Και ενώ τελείωνα μετά κόπων και βασάνων – ομολογουμένως κάπως υπερβολική δήλωση, αλλά κυρίως λόγω προσδοκιών – το The Night Eats the World ήλπιζα ότι το Cargo θα αποτέλεσει την αποζημείωση που περίμενα για να λήξει αυτή η νύχτα-zombie tribute. Ακόμα και αν εξελίχθηκε σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που περίμενα, η δεύτερη αυτή φρέσκια ζομποταινία από την Αυστραλία έκλεισε τουλάχιστον ικανοποιητικά το προχθεσινό μου βράδυ. Πάμε, λοιπόν, να μιλήσουμε για το Cargo!
Hμέρα 13η: Cargo, Ben Howling, Yolanda Ramke ~ 2018
Μεταμεσονύκτια προβολή
Έχοντας στο ενεργητικό τους ελάχιστες ταινίες, οι Ben Howling & Yolanda Ramke έγιναν κυρίως γνωστοί μέσα από το μικρού μήκους φιλμάκι με τον τίτλο Cargo που αποτέλεσε ένα από τα φιναλίστ φιλμ στο φεστιβάλ Κινηματογράφου Tropfest της Αυστραλίας. Σε παραγωγή Ben Howling, Yolanda Ramke, Marcus Newman & Daniel Foeldes, σκηνοθεσία των δύο πρώτων και συγγραφή της Yolanda Ramke το έργο κατάφερε μέσα σε 7λ να αποσπάσει φοβέρες κριτικές, κυρίως για τον φοβερό συμβολισμό του και την τοποθεσία των γυρισμάτων. Τέσσερα χρόνια μετά, το 2017, οι δημιουργοί του Cargo αποφασίζουν να κάνουν το μεγάλο βήμα και με τη συμβολή Αμερικάνικων εταιρειών παραγωγής γεννιέται το Cargo full length. Η ταινία για την οποία θα μιλήσουμε επίσημα βγήκε στις αίθουσες της Αυστραλίας στις 17 Μαΐου 2018.
ΠΛΟΚΗ
Σε ένα υποθετικό σενάριο post-apocalyptic world, η Αυστραλία κατακλύζεται από ζόμπια, ενώ οι ελάχιστοι επιζήσαντες προσπαθούν να επιβιώσουν. Η ιστορία εστιάζει στην πορεία του Andy (Martin Freeman) να σώσει την μονάκριβη κόρη του. Ένα ζευγάρι με τη μικρή κόρη τους μένουν στο πλωτό σπίτι τους διασχίζοντας τον ποταμό Murray στη Νότια Αυστραλία. Οι προμήθειες τελειώνουν, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος έχει υποκύψει στην επιδημεία που έχει ξεσπάσει έχοντας μετατρέψει τους πάντες σε ζόμπι. Κάθε ένας που μολύνεται έχει μόλις 48ω πριν μετατραπεί σε ένα σαρκοφάγο αργοκίνητο ζόμπι. Όταν η μητέρα υποκύπτει, και ο πατέρας μολύνεται, ο τελευταίος προσπαθεί πάση θυσία να σώσει τη μικρή του κορη Rosie (Lily Anne McPherson-Dobbins). Όταν έρχεται στον δρόμο του η μικρή ιθαγενής (Aboriginal) Thoomi (Simone Landers) που προσπαθεί από τη μεριά της να σώσει τον πατέρα της όλα αλλάζουν.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ & TRIVIA
Εδώ μιλάμε για μία ακόμη ταινία που πλασαρίστηκε ως ζομποταινία χωρίς να αποτελεί μία κλασική ταινία apocalypse. Ναι, εκτυλίσσεται σε post-apocalyptic σκηνικό. Ναι, έχει δαγκώματα, μολύνσεις, και αδηφάγα ζόμπια. Ναι, το survival mode είναι στο ΟΝ. Όμως, σενάριο, σκηνοθεσία, χαρακτήρες συντελούν στη διαμόρφωση μίας ανθρωποκεντρικής ταινίας με κοινωνιολογική και ανθρωπολογική ερμηνεία πολύ πέρα από ένα zombie film.
Ξεκινώντας από τα πιο πρακτικά, που σχεδόν καλύψθηκαν στην εισαγωγή, η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μικρού μήκους φιλμάκι των Ben Howling & Yolanda Ramke με περισσότερα από 15.000.000 views πλέον. Το 2013 Cargo εξιστορεί μέσα σε 7λ τη σύντομη πορεία ενός πατέρα που έχει μολυνθεί από τον ζομποϊό και πασχίζει να μεταφέρει με κάθε τρόπο την κόρη του σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Παραγωγής Netflix, με σχετικά χαμηλό μπάτζετ, και όμως το φιλμ καταφέρνει να αγγίξει και να συγκινήσει, όχι μόνο μέσω της σχέσης πατέρα-παιδιού, αλλά και μέσω των συμβολισμών και των απίθανων άγριων τοπίων της Νοτίου Αυστραλίας. Πρόκειται μάλιστα για το πρώτο αυστραλιανό φιλμ της Netflix.
The landscape is a key player in our ‘outbreak’ scenario, its harsh and unforgiving nature throws up countless obstacles for our protagonists, whilst at the same time offering protection and a means to survive.
Yolanda Ramke
Εστιάζοντας λίγο ακόμη στη δημιουργία της ταινίας, πέρα από το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας, αξίζει να μιλήσουμε για τον μάστερ κινηματογραφιστή Geoffrey Simpson, υπεύθυνο για τις ταινίες Shine, The Navigator, Fried Green Tomatoes, οποίος έβαλε το χεράκι του στο Cargo 2018.
