Ημέρα 2η: About Time, Richard Curtis ~ 2013
Μεσημεριανή προβολή
Από το Four Weddings and a Funeral (1994) στο Notting Hill (1999) και το Love Actually (2003) και από ‘κει στο About Time (2013), o Richart Curtis για άλλη μια φορά δημιουργεί ένα Ρομάντζο φαντασίας μέσα από μία ιστορία που συγκινεί, μα κυρίως προβληματίζει.
Σ’ αυτήν την ιστορία ο κεντρικός άξονας δεν είναι οι πρωταγωνιστές, δεν είναι το ρομάντζο, δεν είναι ο φτερωτός θεός Έρωτας που χτυπάει κατά κούτελα, αλλά ο χρόνος. Ο χρόνος είναι πολύτιμος, ακόμα κι όταν μπορείς να τον κερδίσεις.
ΠΛΟΚΗ
Ο νεαρός Tim (Domhnall Gleeson) ζει σε μία επαρχία της Αγγλίας με τους γονείς και την αδερφή του (Lydia Wilson). Σε αντίθεση με εκείνη, ο Tim είναι εσωστρεφής, αντικοινωνικός, κάπως γκαφατζής χωρίς ίχνος αυτοπεποίθησης. Στα 21 του, ο πατέρας του τον καλεί στο γραφείο του για να του αποκαλύψει ένα μεγάλο μυστικό.
Οι άντρες της οικογένειας είχαν ανέκαθεν την ικανότητα να ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο και να ξαναγράφουν την ιστορία τους. Αρκεί ένας σκοτεινός χώρος, καλά σφαλισμένα μάτια, γροθιές και συγκέντρωση σε εκείνη ακριβώς την στιγμή που θέλεις να επιστρέψεις. Όταν στα 21 σου σού αποκαλύπτεται μία τόσο σημαντική ιδιότητα του εαυτού σου σίγουρα η ζωή σου αλλάζει ριζικά.
Λάθος κινήσεις, λάθος λόγια, λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, όλα αλλάζουν και γίνονται σωστά με ένα απλό κλείσιμο των ματιών. Η γέννηση επιδρά ακόμα και στον θάνατο.
Ο Tim τα δίνει όλα για την αγάπη. Αυτήν προσπαθεί να βρει αυτήν προσπαθεί να κρατήσει στην ζωή του πάση θυσία.
Τι χρειάζεται να κάνει για να κερδίσει την καρδιά της Mary (Rachel MacAdams);
Πόση προσοχή χρειάζεται η αλλαγή μιας λεπτομέρειας του παρελθόντος;
Μια τόση δα λεπτομέρεια μπορεί να αλλάξει τα πιο κρίσιμα γεγονότα του παρόντος. Αυτά που δεν θα άλλαζε κανείς επουδενί. Έτσι εκτυλίσσεται η ιστορία της ζωής του Tim μέσα από την προσπάθειά του να κερδίσει τον χρόνο ή μάλλον καλύτερα τον καιρό που πέρασε, γράφοντας ξανά και ξανά την ιστορία του αναζητώντας την τελειότητα των στιγμών.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ & Trivia
Από τις εξέχουσες μορφές του καστ είναι φυσικά ο Bill Nighy στον ρόλο του πατέρα, η Lindsay Duncan στον ρόλο της μητέρας, ενώ μία ολιγόλεπτη εμφάνιση κάνει και ο γνωστός και ως θείος Vernon Dursley στις ταινίες Harry Potter, Richard Griffiths, κλείνοντας την αυλαία με το About Time, καθώς έφυγε από την ζωή την ίδια χρονιά. Αν και δε θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για εξαιρετικές ερμηνείες, αν εξαιρέσεις τον αγαπημένο Bill Nighy, που είναι πάντοτε μοναδικός, η ταινία αποτελεί ομολογουμένως μία ταινία που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς σε χαλαρή ατμόσφαιρα.
Η χημεία μεταξύ της Rachel MacAdams και του Domhnall Gleeson δε θα χαρακτηριζόταν ιδανική, μάλιστα αρχικά η Zoey Deschanel είχε επιλεχθεί για τον ρόλο της Mary, αλλά εγκατέλειψε την ταινία λόγω διαφωνιών.
Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση το μήνυμα που περνάει η ταινία μέσα από το φανταστικό θέμα της: ο χρόνος και το παρελθόν είναι τόσο έντονο που έχει ως αποτέλεσμα να μην εστιάζει κανείς ιδιαίτερα στις ερμηνείες όσο στην ατμόσφαιρα και στην απορία που γεννάται όσο ξετυλίγεται η πλοκή.
Το τελικό συμπέρασμα έρχεται μάλλον μετά από τα 123 λεπτά της ώρας που διαρκεί η ταινία. Μερικές στιγμές θέλεις να τις ξαναζείς για πάντα, για άλλες πάλι μια μόνο φορά είναι αρκετή. Τίποτα δεν αλλάζει στο πριν χωρίς συνέπειες στο τώρα. Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι από το παρελθόν σου δεχόμενος την πιθανότητα με αυτήν την μικρή αλλαγή να άλλαζε ολόκληρο το παρόν σου θα έπαιρνες αυτό το ρίσκο; Θα προτιμούσες να ζεις ξανά και ξανά τις αναμνήσεις σου σαν παρόν με τον περιορισμό να μην προχωράς ουσιαστικά το τώρα σου; Η γέννηση τα αλλάζει όλα, σύμφωνα με την ταινία. Η γέννηση επιδρά ακόμα και στον θάνατο.
Η μυστική συνταγή ευτυχίας του πατέρα του Tim ήταν να ζει κάθε μέρα της ζωής του σαν να μην μπορούσε να αλλάξει τίποτα και στο τέλος της μέρας να την ξαναζεί από την αρχή της, αλλά χωρίς τις εντάσεις χωρίς τις έννοιες της πρώτης φοράς δίνοντας έμφαση σε όλα εκείνα τα απλά πράγματα που διέφυγαν της προσοχής του.
Εκείνος, όμως, εμπλουτίζοντας την συνταγή αυτή. Αποφάσισε να ζει κάθε στιγμή, κάθε μέρα σαν είναι μοναδική, σαν να είναι η τελευταία και η πρώτη από την ασυνήθιστη συνηθισμένη ζωή του, μια ζωή όπου τα δίνει όλα για την αγάπη και όλα για την ευτυχία και την μοναδικότητα της στιγμής.
Tim Lake: The truth is, I now don’t travel back at all. Not even for the day. I just try to live every day as if I’ve deliberately come back to this one day to enjoy it as if it was the full final day of my extraordinary, ordinary life
