Σε αυτό το άκρως συγκινητικό και ουμανιστικό ντοκιμαντέρ με τίτλο Children Full of Life, ένας 57χρονος δάσκαλος της τετάρτης δημοτικού σε μια επαρχία της Ιαπωνίας μάς διδάσκει τι πάει να πει ΔΑΣΚΑΛΟΣ. Ο κύριος Toshiro Kanamori δεν είναι ένας συνηθισμένος δάσκαλος, καθώς πέρα από την εκπαίδευση των παιδιών δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην παιδεία τους. Εστιάζει στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών καθώς και στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και της αυτογνωσίας τους. Αποτελεί το τέλειο παράδειγμα για το πώς πρέπει να είναι η διδασκαλία, καθώς στις διαλέξεις του συνδυάζει πάντα τη θεωρία με τη ζωή.
Πιστεύει ότι το υπέρτατο καθήκον του δασκάλου είναι να μάθει στους μαθητές του πόσο πολύτιμη είναι η ζωή. Γι’ αυτό προσπαθεί να τους διδάξει πως να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή με το να νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους και να φανερώνουν τον πραγματικό τους εαυτό στους άλλους δίχως ντροπή ή φόβο. Ένα από τα πολλά μηνύματα που τους διδάσκει έμπρακτα είναι «Αφήστε τους ανθρώπους να ζουν στην καρδιά σας». Γι’ αυτόν τον λόγο στην τάξη του έχει καθιερώσει μια παράδοση, όπου κάθε μέρα τρεις μαθητές διαβάζουν μπροστά σε όλη την τάξη γράμματα που έχουν γράψει οι ίδιοι σε ένα τετράδιο τα όποια περιλαμβάνουν σκέψεις, συναισθήματα και γεγονότα της ζωής τους.
Ο κύριος Kanamori πατάει γερά στα πόδια του γι’ αυτό δε διστάζει να ανοίξει στην τάξη συζήτηση για τη μάστιγα του bullying. Αφιερώνει αρκετές ώρες από τα μαθήματα για να εμβαθύνει στα αίτια και τις συνέπειες αυτού του φαινομένου. Επιδιώκει να κάνει τα παιδιά που τραμπουκίζουν να ομολογήσουν και να εξηγήσουν τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο οι μαθητές αποφεύγουν με κάθε τρόπο να θίξουν αυτό το θέμα με το να ξεστομίζουν αερολογίες και γενικολογίες, αλλά ο δάσκαλός τους το γνωρίζει πολύ καλά αυτό γι’ αυτό αφήνει ανοιχτό το θέμα για μέρες έως ότου τα θύματα και οι θύτες αρχίσουν να ανοίγονται.
Εκτός από το bullying θίγει και το θέμα του θανάτου, καθώς ορισμένοι μαθητές του εκμυστηριεύονται ότι έχουν βιώσει τον θάνατο κάποιου οικογενειακού τους προσώπου. Γι’ αυτό όταν ένας μαθητής του απουσίασε από την τάξη επειδή απεβίωσε ο πατέρας του, ενθάρρυνε τους μαθητές του να του γράψουν γράμματα παρηγοριάς και να του τα προσφέρουν μόλις επιστρέψει στην τάξη.
Ωστόσο, το πιο τρανταχτό παράδειγμα για την αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας του κύριου Kanamori είναι όταν ο ίδιος αποφασίζει να τιμωρήσει έναν μαθητή με το να του απαγορεύσει να συμμετάσχει στους αγώνες ράφτινγκ επειδή έκανε φασαρία. Οι συμμαθητές του όμως εφαρμόζουν στην πράξη τις διδασκαλίες του δασκάλου τους και δε δέχονται να μείνει ολομόναχος στην τάξη ενώ οι υπόλοιποι θα διασκεδάζουν κάνοντας ράφτινγκ. Τα παιδιά δε δείχνουν μόνο ενσυναίσθηση προς τον συμμαθητή τους αλλά και ομαδικότητα και αυτοθυσία. Πιστεύουν ότι όταν ένας μαθητής δεν είναι χαρούμενος τότε ούτε και οι υπόλοιποι μπορούν να είναι χαρούμενοι. Άλλωστε το πρώτο πράγμα που είπε ο κύριος Kanamori στα παιδιά την πρώτη μέρα που άνοιξαν τα σχολεία ήταν ότι το πιο σημαντικό για τη νέα σχολική χρονιά είναι το να είναι χαρούμενοι.
