Greek Arcade Museum: Ταξίδι στον χρόνο ανάμεσα σε εκατοντάδες Arcade Games

Πρώτη φορά ανακάλυψα τη μαγεία αυτού του πολύχρωμου, φωτεινού κόσμου με τους έντονους ήχους, τα joysticks και τις κατάμαυρες καμπίνες τη δεκαετία του 90s, αρκετά μικρή, γύρω στα 5-6 μου χρόνια (ίσως και νωρίτερα). Ήταν η πρώτη φορά που ο μπαμπάς με πήρε μαζί του στο «Μπολερό». Δεν ήξερα τι εστί «Μπολερό». Ήξερα ότι είναι στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι και πηγαίνει ο πατέρας μου με τα φιλαράκια του για καφέ. Ρωτώντας τον τώρα, ανακαλύπτω ότι έτσι λεγόταν η καφετέρεια που πήγαινε και δίπλα ήταν ένα άλλο μαγαζί (αυτό που θυμάμαι). Αργότερα, η περιοχή μού συστήθηκε ως «Πασαρέλα» εκεί που θα κάναμε κοπάνες την πρώτη ώρα για καφέ, ραντεβουδάκια, τις πρώτες μπίρες και γέλια δυνατά με σχολικές παρέες.

Δυο μπιλιάρδα με καταπράσινη τσόχα, ένα ποδοσφαιράκι με κόκκινους (φυσικά!) παίκτες και μπλε, τρία-τέσσερα φλιπεράκια σε φανταχτερά χρώματα και μαύρες ξύλινες καμπίνες με pacman και άλλα παιχνίδια. Ένα κατοσταρικάκι έβαζες, αν θυμάμαι καλά, κι έπαιζες 2-3 παρτίδες. Οι ζωές χάνονταν εύκολα στην αρχή, σιγά-σιγά μεγάλωνε ο χρόνος που περνούσες σε κάθε παρτίδα. Θυμάμαι αχνά τα παιχνίδια που παίζαμε. Περισσότερο είναι αυτή η αίσθηση ενός σύντομου διαγαλαξιακού παιχνιδιού και οι ιδιαίτεροι ήχοι που έχουν μείνει χαραγμένοι στη μνήμη – ο ήχος του κέρματος που μπαίνει στη σχισμή, ο ήχος έναρξης του παιχνιδιού, ο ήχος που συντροφεύει το “GAME OVER”, ο ήχος της μεταλλικής μπάλας του φλίπερ που χτυπάει δεξιά κι αριστερά και το ελατήριο που διπλώνεται και τεντώνεται πετώντας τη μπάλα μακριά σε μία ακόμα προσπάθεια να πετύχεις high score, ο ήχος από τα πράσινα, κίτρινα και κόκκινα στρογγυλά κουμπιά στο keyboard της καμπίνας και το μεταλλικό joystick με την κόκκινη στρογγυλή λαβή…

Στον Προφήτη Ηλία, όταν συναντιόμαστε ακόμα καμιά φορά με την Ε. (ή τον πατέρα μου!) για μια παρτίδα μπιλιάρδο, κάνουμε πάντα μία στάση στο ποδοσφαιράκι ή στο φλιπεράκι με τον Έλβις.

Πού πήγαν, όμως, όλα εκείνα τα arcade games;

Βρέθηκα σε ένα στενό στο Παλαιό Φάληρο. Στην πόρτα ενός γκαράζ απέναντί μου στέκονταν ο Super Mario από τη μία και ο Sonic από την άλλη, δύο ηγετικές φυσιογνωμίες του κλασικού gaming. Φοράω τζιν, Vans κι ένα κοντό μπλε ηλεκτρίκ φούτερ. Νιώθω έτοιμη γι’ αυτό το ταξίδι. Με υποδέχεται η Σάρλοτ και μου εξηγεί εν συντομία πού βρίσκεται το καθετί στον χώρο. Παρατηρώ πως, πράγματι, το outfit μου ταιριάζει περίφημα με την ατμόσφαιρα. Στα αριστερά μου βλέπω παιχνίδια σε ψηλές καμπίνες, τα καθίσματά τους θυμίζουν μηχανοκίνητα της F1 ή μηχανές υψηλών κυβικών (εποχής 90s), NEON signs κοσμούν στους τοίχους με συνθήματα και motto που κάθε gamer (και μη) απολαμβάνει να διαβάζει ξανά και ξανά. Ξεχωρίζει το υπέροχο, φωτεινό logo του μουσείου ακριβώς στο κέντρο: “Greek Arcade Museum”. Η γραμματοσειρά δίνει pure arcade vibes. Το Ελληνικό Μουσείο Ηλεκτρονικών (Arcade) Παιχνιδιών με έχει ήδη κερδίσει!

