“I’m sure the Czechs would sooner kill me and give my apartment to a bunch of strays than kill a dog.”
Αν ακολουθείς το ART.harbour στο Instagram, τότε θα είσαι γνώριμος/ -η με την ιδέα των #dailypraguenotes. Αν όχι, ξεκινάς εδώ! Αποφάσισα, λοιπόν, να μοιράζομαι μαζί με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που είναι χωμένο σε κάποια γωνιά του εξωτερικού σκληρού μου δίσκου, να σας δίνω και κάποια tips/ notes περισσότερο για πράγματα που εγώ αγάπησα (ή και όχι) κατά την διαμονή μου σ’ αυτήν την πανέμορφη πόλη. Κάποια από αυτά είναι εξαιρετικά μικρά notes – σαν post-it στο ψυγείο βρε παιδί μου – οπότε περιοριζόμαστε σε ένα instagram post, και άλλα, όπως αυτό εδώ, χρειάζονται ανάπτυξη.
Αν σκοπεύεις να ταξιδέψεις εκεί ή ακόμη καλύτερα αν σκοπεύεις να μεταναστεύσεις στην Πράγα ή αν απλώς να μάθεις λίγα παραπάνω πράγματα για το πώς είναι η καθημερινή ζωή σε μία άλλη πόλη, είμαι σίγουρη ότι αυτή η συλλογή notes θα γίνει η αγαπημένη σου.
Πάμε, λοιπόν, σε αυτό εδώ το post που είναι αφιερωμένο στον έρωτα της ζωής μου, τη Σάββυ, τη σκυλοκορούλα μου. Πολύ πριν πάρουμε την απόφαση να φύγουμε για την Πράγα είχα κάνει εκτενή έρευνα για τις διάφορες πόλεις της Ευρώπης που με ενδιέφεραν. Πολλές χώρες, όπως το UK απορρίφθηκαν αμέσως. Εκτός του ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να φέρεις έναν σκύλο μόνιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό που πραγματικά με απέτρεψε είναι το γεγονός ότι χιλιάδες υγιή σκυλιά θανατώνονται κάθε χρόνο στα καταφύγια της χώρας γιατί απλούστατα οι UKians δεν γουστάρουν τις υιοθεσίες, προτιμούν να αγοράζουν σκυλιά ράτσας με αποτέλεσμα στα καταφύγια τα ζώα να πληθαίνουν και guess what, η λύση γι’ αυτούς είναι η ευθανασία, ενώ οι “φιλόζωοι” ιδιοκτήτες συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τα σκυλιά τους. Λοιπόν, Ο Χ Ι.
Η Πράγα, λοιπόν – και μπορώ να το πω με σιγουριά – φάνηκε και τελικά αποδείχθηκε η πιο PET FRIENDLY πόλη της Ευρώπης. Ω ναι! Οι κάτοικοι μπορεί να μην σου χαμογελασουν καν, να σε προσπεράσουν ή και να κάνουν ένα απλό nodding στην καλημέρα σου… Αν είσαι, όμως, σκύλος τότε είσαι στο κατάλληλο μέρος! Το ίδιο ισχύει και με το αν είσαι σκυλογονιός, γιατί απλούστατα απολαμβάνεις τη ζωή σου με τον σκύλο σου σε κάθε της λεπτό.
– Μία πόλη χωρίς αδέσποτα (γάτες ή σκύλους). Τα καταφύγια είναι σχεδόν άδεια και μάλιστα τα τελευταία χρόνια οι οργανώσεις έχουν αναλάβει υιοθεσίες από γύρω χώρες που έχουν προβλήματα με αδέσποτα σκυλιά, όπως η Σλοβακία. Όπως έγραψε ένας expat blogger για το θέμα “I’m sure the Czechs would sooner kill me and give my apartment to a bunch of strays than kill a dog.” Χαχαχα και πραγματικά, ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΙ’ ΑΥΤΟ! Go go Pragians!
