιος επιθυμεί να συνεισφέρει με δωρεά, μπορεί να δωρίσει λουράκια, λιχουδιές, τροφές, παιχνιδάκια, κουβερτούλες, κ.λπ. Δε δεχόμαστε χρηματική δωρεά, κι ό,τι θέλετε να δωρίσετε για τα σκυλάκια μπορείτε να τους το προσφέρετε αυτοπροσώπως στον χώρο που ζουν. Δεν υπάρχει δυνατότητα εικονικής υιοθεσίας, ούτε λειτουργεί κανενός είδους δίκτυο δωρεάς χρημάτων προς εμάς.
Το πιο πολύτιμο αγαθό από όλα είναι ο χρόνος που μπορείτε να τους προσφέρετε, η απλή παρουσία σας δίπλα τους – ακόμα και ένα χάδι είναι αρκετό για να κάνει χαρούμενο ένα σκυλάκι!
Είμαι σίγουρη ότι κάθε υιοθεσία είναι μοναδική και χαρμόσυνη. Θα θέλατε να μοιραστείτε όμως μαζί μας κάποιες από τις πιο συγκινητικές στιγμές του καταφυγίου;
Πράγματι, οι συγκινητικές στιγμές στο καταφύγιο είναι πάρα πολλές και ενώνουν ακόμη περισσότερο την ομάδα. Όλες οι αναχωρήσεις σκύλων προς το σπίτι τους, οι στιγμές που μπαίνουν στο αμάξι της νέας οικογένειάς τους οδεύοντας προς το σπίτι τους είναι ανεκτίμητες και αξέχαστες για όλους μας.
Μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν όταν μια εθελόντριά μας μάς ανακοίνωσε ότι θα υιοθετήσει την Κίρκη, και ήρθε με την οικογένειά της να την πάρει σπίτι. Η Κίρκη, ένα μαύρο μεσαίου μεγέθους σκυλάκι δεν είχε ελπίδες να υιοθετηθεί λόγω χρώματος και μεγέθους, παρά το ότι είναι ένα τόσο καλόκαρδο πλάσμα και όλοι μας θέλαμε να τη δούμε σε μια οικογένεια. Όταν είδαμε ότι μια κοπέλα που γνωρίζουμε κι εμπιστευόμαστε ήρθε για να βγάλει την Κίρκη από το κλουβί και να την πάρει σπίτι, ήταν μια βαθιά συγκινητική στιγμή, η οποία κράτησε ώρες, μιας και οι εθελοντές μας χαιρετούσαν την Κίρκη και ευχαριστούσαν την Εβελίνα μια – μια με δάκρυα χαράς κι ένα τεράστιο χαμόγελο. Η Κίρκη ζει πλέον σπίτι της, πιο ευτυχισμένη από ποτέ!
Κάθε φορά που ένας άνθρωπος φεύγει με ένα σκυλάκι από το καταφύγιο, είναι μια στιγμή η οποία χαράζεται στον χρόνο και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε για τα υπόλοιπα σκυλάκια, μέχρι να υιοθετηθεί και το τελευταίο!
Μια άλλη συγκινητική στιγμή ήταν όταν το πιο κακοποιημένο και φοβικό σκυλάκι που είχαμε συναντήσει ποτέ, η Εύα, που ούρλιαζε από φόβο μόλις μας αντίκριζε, έκατσε να τη χαϊδέψουμε και παραδόθηκε στην αγάπη μας. Έχει αναπτύξει έναν σπουδαίο δεσμό με μια από τις εθελόντριες μας, τη Νίκη, με την οποία είναι ανέμελη και νιώθει ασφαλής. Η προσπάθειά μας να την προσεγγίσουμε διαρκεί πάνω από ένα έτος κι επιτέλους η εθελόντριά μας κατάφερε να συνδεθεί μαζί της με έναν ξεχωριστό τρόπο και να περνάει έτσι μερικές ώρες ευτυχίας στο πλάι της. Έχουμε ακόμη δρόμο, όμως είναι πολύ συγκινητικό να βλέπουμε τους κόπους μας να ανταμείβονται μετά από τόσο καιρό.
