Πάντα πίστευα ότι η γλυπτική είναι μία από τις πιο συγκινητικές τέχνες. Σε αυτό βοήθησαν πολύ τα γλυπτά που συνάντησα κατά καιρούς στα ταξίδια μου σε διάφορες χώρες του κόσμου. Υπάρχουν, όμως, πέντε γλυπτά με μοναδικές ιστορίες δημιουργίας τους που σίγουρα θα σε συγκινήσουν όσο εμένα.
Αν και έχω καταφέρει να δω από κοντά και να αγγίξω μόνο αυτό που βρίσκεται στο Βέλγιο, έξω από τον Cathedral of Our Lady στο Antwerp, ελπίζω σίγουρα να μου δοθεί η ευκαιρία να βρεθώ πλάι και στα υπόλοιπα…
1. Love
https://www.instagram.com/p/B3kiIUnh2Km/
Τι αριστούργημα έφτιαξε αυτός ο άνθρωπος! Ο Alexander Milov σχεδίασε ένα υπέροχο και μοναδικό άγαλμα και μάλλον τον ορισμό των σύγχρονων σχέσεων. Πρώτη φορά φιλοξενήθηκε στο φεστιβάλ Burning Man στη Νεβάδα και φυσικά αγαπήθηκε όσο τίποτα. Κανείς μπορεί να δει τόσα πολλά πίσω από αυτές τις συρμάτινες φιγούρες και τα παιδιά που κρύβονται μέσα τους και προσπαθούν να αγγιχτούν.
Όπως δήλωσε ο καλλιτέχνης στη σελίδα του, εμπνεύστηκε από την καθημερινότητα των σχέσεων. Ένας άντρας και μια γυναίκα η φύση των οποίων προσπαθεί να εκφραστεί μέσα από τις προσωπικές τους φυλακές. Όσο σκοτεινιάζει οι παιδικές φιγούρες αρχίζουν να λάμπουν. Το φώς αυτό, όπως αναφέρει, είναι σύμβολο της αγνότητας, της ειλικρίνειας, αυτό που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και αυτό που τελικά τους δίνει μία ευκαιρία μέσα στο σκοτάδι.
2. Expansion, Νέα Υόρκη
Αυτό το μαγικό άγαλμα, δημιουργίας Paige Bradley, βρίσκεται στη Νέα Υόρκη. Expansion σημαίνει επέκταση, διεύρυνση. Ο καλλιτέχνης θέλησε να αποτυπώσει τη λαμπρότητα που έχουμε μέσα μας θαμμένη και περιορισμένη από τα πρέπει, τις προσδοκίες των άλλων και της παρεξηγήσεις.
Ο ίδιος, όπως δηλώνει στη σελίδα του, κουρασμένος από τις “μεγάλες προσδοκίες” για τους άλλους και τις απογοητεύσεις έπιασε ένα άγαλμα μιας γυναίκας σε στάση διαλογισμού και το έσπασε στο πάτωμα. Τότε ακριβώς, το άγαλμα βρήκε την ουσία της δημιουργίας του. Ένωσε τα κομμάτια, τους έδωσε ένα εσωτερικό φως και όπως λέει ο ίδιος το ώθησε προς την ελευθερία.
3. Hachiko Statue, Ιαπωνία
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γνωρίζεις την ιστορία του Hachiko, αυτού του πανέξυπνου και τρυφερού σκύλου ακίτα και τη μοναδική σχέση του με τον καθηγητή Ueno. Από μία φάρμα στην Ιαπωνία ο Hachiko βρήκε την αγάπη στην αγκαλιά του καθηγητή στο Τόκυο, τον οποίο περίμενε κάθε μέρα να επιστρέψει στον σταθμό του τρένου από το Πανεπιστήμιο. Μία μέρα ο καθηγητής σταμάτησε να εμφανίζεται, γιατί πέθανε αναπάντεχα εν ώρα εργασίας. Ο σκυλάκος, όμως, συνέχισε να τον περιμένει στο ίδιο σημείο για 9 ολόκληρα χρόνια, ώσπου πέθανε και αυτός. Οι δύο αγαπημένοι φίλοι θάφτηκαν στο ίδιο σημείο.
Το όνομα αυτού του πιστού φίλου, ενσωματώθηκε στην ιαπωνική κουλτούρα ως σύμβολο πίστης και αφοσίωσης. Και φυσικά ένα άγαλμα στήθηκε προς τιμήν του.
4. Ali and Nino, 2010, Γεωργία
https://www.instagram.com/p/ByubXWeH_0a
Αυτό το ΥΠΕΡΟΧΟ ζευγάρι φιγούρων βρίσκεται στην περιοχή Μπατούμι της Γεωργίας και είναι δημιούργημα της Tamara Kvesitadze.
Ένας άντρας και μία γυναίκα, κάθε απόγευμα στις 7, συναντιούνται, ενώνονται για μια στιγμούλα και ύστερα ακολουθούν ξεχωριστούς δρόμους. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τη νουβέλα του ’37, Ali and Nino, δύο ανθρώπων, δύο εραστών που δεν μπόρεσαν να είναι μαζί λόγω των διαφορετικών τους θρησκευτικών πεποιθήσεων και του πολέμου που ξέσπασε. Κάτι σαν Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Ο Ali, ένας μουσουλμάνος από το Αζερμπαϊτζάν, ερωτεύτηκε την Γεωργιανή χριστιανή πριγκίπισσα, Nino. Ο Ali σκοτώνεται και η Nino μένει πίσω δυστυχισμένη.