– Πάρκα & πάρκα σκύλων. Φυσικά τα σκυλιά επιτρέπονται σε ΟΛΑ τα πάρκα με ή χωρίς λουρί, αλλά πέρα από τις τεράστιες εκτάσεις πρασίνου, υπάρχουν και ειδικά διαμορφωμένοι πεντακάθαροι χώροι με όργανα εκπαίδευσης ή agility (αχ ΝΑΙ!). Το δικό μας αγαπημένο ήταν στο U Meteoru 3 και είμαι σίγουρη ότι η Σαββυ δεν θα το ξεχάσει ΠΟΤΕ. Κάποια ακόμα αγαπημένα μας πάρκα ήταν το Folimanka Park στην Prague 2, όπου μέναμε στην αρχή, αλλά το πιο υπέροχο-εκπληκτικό-ανεπανάληπτο (που δεν ήταν βασικά πάρκο, αλλά δάσος) ήταν κοντά στο δεύτερό μας σπίτι στην Prague 6, το Obora Hvězda. Κι αν βρεθείς στην Πράγα με σκύλο ή χωρίς, να πας στο Hvězda και οπωσδήποτε να κάτσεις για φαγητό και μπύρα στην μπυραρία ακριβώς απέναντι. Μην αγχωθείς που ο κατάλογος είναι μόνο στα τσέχικα και κανείς δεν μιλάει Αγγλικά – google translate it! – είναι όλα πεντανόστιμα!
– Παιδιά +Σκυλιά = ❤️ Μάλλον δεν γνώρισα καμία οικογένεια στην Πράγα χωρίς σκύλο (ή σκύλους!). Τα παιδιά και τα σκυλιά είναι οι καλύτεροι φίλοι. Υπάρχει φοβερή παιδεία ως προς το συγκεκριμένο θέμα. Τα παιδιά ξέρουν ακριβώς πώς θα συμπεριφερθούν. Ένα από τα περιστατικά που μου έκανε εντύπωση – και μάλλον ήταν και ακριβώς η στιγμή που συνειδητοποίησα πόσο μπροστά είναι οι Pragians ως προς αυτό – συνέβη στο U Meteoru.
Ένα από τα ΣΚ που πήγα με την Σάββυ εκεί, ήρθε μία κυρία με τα δύο παιδιά της, το ένα εκ των οποίων ήταν ένα μικράκι ούτε 3 χρονών. Είχαν επίσης ένα σκυλάκι, αρκετά μικρότερο από τη δικιά μου. Η Σάββυ, λοιπόν, που γενικά τα παιδιά τής είναι ή αδιάφορα ή παίζει μαζί τους προχώρησε προς το μέρος τους, υποθέτω κυρίως για τον σκύλο της παρέας. Εγώ πανικόβλητη τής φώναξα να έρθει πίσω, ενώ προχωρούσα προς το μέρος της. Εκείνη σταμάτησε και με περίμενε. Όταν έφτασα κοντά, λοιπόν, και ζήτησα συγγνώμη από την μητέρα εκείνη έκπληκτη με ρώτησε “γιατί; είναι άρρωστη η σκύλα σας;”. Της είπα, ότι καταλαβαίνω ότι μπορεί να φοβηθεί το μικράκι. Τότε εκείνη γέλασε και με ρώτησε από που είμαι. Πιάνοντας την κουβέντα για ώρα μού εξήγησε πώς ο μόνος λόγος να κρατήσεις ένα παιδί μακριά από έναν σκύλο είναι να έχει κάποια μεταδοτική ασθένεια. Μου είπε επίσης, ότι αυτό είναι ένα πάρκο σκύλων, έρχομαι φυσικά με τα παιδιά μου με δική μου ευθύνη, όπως κι εσείς γνωρίζετε την σκύλα σας. Το μωρό όχι μόνο έπαιξε με τη Σάββυ, αλλά ήταν τόσο γλυκό και τρυφερό μαζί της που η Σάββυ, ως γνωστός κανίβαλος της Ταζμανίας, βαρέθηκε και έφυγε.