Ο Ηλίας, πρωτεργάτης αυτού του σπουδαίου project, με χαιρετά από μέσα. Μιλάει στο τηλέφωνο. Αργότερα μαθαίνω ότι ετοιμάζεται να προσθέσει στη συλλογή κάποια ακόμα μοναδικά παιχνίδια με ωραίες καμπίνες. Σε λίγο αρχίζουμε να συζητάμε. Ενώ περνάμε μπροστά από κάθε παιχνίδι, στεκόμαστε για λίγο. Απολαμβάνω μία δόση ιστορικού gaming.

Τον ρωτάω πώς ξεκίνησε αυτή η συλλογή. Μου αναφέρει διάφορες αγοραστικές στιγμές, μεταξύ άλλων, όμως, συγκρατώ μία μαζική αγορά στο λιμάνι του Πειραιά

Η: Πήγα σε μία αποθήκη παλιάς ναυτιλιακής. Η αποθήκη ήταν γεμάτη με άχρηστα πράγματα, σε άθλια κατάσταση. Είχαν πολλά arcade που τα είχαν παλιά σε καράβια. Έτσι πήραμε τα πρώτα 26 και τα πήρα πολύ φθηνά, σαν να αγόραζα 5. Κι αυτά που πήρα δε δουλεύανε. Αν τύχει να δουλέψουν μερικά απ’ αυτά που αγοράζεις, είσαι τυχερός. Παίρνεις ένα ξύλινο κουτί που δεν ξέρεις αν έχει καν αξία. Δεν είχαμε και πού να τα βάλουμε. Οπότε με έναν φίλο αποφασίσαμε, τον Ιούνιο του ’22, να τα βάλουμε σ’ αυτόν τον χώρο. Είχε και εκείνος κάποια δικά του μηχανήματα και είπαμε να ερχόμαστε να παίζουμε μεταξύ μας. Γενικά τα περισσότερα μηχανήματα τα βρίσκουμε Καλλιθεά, Αιγάλεω, Περιστέρι και, τέλος, Πειραιά.

Ε: Και πώς ξεκινήσατε να διαμορφώνετε τον χώρο ως έχει;

Η: Πρώτα ήταν βαμμένος μπλε-κόκκινο. Αρχικά είπαμε να φτιάξουμε το πάτωμα. Μετά τις τουαλέτες. Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται ο χώρος. Έκανα μάλιστα και γενέθλια εδώ το ’23. Όσοι τον επισκέπτονταν άρχισαν, λοιπόν, να μας ρωτούν γιατί δεν τον ανοίγουμε στο κοινό. Έτσι ξεκίνησε η ιδέα… Εμείς αυτό που θέλουμε είναι να προσφέρουμε ένα ταξίδι στον χρόνο για τους παλιότερους και μία επαφή με την ιστορία στους νεότερους.

Μοιράζεται μαζί μου πόσο δύσκολο είναι νομοθετικά να στηρίξεις ένα τέτοιο εγχείρημα, ένα Μουσείο για Arcade Games. Μαθαίνω ότι μπορείς να έχεις για χρήση μηχανήματα που χρονολογούνται έως το 1993, λόγω πιστοποιήσεων που απαιτούνται για τη χρήση. Οπότε όλα τα μηχανήματα με ιστορική σημασία αποκλείονται. Μου περιγράφει το αφήγημα που έχουν χτίσει με τη βοήθεια της μουσειολόγου Μαριαλένας, μία ξενάγηση 25 λεπτών περίπου που προσφέρεται στο κοινό παράλληλα με τη διάδραση με τα παιχνίδια. Κάποιος μπορεί να έρθει εντελώς δωρεάν να απολαύσει αυτήν την ξενάγηση, χωρίς τη χρήση των παιχνιδιών.

Βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό που μου αναφέρει ως «το πρώτο παιχνίδι arcade στην ιστορία». Βλέπω τις υπόλοιπες παιχνιδομηχανές. Μου φαίνεται φοβερό το πώς μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα έχουμε φτάσει να μιλάμε για παιχνίδια VR και ΑΙ, πραγματικότητες που μάλλον δε θα μπορούσε να φανταστεί κανείς από όσους χτυπούσαν με δύναμη τα κουμπιά στα φλιπεράκια του Μακρίδη. Βλέπω την κλασική μαύρη κονσόλα της ATARI και θυμάμαι εκείνο το αγαπημένο παιχνίδι με τον δραπέτη/κλέφτη και τον αστυνόμο, που προσπαθούσες να πιάσεις τον κλέφτη με τη μαύρη κουκούλα και τα λεφτά στην πλάτη πηγαίνοντας πάνω-κάτω στις κίτρινες σκάλες ή μπαίνοντας σε ασανσέρ που σε άλλαζαν επίπεδο (ή μήπως ο παίκτης ήταν ο κλέφτης; Μου διαφεύγει. Το σημειώνω να το αναζητήσω στο YouTube). Το μαύρο joystick, με την απλότητά του μου φέρνει στον νου το μικρό κοριτσάκι κοντά 10 χρονών, που εκνευριζόταν όταν έχανε, μα συνέχιζε να παίζει ανάμεσα σε πολλά αγόρια και μεγαλύτερους άντρες. Τα παιχνίδια είναι, άλλωστε, για όλα μας.

To ATARI Pong, ένα φοβερό, απλό και κλασικό παιχνίδι είναι εδώ σε μία πολύ καλά διατηρημένη μορφή. Το συγκεκριμένο είναι του ’78. Ένα πολυταξιδεμένο μηχάνημα, όπως μου λέει ο Ηλίας, αφού έχει περάσει από Αμερική σε Καναδά και τελικά Ελλάδα. Συγκινούμαι όταν βλέπω το Space Invaders και, μάλιστα, καλούμαι να παίξω ξανά μία παρτίδα! Το παιχνίδι που χάρισε το όνομα στη λέξη «ουφάδικα», ίσως σου έχει έρθει ήδη στον νου. Πρόκειται για το κλασικό παιχνίδι, που το διαστημόπλοιο πηγαίνει δεξιά-αριστερά και πυροβολεί τα UFOs που έρχονται καταπάνω του.

Σύντομα έρχεται και η Ειρήνη και ξεκινούν οι πρώτες επίσημες φωτογραφίες, αλλά και οι πρώτες διπλές παρτίδες. Ενώ συνεχίζουμε να παίζουμε, περνώντας από το ένα παιχνίδι στο άλλο, ο Ηλίας συνεχίζει την αφήγηση…

Η: Ενώ μέχρι το ’78 η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι σχετικά αργή, αμέσως μετά ξεκινούν τα παιχνίδια και «σεληνιάζονται». Ξεκινώντας από το κλασικό «ούφο», το Space Invaders, αργό, με πολύ βασικά γραφικά, χωρίς χρώματα, μέσα σε λίγους μήνες έχουμε το ίδιο παιχνίδι, εξελιγμένο, με χρώματα. Μέχρι το ’81 θα έχουμε χρώματα, χαρακτήρες, story! Έχεις τον Super Mario! Αυξάνεται πολύ γρήγορα η ισχύς των επεξεργαστών. Και η εξέλιξη συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Έχουμε καλύτερα γραφικά, ήχο, ενέργειες των χαρακτήρων.

Μεταφερόμαστε σε μία σειρά sports games. Το ένα μηχάνημα δίπλα στο άλλο, τεχνολογία καλύτερη από το ένα στο άλλο, φανερές διαφορές με μικρή διαφορά στο έτος κατασκευής. Στα ποδοσφαιρικά παιχνίδια της SEGA τα «ξύλινα» γραφικά, όπως αναφέρει ο Ηλίας, γίνονται μία σχεδόν «τέλεια» εικόνα τα αμέσως απόμενα χρόνια.

Ενώ μαθαίνω ότι εδώ θα βρεις παιχνίδια που δεν είχαν έρθει ποτέ στην Ελλάδα, ο Ηλίας μου μιλλα για τις “Game Days” που σκέφτονται να καθιερώσουν και ενθουσιάζομαι…

Η: Σκεφτόμαστε να επιλέγουμε ουσιαστικά ένα παιχνίδι, για παράδειγμα το Double Dragon, το οποίο το έχουμε σε Arcade και σε άλλες κονσόλες ή το Shinobi σε 8 ή 9 διαφορετικές πλατφόρμες.