Πριν κλείσουμε, θα ήθελα να αφιερώσουμε λίγες παραπάνω γραμμές στα μέλη της ομάδας του Empty Τhe Cages. Υπάρχει κατανομή ρόλων; Λειτουργείτε βάσει πόστων; Και επίσης – μιας και αναφέρθηκε ότι συνεχώς η ομάδα μεγαλώνει – πώς εντάσσονται οι νέοι εθελοντές στην ομάδα;
Στην ομάδα Empty Τhe Cages δεν υπάρχει ιεραρχία, όλοι είμαστε ίσοι μεταξύ μας και λειτουργούμε με έναν ξεχωριστό τρόπο. Ο καθένας μας αναλαμβάνει το κομμάτι που προτιμά. Θα λέγαμε έτσι ότι δεν υπάρχουν σταθεροί ρόλοι· ο καθένας μας ανακαλύπτει στην πορεία τί προτιμά να κάνει κι έτσι λειτουργούμε ομαδικά και αρμονικά.
Οι νέοι εθελοντές παρακολουθούν τη δράση των παλιότερων και δοκιμάζουν διάφορες εργασίες μέχρι να καταλάβουν τι τους ταιριάζει και τι κάνουν με ευχαρίστηση! Κάποιοι για παράδειγμα έχουν αναλάβει σχεδόν ολοκληρωτικά τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο, είναι οι οδηγοί μας, ενώ άλλοι βγάζουν βόλτα τα σκυλάκια, άλλοι ενημερώνουν ενδιαφερόμενους για υιοθεσία ή εθελοντισμό, βγάζουν φωτογραφίες για αγγελίες κ.ο.κ. Έχουμε καταφέρει να λειτουργούμε ομαδικά και να συνεργαζόμαστε άψογα. Καλούμε όλους τους ανθρώπους να γίνουν εθελοντές μαζί μας, αναλαμβάνοντας το κομμάτι που τους ταιριάζει και τους ευχαριστεί!
Όταν πια γυρίσαμε σπίτι έστειλα μήνυμα στην Ιωάννα. Πραγματικά είχα συγκινηθεί πολύ από την επίσκεψή μας στον χώρο του Empty The Cages, όπως και κάθε φορά που βρίσκομαι σε ένα καταφύγιο σκύλων. Της μίλησα όμως και για τη χαρά μου με την ανταπόκριση του κόσμου, που σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες δεν ξεχνά τα αδεσποτάκια. Της είπα για τις λιχουδιές της Σάββυς με τον σολωμό που βρήκαν νέα δοντάκια να τις ροκανίσουν και τη συμπάθειά μου για ένα νέο μέλος του καταφυγίου, τον μικρούλη Κόφι. “Χαρά που έκαναν που είδαν ανθρώπους σήμερα!”, μου είπε, “Με τον κορονοϊό βλέπαν λίγους εθελοντές κάθε φορά, τους είχε λείψει ο κόσμος”. Με ευχαρίστησε για την πρότασή μου να προβάλουμε την προσπάθεια του Empty The Cages, μα το ευχαριστώ ανήκει σε εκείνη και όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με την περίθαλψη αδέσποτων ζώων σε μία χώρα που ακόμη έχει πολλά να μάθει για τα ζώα και τον σεβασμό στη ζωή τους.
Ο δικός μου ο Ραούλ (golden retriever) έφυγε ξαφνικά πέρνωντας μαζί του το πιο καλύτερο κομμάτι της ψυχής μου που κτίστηκε μαζί του μέσα στα εννιά χρόνια συντροφικότητας και αφοσίωσης .Σας παρακαλώ δώστε μου την ευκαιρία για έναν νέο ΡΑΟΥΛ.
Ευχαριστώ
Καλημέρα Γιάννη! Είναι πολύ μεγάλη απώλεια να χάνεις τον πιο πιστό σου σύντροφο. Λυπάμαι πολύ… Μπορείς να επικοινωνήσεις με την ομάδα του Empty The Cages Athens! Τόσα σκυλάκια ψάχνουν σπίτι, ίσως κάποιο να ταιριάζει με σένα 🙂
Με ποιο τρόπο να επικοινωνήσω !!!!!!!