Έχει περάσει παραπάνω από μήνας κι εγώ συνεχίζω να σκέφτομαι Εκείνη την παράσταση. Θυμάμαι τον εαυτό μου να βγαίνει από το θέατρο Σταθμός με δάκρυα στα μάτια κι ένα βάρος στην καρδιά. Διαπραγματεύομαι το ίδιο θέμα στη δική μου ζωή, ενώ καταγράφω τις σκέψεις, τις συνειδητοποιήσεις, σημεία από την έρευνά μου στις ρίζες, αποδείξεις μιας ζωής ευτυχισμένης των προηγούμενων...
Αν είστε κι εσείς από εκείνους που ονειρεύονται νησιά μέσα στο καταχείμωνο, οι “Κυκλάδες” της Βίλιας Χατζοπούλου θα σας ταξιδέψουν από τις γκρίζες πόλεις στο λευκό και το θαλασσί, το τραχύ του βράχου και το καφέ της στεριάς. Και ο αέρας συνεχώς θα αλλάζει διαθέσεις, δημιουργώντας το ξεχωριστό μυστήριο αυτού του νησιωτικού συμπλέγματος. Σε αυτό το ταξίδι θα επιβιβαστούμε...
Κυριακή απόγευμα, τέλος Νοέμβρη. Ο καιρός έχει αρχίσει (επιτέλους) να θυμίζει χειμώνα. Είναι λες και το κρύο παρακαλά για θέατρο. Λίγο πριν μπει, λοιπόν, ο χειμώνας επίσημα, τα βήματά μας μας οδηγούν στο BIOS. Ένας industrial χώρος, κάπως σκοτεινός, με έντονη ενέργεια και πολλές επιγραφές τύπου neon. Τα σήματα της Ολυμπιακής και της AEROLFLOT μού θυμίζουν όλα τα ταξίδια...
Δυσκολεύομαι πολύ να συγκεντρωθώ. Όλα όσα συμβαίνουν, μου συμβαίνουν, μας συμβαίνουν, κάνουν την επιθυμία μου να χαθώ στα βιβλία ανικανοποίητη. Η αδυναμία συγκέντρωσης ισοδυναμεί με αύξηση των σκέψεων και συνεπώς ένταση του χάους που επικρατεί στο κεφάλι μου. Αντιστέκομαι σε αυτό και προχωρώ προς τη βιβλιοθήκη μου. Ανάμεσα στα τόσα αδιάβαστα βιβλία στέκομαι στο σημείο με τα θεατρικά έργα....
Όταν πήρα στα χέρια μου πρώτη φορά το Το παράδοξο μονοπάτι προς το νόημα της ζωής σκέφτηκα, τι παράδοξο εξώφυλλο! Αναρωτήθηκα για μια στιγμή πώς διαβάζεται άραγε σωστά. Σύντομα κατάλαβα ότι, όπως ακριβώς και η ζωή πολλές φορές μάς φέρνει σε παράδοξες στιγμές, σε συνθήκες αμφιβολίας, απορίας και αναζήτησης, έτσι κι αυτό το βιβλίο θα φέρει παράδοξα πράγματα μαζί του. Αυτές οι...
Σήμερα είμαι διπλά χαρούμενη για αυτό το project που θα σας παρουσιάσω, γιατί δεν πρόκειται απλώς για Τέχνη, πρόκειται για μία συγκεκριμένη μορφή Τέχνης που για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία. Το Λιμάνι των Τεχνών φιλοξενεί το Mural.gr. Συνέχισε να διαβάζεις, θα κάνουμε ένα φοβερό ταξίδι σήμερα παρέα…
Στο σπίτι μας, θυμάμαι, ήταν πάντα κάπως αυστηρά τα πράγματα σε σχέση με...
Έχω μόλις δει την παράσταση 9.25 στο θέατρο ΡΟΕΣ, από μία αγαπημένη μου χορο-θεατρική ομάδα, κι όμΩς κινείται. Έχω ολοκληρώσει το άρθρο μου για την παράσταση και η ένταση είναι εδώ, στο στομάχι, στο σώμα μου, στο κεφάλι μου (σίγουρα στον νου!) όπως ακριβώς σε κάθε λεπτό που πέρασα στο θέατρο ΡΟΕΣ. Κλείνω το άρθρο με το παρακάτω: Με πιάνει...
"...εύκολα επιλέγω (να εκτυπώσω) την ειλικρίνεια —αρχικά προς τον ίδιο μας τον εαυτό και στη συνέχεια προς τους άλλους— και τη δια βίου μάθηση.
Το πρώτο θα ήταν μία τεράστια διαυγής σφαίρα. Το δεύτερο μάλλον ένα ανοιχτό μυαλό, όπως αυτό το φαντάζεται ο καθένας."
Τη γνώρισα μέσω Instagram (όπως πολλούς ανθρώπους με τους οποίους έχω, αλήθεια, απρόσμενα συνδεθεί τελευταία). Από εκείνη...
"Όταν ακούω ή διαβάζω κάτι που με κάνει να νιώθω έντονα συναισθήματα πιάνω ό,τι βρω μπροστά μου και ξεκινάω. Τραγούδια, ποιήματα και απλοί διάλογοι είναι τα βασικά..." Ρώτησέ με τι σχέση έχω με την καλλιγραφία και θα σου απαντήσω άμεσα "καμία απολύτως"... Από την άλλη, με λίγη σκέψη, αναρωτιέμαι μήπως τελικά ο γραφικός χαρακτήρας καθενός μας είναι εξ ορισμού "καλλιγραφία".
Θυμάμαι...
"...(my first project) was a piece for a student magazine; the piece later got reused as a record sleeve for the band Dance Gavin Dance." One year ago, when a friend introduced me to Domestika platform I was a. THRILLED with this vast ocean of talented people who were open to sharing their knowledge and experience with the world. First...