Την τελευταία μέρα του σχολικού έτους ο κύριος Kanamori γράφει στον πίνακα την αγαπημένη του λέξη «δέσιμο», καθώς πρωταρχικός στόχος του ήταν να διδάξει στα παιδιά την σημασία της αμοιβαίας κατανόησης.
Ο κύριος Kanamori αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα δάσκαλου και πάνω από όλα ανθρώπου. Όντας αυθεντικός, στοργικός και συνειδητοποιημένος θέλει να προσφέρει στους μαθητές του γερά θεμέλια για τη μελλοντική τους ζωή.
Το ντοκιμαντέρ κατάφερε να αποσπάσει το Global Television Grand Prize στην 25η διοργάνωση του Banff Television Festival, η οποία θεωρείται η μεγαλύτερη διάκριση αυτού του φεστιβάλ.
Κείμενο: Παρασκευή Ελ Μαγκούτ
Αγαπητή Ελίζα,
απόλαυσα τα ενδιαφέροντα νέα θέματα στο ανανεωμένο Artharbour που είναι πιο εύχρηστο και κατατοπιστικό με αποτέλεσμα η αναζήτηση να γίνεται πιο εύκολα και γρήγορα.
Παρακολούθησα πρόσφατα την ταινία Η Νηπιαγωγός η οποία άγγιξε ευαίσθητες χορδές μου και τις έκανε να ηχήσουν. Σου στέλνω ένα σχετικό κείμενο που έχω γράψει για να μοιραστώ μαζί σου τις θετικές εντυπώσεις μου. Αν θεωρείς ότι μπορείς να το φιλοξενήσεις στο λιμάνι σου θα χαιρόμουν πολύ. Φυσικά είμαι ανοιχτή στο ενδεχόμενο βελτίωσης και εμπλουτισμού του κειμένου με τη βοήθειά σου.
Με εκτίμηση,
Αρίτα Νταμπούρα
Η νηπιαγωγός
Η ταινία της Sara Colangelo είναι δομημένη πάνω σ’ έναν κεντρικό άξονα που διερευνά το έμφυτο ταλέντο, τη γνήσια, παρθενική καλλιτεχνική έκφραση που δεν έχει αλλοτριωθεί από τη δύναμη του ορθολογισμού και τις κοινωνικές και πολιτισμικές επιρροές. Οι διακλαδώσεις που ανοίγονται κατά την εξέλιξη της πλοκής διανθίζουν επάξια τον βασικό κορμό και προσδίδουν βάθος στο προς ανάλυση θέμα.
Ένα αγόρι 5 χρονών, ο Τζίμι γράφει ποιήματα αυθόρμητα, πηγαία χωρίς να συνειδητοποιεί καν τι ακριβώς κάνει.
Η νηπιαγωγός του, η Λίζα μαγεύεται από τους αλληγορικούς πρωτότυπους συνδυασμούς απλών λέξεων και την αβίαστη δημιουργία τους. Η ίδια γράφει στίχους και παρακολουθεί ένα σεμινάριο πάνω στην ποίηση. Προσπαθεί να γεμίσει έτσι τη ζωή της. Δεν είναι άδεια απλώς ο πλούσιος εσωτερικός της κόσμος δεν έχει την επιθυμητή εμβέλεια προς τα έξω.
Παρά την αφοσίωση, στοργή και τρυφερότητα με την οποία πασχίζει να αφήσει το αποτύπωμά της στις ψυχές των μαθητών της αλλά και των εφήβων παιδιών της, η σφραγίδα της δύσκολα διακρίνεται πάνω σε ό,τι έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι χωρίς να ζητούν τη βοήθειά της. Παρόλα αυτά εκείνη επιμένει να την προσφέρει γιατί έχει ανάγκη να διαδραματίσει στη ζωή τους τον ρόλο που ίσως δεν κατάφερε να παίξει στη δική της ζωή. Αυτός ο ρόλος σχετίζεται με την επίτευξη της τελειότητας και της αρμονίας σύμφωνα με τα πρότυπα μεγάλων δημιουργών όπως ο Βαν Γκογκ και ο Μότσαρτ, με την πραγματοποίηση του πεπρωμένου μέσα από την επιμονή που θα υπερπηδήσει τα εμπόδια της δειλίας, της άγνοιας, της οκνηρίας και των κοινωνικών συμβάσεων.