Από την ιστορική αναφορά στο Nitendo Virtual Boy μεταφερόμαστε στο SEGA Holosseum ένα φοβερά φουτουριστικό game, όπου οι παίκτες προβάλλονται ολογραμματικά από μία SONY τηλεόραση και έναν φακό, που αποτέλεσε το πρώτο 3-D Holographic Video Game χρονολογίας 1991. Αν και μου προκαλεί σχεδόν αμέσως ζαλάδα, δεν παύω να είμαι εντυπωσιασμένη από τη συγκεκριμένη τεχνολογία στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Όπως με ενημερώνει ο Ηλίας, μόνο 6 μηχανήματα έχουν επιβιώσει σε όλον τον κόσμο σύμφωνα με τις γραφές των συλλεκτών.

Ανεβαίνω στο SEGA RALLY. Ήρθε η ώρα για μία ακόμα κούρσα. Το απολαμβάνω πραγματικά. Παρατηρώ ότι τώρα που παίζω πια έχοντας δίπλωμα οδήγησης, η επίδοσή μου είναι εμφανώς καλύτερη. Όχι όμως αρκετά ώστε να γλυτώσα τα λάδια στους pixelized δρόμους της πίστας.

Ρωτάω τον Ηλία ποιο ήταν το πρώτο arcade game που θυμάται να παίζει και να λατρεύει…

Η: Το ποδοσφαιράκι που ήταν τραπεζάκι ήταν η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή, το Tehkan World Cup. Θα σου πω, όμως, και ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια στην ιστορία, το Double Dragon. Ξέρεις πώς το κρίνω; Όταν φτιάχνουμε ένα μηχάνημα και δοκιμάζουμε πλακέτα, κ.λπ. επιλέγω πάντα το Double Dragon για πρώτη δοκιμή.

Ε: Από τη νομική, όμως, πώς έφτασες εδώ;

Η: Τα παιχνίδια ήταν πολύ πριν τη νομική. Η αγάπη συνεχίστηκε και αφότου ξεκίνησε η δουλειά. Στη συνέχεια, βλέποντας τον μάστορα να επισκευάζει τις συσκευές που συλλέγαμε, άρχισα κι εγώ να μαθαίνω και ασχολήθηκα περαιτέρω. Τα Arcades είναι γενικά απλές συσκευές. Τρία components: τροφοδοσία, πλακέτα παιχνιδιού, display – monitor, οθόνη. Τα περισσότερα ακόμη τα βρίσκεις. Τις αυθεντικές πλακέτες τις βρίσκεις, αλλά πλέον δύσκολα.

Παίξαμε για καμία ώρα ακόμη. Γελάσαμε, φωνάξαμε, φωτογραφίσαμε και φωτογραφηθήκαμε, λατρέψαμε αυτό το ταξίδι στον χρόνο από κάθε άποψη. Εύχομαι σύντομα αυτό το υπέροχο εγχείρημα να μεγαλώσει και παιδιά και μεγάλοι, έμπειροι arcade gamers και μη, να έχουν την ευκαιρία να επισκέπτονται το Greek Arcade Museum σε έναν μεγάλο και ανοιχτό χώρο με εκατοντάδες παιχνίδια, κερδίζοντας γνώση και φυσικά μία μοναδική fun εμπειρία.

Σε αυτόν τον 80s-style χώρο με χωρητικότητα 200 τ.μ. και όριο ταυτόχρονης επίσκεψης τα 30 άτομα (για μία πολύ άνετη εμπειρία), μπορείς πολύ εύκολα να κλείσεις online την επίσκεψή σου εδώ και να πάρεις θέση πίσω από την αγαπημένη σου καμπίνα. Και να είσαι σίγουρος/-η πως η Μαριαλένα, ο Παναγιώτης και η Σάρλοτ θα σε υποδεχθούν με θέρμη για μία ξενάγηση, που σίγουρα θα σου μείνει αξέχαστη.

Έτοιμοι;

Φωτογραφίες: Ειρήνη Φεγγουδάκη

(όσες είναι σε… όχι και τόσο καλή ανάλυση, μαντέψτε, είναι δικές μου!)

Greek Arcade Museum

Greek Arcade Museum

Παρακαλούμε αφήστε αυτό το πεδίο κενό

Εγγραφείτε στο newsletter του ART.harbour

Διεύθυνση Email *

Δεν στέλνουμε spam! Διαβάστε την πολιτική απορρήτου μας για περισσότερες λεπτομέρειες.

Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο ενημερωτικό μας δελτίο!