Στο πάρκο, λοιπόν, δεν θα δεις κανένα παιδί (τουλάχιστον Πραγόπαιδο) να τρέχει κατά πάνω σε σκύλο ουρλιάζοντας ή να του τραβάει τα αυτιά ή να του συμπεριφέρεται απρεπώς. Υπάρχει μία λέξη που εδώ δυσκολευόμαστε ακόμη να κατανοήσουμε: σεβασμός. Θα δεις σίγουρα παιδιά και σκυλιά να κυνηγιούνται, να παίζουν, να χαϊδεύονται, και το δικό μου αγαπημένο: σκυλιά με διπλό λουρί, ένα κρατάει ο γονιός και ένα το παιδί. #αγάπη
– The #ADOPTNOTSHOP culture. Ε, ναι. Στην Πράγα όλα τα μοναδικά σκυλιά έχουν σπίτια! Θα παρατηρήσεις σύντομα, λοιπόν, το εξής: Ελάχιστοι έχουν σκυλιά ράτσας, οι περισσότεροι έχουν μπασταρδάκια που τα έχουν φέρει κυρίως από γύρω χώρες ή έχουν ανοίξει το σπίτι τους σε κακοποιημένα ζώα. Για να υιοθετήσεις πληρώνεις, υπογράφεις, δεσμεύεσαι. Είναι μία πολύ αυστηρή διαδικασία, την κάνεις συνειδητοποιημένα και δεν σου περνάει από το μυαλό να “παραγγείλεις” τον κατάλληλο σκύλο εφόσον υπάρχει η δυνατότητα υιοθεσίας. Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικό.
– Απολαυστικές βόλτες. Σε όποια γωνιά της πόλης κι αν βρεθείς να πέσεις πάνω σε ένα πάρκο, μία πλατεία, καθαρά μεγάλα πεζοδρόμια, όπου μπορείς να βολτάρεις ανενόχλητα με το σκυλάκι σου. Δεν υπάρχει κυριολεκτικά τίποτα να σε περιορίζει για το που θα πας, δεδομένου του ότι τα σκυλιά μεταφέρονται κανονικά μέσω των ΜΜΜ. Μπορείς να πάρεις ακόμη και ταξί με το φιλαράκι σου κατόπιν συνεννόησης. Επίσης, θα βρεις παντού σακουλάκια για τα σκυλοκακά ή χάρτινα φτυαράκια για να μαζεύεις τις ακαθαρσίες του σκύλου στη βόλτα – τα παρέχει δωρεάν ο δήμος (?) Πράγας.
– Τα σκυλιά πηγαίνουν ΠΑΝΤΟΥ. Αυτό, τίποτα παραπάνω (οκ, εκτός από τα σουπερμάρκετ και τα μίνι μάρκετ). Και αυτό που έμαθα λίγο πριν φύγω από την Πράγα – γιατί λόγω ενός προβλήματος υγείας ήρθα σε επαφή με τον τομέα της υγείας – τα σκυλιά σε ειδικές περιπτώσεις επιτρέπονται ακόμη και σε ιατρεία. Στη δουλειά μου, είχα παρέα τα δύο σκυλιά της managing director, και είχα την ευχέρεια να φέρω και τη Σάββυ αν το ήθελα.