Ο Τζίμι είναι η ευκαιρία της να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να δει τι θα γινόταν αν ο σπόρος της δημιουργίας έβρισκε το πιο πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσει. Αναλαμβάνει η ίδια την φροντίδα του αποφασισμένη να το βοηθήσει να καρποφορήσει πάση θυσία. Το γύρω περιβάλλον δεν είναι ευνοϊκό. Ο πολυάσχολος πατέρας του Τζίμι έχει αναθέσει την επιμέλειά του σε κοπέλες που επιλέγει τυχαία. Έχει δρομολογήσει στο μυαλό του την πορεία που θα ήθελε να ακολουθήσει ο γιός του. Η ποίηση δεν αποτελεί σταθμός αυτής της διαδρομής.
Η Λίζα δε βρίσκει συμμάχους στην προσπάθειά της. Ούτε καν τον Τζίμι που ενίοτε αντιδρά στο εγχείρημά της να περιφρουρήσει το ταλέντο του, για να μη χαθεί. Αντιστέκεται στην τάση της να θέσει όρια στην ελεύθερη έκφρασή του.
Έτσι γεννιέται το ερώτημα πώς μπορεί να συμβάλει κανείς με τον καλύτερο τρόπο στο να ευδοκιμήσει ο σπόρος της δημιουργίας. Πόσο νερό, ήλιο, λίπασμα χρειάζεται; Η απουσία τους θα οδηγούσε στον μαρασμό αλλά και η προσφορά τους σε υπερβολικό βαθμό θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Η απορία του θεατή αν η Λίζα θα καταφέρει να βρει τη χρυσή τομή στον συνδυασμό όλων των παραγόντων αποτελεί την κινητήριο δύναμη της ταινίας. Ο σεναριογράφος Nadav Lapid θέτει γενναιόδωρα στη διάθεσή μας όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την προσωπικότητα της Λίζα, προκειμένου να αποφανθούμε. Δεν είναι εύκολο. Έχει πάθος για τη ζωή αλλά όταν το διοχετεύει σε πρόσωπα και αντικείμενα που δεν ανταποκρίνονται σε αυτό, η αίσθηση του ανικανοποίητου αποκτά όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Με την εμφάνιση του Τζίμι στη ζωή της νιώθει ότι βρήκε επιτέλους τον πιο κατάλληλο αποδέκτη του πάθους της. Αναλαμβάνει την αποστολή να υπηρετήσει το ταλέντο του. Ο ιδεαλισμός της την ωθεί στο να παραβλέψει οποιονδήποτε φραγμό που συναντά στην πορεία. Στο πρόσωπο του Τζίμι αντικρίζει την αυθεντικότητα που η κοινωνία προσπαθεί να αφανίσει στα πλαίσια της ισοπεδωτικής αλλά βολικής ομοιογένειας, το κάλεσμα της Μούσας που θα αδρανήσει αν αγνοηθεί συστηματικά, την μαγεία του ξεχωριστού η οποία κρύβεται επιμελώς κάτω από το πέπλο του κανονικού και συνηθισμένου που σκεπάζει τα πάντα.
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η Λίζα, για να υπερασπιστεί το σπάνιο χάρισμα του Τζίμι ; Ο ιερός σκοπός της αγιάζει όλα τα μέσα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ;
Η απάντηση στη μεγάλη οθόνη… Αξίζει να την αναζητήσουμε σ’ ένα άρτια δομημένο σενάριο με πειστικούς χαρακτήρες που ενσαρκώνονται με ειλικρίνεια και εκφραστικότητα από ένα πετυχημένο cast στα πλαίσια του οποίου ξεχωρίζει η πρωταγωνίστρια Maggie Gillenhaal.