Αν περιμένεις μία μοναδική bloody gore zombie movie, το Cargo δεν είναι αυτή. Κάθε άλλο, για χαρακτηρισμένη ζομποταινία, ελάχιστη είναι η αιματοχυσία, αλλά και οι επιθέσεις ζομπιών, οι οποίες είναι μάλλον ανύπαρκτες. Σε αντίθεση με το αμέσως προηγούμενο ζομποθρίλερ – τουλάχιστον έτσι παρουσιάστηκε – The Night Eats the World, το Cargo δεν πλασάρει τον εαυτό του ως σούπερ θρίλερ, αλλά αντιθέτως εστιάζει αμέσως στους χαρακτήρες και την ανάπτυξή τους κατά τη διάρκεια της ταινίας.
Πόσα ξέρεις για τις ΖΟΜΠΟΤΑΙΝΙΕΣ;
Κάνε το #QUIZ εδώ!
Η πλοκή είναι εξαιρετικά πετυχημένη, κατά τη γνώμη μου, καθώς εστιάζει στην περιπέτεια και τον αγώνα δρόμου/ζωής ενός συγκεκριμένου ανθρώπου – του Andy – κάτι που εξηγείται εξαρχής. Η ταινία ξεκινά με τον κεντρικό ήρωα και τελειώνει με αυτόν. Ο σκοπός της δεν είναι η παρουσίαση μίας ακόμη ζομποπεριπέτειας και ενός ακόμα post-apocalyptic σκηνικού, αλλά η εστίαση στη σχέση γονιού και παιδιού, στην αγάπη και την ανάγκη για επιβίωση όχι προσωπική, αλλά του άλλου. Σε έναν κόσμο που κατακλύζεται από τον θάνατο η γλυκιά Rosie είναι η ελπίδα, είναι το μέλλον και πρέπει να κρατηθεί ζωντανή με κάθε τίμημα.
Αν και ούτε εδώ μαθαίνουμε ιδιαίτερες λεπτομέρειες για το παρελθόν του πρωταγωνιστή ή την ιστορία της επιδημίας, γνωρίζουμε τον ήρωά μας μέσα από τη στάση του, τις πράξεις του, συμπάσχουμε, νιώθουμε την αγωνία του και αποφασίζουμε μαζί του, ενώ τον ακολουθούμε στην απελπισμένη του έκκληση για βοήθεια.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, το έργο θέτει το ζήτημα των ιθαγενών της Αυστραλίας, τον σεβασμό στη ζωή και την παράδοση, την καταπάτηση των δικαιωμάτων των Αβορίγινων και τον εξευτελισμό της κουλτούρας και του πολιτισμικού είναι των αυτόχθονων κατοίκων της ηπειρωτικής χώρας. Ο κόσμος τους καταστρέφεται, η γαλήνη τους διαταράσσεται, η προσπάθειά τους να διαφυλάξουν την παράδοση, την αυτονομία τους, την αξιοπρέπεια και την ίδια τους τη ζωή συμβολίζεται από την τελετή εκτέλεσης των μολυσμένων ξένων σωμάτων.
Σχετικά με το καστ, ο προσωπικά αγαπητός μου Martin Freeman δίνει μια πολύ ιδιαίτερη ερμηνεία στον ρόλο του απελπισμένου πατέρα· με συγκινητικό και ρεαλιστικό τρόπο παρουσιάζει την πορεία του με μοναδικό στόχο τη σωτηρία της κόρης του. Ένα μεγάλο ατού φαίνεται να είναι η επαφή του με τις δύο νεαρές πρωταγωνίστριες, τόσο το μωρό, Rosie, αλλά και τη μεγαλύτερη Thoomi. H Ramke μάλιστα τον αναγνώρισε ως co-director και captain του καστ, καθώς βοήθησε πολύ τις μικρές συμπρωταγωνίστριές του στους ρόλους τους και στο στήσιμό τους στις σκηνές.
Ένας ακόμη αγαπημένος χαρακτήρας είναι αυτός της νεαρής Thoomi που παίζεται από τη Simone Landers. Η Simone δεν είχε καμία υποκριτική εμπειριά, ενώ δεκάδες παιδιά ήταν υποψήφια για τον ρόλο, η συγκεκριμένη νεαρή κοπέλα ξετρέλανε τους πάντες όχι μόνο με το ταλέντο της, αλλά και με την ευγένειά της, το χαμόγελό της και τα όμορφα μάτια με το έντονο βλέμμα που όπως ανέφερε η Ramke σε μαγνητίζει και σε κατακλύζει με αυτό που η ίδια έχει να σου πει. Η νεαρή ηθοποιός μεταφέρθηκε στην Αυστραλία για τα γυρίσματα της ταινίας, ενώ έκανε μαθήματα με ιθαγενείς καλλιτέχνες για να μάθει την τοπική διάλεκτο για τον ρόλο της ως Thoomi.
Γιατί να τη δεις;
Για την τελική σκηνή πατέρα – κόρης και Thoomi. Προσπάθησα πολύ για να μην αναφέρω τίποτα σχετικό με την τελική αυτή σκηνή, που ουσιαστικά αποτελεί το πιο innovative κομμάτι ολόκληρου του έργου. Ένα συγκλονιστικό κλείσιμο που συνδυάζει δραματικά τον τρόμο μιας zombie-movie με τη μοναδική και ιδανική σχέση παιδιού και γονιού, κηδεμόνα και προστατευόμενου.
 να σώσει την μονάκριβη κόρη του σε ένα post apocalyptic σκηνικό. Γράφει η Ελίζα Σουφλή.){kind=link}