5. Οι Nello & Patrasche, Βέλγιο
Και φτάσαμε στο τελευταίο και τόσο μα τόσο συγκινητικό. Δημιουργός του ο Batist Vermeulen (‘Tist’). Ακριβώς έξω από τον κεντρικό Καθεδρικό Ναό της Παναγίας, Cathedral of Our Lady, στο Antwerp του Βελγίου, βρίσκεται αυτό το εκπληκτικό άγαλμα που και χωρίς να γνωρίζεις την ιστορία του σε συγκινεί. Περίμενε, λοιπόν, να την ακούσεις κιόλας.
Είναι η μικρή ιστορία του Nello & του αγαπημένου του σκυλάκου, του Patrasche. Μία από τις πιο γνωστές ιστορίες του 19ου αιώνα. Πρόκειται για τους χαρακτήρες της νουβέλας του 1872 με τίτλο A Dog of Flanders. Ο συγκεκριμένος ναός, καθώς και πολλοί πίνακες του Rubens παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Ο μικρός βρίσκει μαζί με τον παππού του ένα αδέσποτο και πληγωμένο σκυλάκι, το φροντίζουν και οι δύο γίνονται αχώριστοι. Μετά από πολλές κακουχίες και φτώχεια ο παππούς του Nello πεθαίνει. Παραμονή Χριστουγέννων το μικρό αγόρι βρίσκει καταφύγιο στον ναό, και ο σκυλάκος του, Patrasche, τον συνοδεύει και ξαπλώνουν παρέα. Εξαντλημένοι και οι δυο από τις κακουχίες, την πείνα και το κρύο πεθαίνουν αγκαλιά την ίδια νύχτα.
Υπάρχει κάποιο γλυπτό που θέλεις πολύ να επισκεφθείς λόγω της ιστορίας του; Γράψε μας εδώ!
Ποιο γλυπτό να πρωτοξεχωρίσω ; Είναι όλα τόσο υποβλητικά κι εκφραστικά ! Θα περιοριστώ ωστόσο σε δύο.
Το Love αποκαλύπτει το πώς οι πανοπλίες που φοράμε στην καθημερινή πάλη της σύγχρονης ζωής απομονώνουν τον άνθρωπο από το περιβάλλον και τους γύρω του. Αποτελεί μια ακριβή απεικόνιση των μεταλλαγμένων από την κοινωνία, ανθρώπινων μορφών καθώς η γνήσια ανθρώπινη φύση αλλοιώνεται καθημερινά από εξωγενείς παράγοντες.
Ωστόσο η ευαίσθητη καλλιτεχνική ματιά μπορεί να διακρίνει βαθιά μέσα μας ό,τι έχει απομείνει από το παιδί που υπήρξαμε κάποτε. Το παιδί που ανοίγεται στον κόσμο γεμάτο περιέργεια, προσδοκίες και όνειρα. Το παιδί που λάμπει με την αγνότητα, την αθωότητα και την ειλικρίνειά του. Αυτό το παιδί οφείλει ν’ αναζητήσει ο καθένας μέσα του, για να αποκατασταθεί η επικοινωνία μας με τους άλλους.
Το γλυπτό με τίτλο Statue of love αφηγείται πολύ παραστατικά ,μέσω της κίνησης, τη συγκινητική ιστορία αγάπης του Άλι από το Αζερμπαϊτζάν και της Νίνο από τη Γεωργία, η οποία δεν ευδοκίμησε λόγω του πολέμου.
Θα μπορούσε όμως να είναι η ιστορία πολλών σύγχρονων ζευγαριών που τελείωσε άδοξα λόγω ενός διαφορετικού πολέμου όπου πρωταγωνιστούν ο ατομισμός, η ανταγωνιστικότητα, η επιπολαιότητα και η αδιαφορία. Οι παράλληλες πορείες συναντιούνται μόνο για μια στιγμή κατά την οποία οι δύο μορφές διαπερνούν η μία την άλλη, χάρη στην έμπνευση και τη δεξιοτεχνία της γλύπτριας. Όμως παρά την απόλυτη συμβατότητα που τους επιτρέπει να γίνουν ένα, χωρίζουν και συνεχίζουν τις παράλληλες πορείες τους.
Ευφυής και πρωτότυπη σύλληψη που ξετυλίγεται αβίαστα μπροστά στα μάτια μας ωθώντας μας να την κάνουμε πραγματικότητα και να παρατείνουμε τη στιγμή της ένωσης όσο περισσότερο μπορούμε. Πρώτα όμως πρέπει να απαλλαγούμε απ’ όλα όσα μας χωρίζουν…
Τα δύο γλυπτά που ξεχώρισα αλληλοσυμπληρώνονται υψώνοντας τις φωνές τους σε μια κραυγή που μας καλεί να προσεγγίσουμε πιο ουσιαστικά τους άλλους .
Εύχομαι το Artharbour να μας επιφυλάξει κι άλλες τέτοιες ευχάριστες εκπλήξεις το 2020. Καλή και δημιουργική χρονιά, Ελίζα !!
Τι υπέροχες σκέψεις! Πράγματι, είναι κι εμένα από τα πολύ αγαπημένα μου. “η ευαίσθητη καλλιτεχνική ματιά μπορεί να διακρίνει βαθιά μέσα μας ό,τι έχει απομείνει από το παιδί που υπήρξαμε κάποτε”, κρατώ αυτήν την πρόταση για το υπόλοιπο της ημέρας! Συμφωνώ απόλυτα 🙂
Ελίζα