– Η εκπαίδευση είναι κάτι αυτονόητο. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι τιμές σε ιδιώτες εκπαίδευτες ξεκινούν από 7€/ ώρα. Ω ναι! Φοβερό; Τα σκυλιά εκπαιδεύονται από κουτάβια. Είναι πολύ σύνηθες να βλέπεις στον δρόμο ή στο πάρκο κάποιον/-α με ένα κουτάβι, το 10μετρο λουρί και λιχουδιές στο χέρι. Η εκπαίδευση ξεκινά από το σπίτι, από νωρίς και ο χρόνος αυτός αποτελεί εργασία για τον ιδιοκτήτη. Οι άνθρωποι περνούν χρόνο με τα σκυλιά τους γι’ αυτό και υπάρχουν ελάχιστα ή καθόλου επιθετικά σκυλιά (εμείς δεν συναντήσαμε ποτέ κανένα). Ενώ, είναι πολύ διαδεδομένοι και οι κυνολόγοι – κάτι σαν ψυχολόγοι σκύλων – που ασχολούνται με προβλήματα συμπεριφοράς, όπως separation anxiety κ.λπ. Ακόμα μετανιώνω που δεν έκανα εκπαίδευση στη Σάββυ εκεί, ναι, έστω και στα Τσέχικα! Αξίζει αξίζει αξίζει.
– Pet insurance / και καλοί και οικονομικοί κτηνίατροι. Πολύ βασικό κομμάτι φυσικά είναι το ιατρικό. Όταν φύγαμε για την Πράγα οδικώς η Σαββουλιτσα είχε μόλις στειρωθεί. Αν και τα ράμματά της ήταν εσωτερικά κάποια στιγμή άρχισε να πρήζεται ένα μέρος της τομής και έπρεπε να το δει κάποιος ASAP. Στην τηλεφωνική και ηλεκτρονική επικοινωνία μάς με τους εδώ κτηνιάτρους που της είχαν κάνει την επέμβαση μάς είπαν ότι αποκλείεται να έχει να κάνει με τα ράμματα. Κι όμως, ο οργανισμός της δεν μπορούσε να απορροφήσει το συγκεκριμένο υλικό και από εκείνη τη στιγμή και για 6 μήνες μετά η τομή κατά καιρούς πρηζόταν στην προσπάθεια του οργανισμού της να αποβάλει τα ράμματα.
Με αυτήν την αφορμή γνωρίσαμε τον αγαπημένο μας (μέχρι και σήμερα ο καλύτερος κτηνίατρος που έχουμε επισκεφτεί – γιατί έχουμε αλλάξει 5 στην Ελλάδα) Dr. Jiří Filip ή ο θείος Φιλιπ, όπως τον έλεγα εγώ. Ένας εξαιρετικός γιατρός και άνθρωπος, με λατρεία στις γάτες, και ένα ιγκουάνα στο ιατρείο του. Μάς βοήθησε, όχι μόνο με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και με το βασικό πρόβλημα της μικρής, τις αλλεργίες της. Πόσοι άλλοι Έλληνες κτηνίατροι επέμεναν σε εξετάσεις εξετάσεων για να βρούμε τι τρέχει με το σκυλί γιατί αποκλείεται να έχει αλλεργία σε όλα. Κι, όμως, η Σάββυ έχει επίσημα πλέον αλλεργία σε όλες τις πρωτεΐνες εκτός από τον σολωμό και στα χορτάρια παντός είδους.
Εκτός αυτού, όμως, είναι πολύ διαδεδομένη η pet insurance. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι τιμές δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Τα φάρμακα, η επίσκεψη και γενικά η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενός ζώου είναι εξαιρετικά οικονομική στην Πράγα. Σπάνια θα δεις αισθητικά ωραίο ιατρείο, αλλά σύντομα κατάλαβα ότι αυτό έχει να κάνει με την γενικότερη κουλτούρα των Pragians που δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία στο φαίνεσθαι αλλά μένουν στο είναι.
Συμπερασματικά, λοιπόν, αν με ρωτούσες αν θα ήταν καλή ιδέα να ταξιδέψεις με το κατοικίδιό σου στην Πράγα, η απάντηση είναι σίγουρα ναι! Θα σου έλεγα μάλιστα ότι η ζωή σε αυτήν την πόλη και οι κάτοικοί της μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα human-friendly, αλλα pet-friendly είναι ΣΙΓΟΥΡΑ! Αν υπάρχει κάτι που δεν έχω ίσως καλύψει και θα ήθελες να μάθεις, μη διστάσεις! Γράψε μου 🙂
